31 Tetori ishte dita para “all hallowed’s day” apo dita e përkujtimit të të vdekurve që katoliket e kishin adoptuar nga shekulli VI-IX duke e levizur nga Maji në 1 Nëntor kur Keltët mbaronin festën e tyre të çuditshme Samhain të 31 Tetorit, mbushur me fantazma dhe takime e shmangie takimesh me të vdekurit që në këtë ndërrim stine dukej se ishin më afër se kurrë… ndoshta afrimi i dimrit dhe i shkretimit ishte si afrimi i vdekjes… mbarimi i korrjeve dhe mbledhja e zaireve të dimrit ishte përpjekja e jetës kundër ftohtësisë së vdekjes. Në këtë përballje kujtoheshin për të vdekurit dhe mobilizimi për të patur dashamirësinë e tyre dhe shmangur dashakeqësinë e disave midis tyre i bënte të maskoheshin për të mos u njohur dhe për të frikësuar ato shpirtra të padëshiruar ndërsa shkonin tek varri i të dashurve të vdekur që sigurisht nuk do frikësoheshin meqë kishin vdekur tashmë. Kjo do jetë kthyer edhe në një lloj loje pastaj siç ndodh me ekzagjerimin e natyrshëm të frikës dhe shpresës që përplasen në zemren njerëzore mbushur me bestytni.
Kur Keltët u bënë të krishterë duket se kuptimi i lutjes apo meshës për të vdekurit që i supozon në purgator do lidhej me këtë festë të mëparshme pagane dhe kisha e adoptoi datën për meshën e “gjithë shpirtrave”. Luteri qëllimisht e gozhdoi letren e 95 tezave në këtë datë sepse kisha do mbushej plot për meshën e të vdekurve ditën tjetër (1 Nentor) dhe kështu filloi edhe reformimi. Eventualisht protestantët erdhen në besimin që nuk ka nevojë për lutjen për të vdekurit (“soul cakes” që kërkoheshin nga të varfrit ishin për t’u “paguar” me thënjen e lutjeve për të vdekurit) pasi nuk besojnë në purgator, por katolikët akoma vazhdojnë këtë traditë. Ishin katolikët nga Irlanda në 1850 që e sollën këtë traditë në USA nga u përhap edhe në Kanada (1920-1930 “trick or treat”) dhe mori ato forma që e shohim sot. Ama reformimi thotë që nuk duhet të kemi frikë nga vdekja, sepse nga hiri me besim në Krishtin jemi të shpëtuar me vdekjen dhe ringjalljen e Krishtit. Ata që besojnë nuk janë të vdekur, por shpirtërisht të gjallë dhe ata që vdiqëm pa besim janë të burgosur pa shpresë dalje për të na frikësuar, por demonët duan të na mbajnë në frikë nëse i lejojmë duke i ndihmuar me këto festime makabre.