Tag: Materializmi

Bekimin apo Burimin e Bekimit?

“Fryma e Zotit është mbi mua, sepse ai më vajosi për të ungjillizuar të varfërit; ai më dërgoi për të shëruar ata që e kanë zemrën të thyer, për të shpallur çlirimin e të burgosurve dhe kthimin e të parit të verbërve, për të çliruar përsëri të shtypurit, dhe për të predikuar vitin e pranueshëm të Zotit“.

…. “Sot ky Shkrim u përmbush në veshët tuaja“…

Te kapitulli i katërt i Lukës ndodhet një paragraf (4:14-32) i cili më ngjalli kuriozitet për dinamikën e ngjarjeve që paraqet. Mes pjesës që paraqet tundimin e Jezusit nga satani dhe më poshtë çlirimin e një të demonizuari në një sinagogë, ndodhet fragmenti që tregon se si Jezusin e dëbojnë nga Nazareti, vetë njerëzit mes të cilëve ai ishte rritur e burrëruar.

Më kuriozoi kjo pjesë për shkak të ndryshimit të beftë të ndjenjave të këtij komuniteti në të cilin Jezusi njihej shumë më tepër se nga cilido grup tjetër njerëzish. Këta njerëz kishin jetuar me Jezusin, e kishin parë Jezusin të jetonte në drejtësi e pa mëkat, pa gënjeshtra e pa ligësi, me shenjtëri ditë pas dite. Për më tepër, siç lexojmë tek vargjet 14 dhe 15, ata kishin privilegjin që përpara tyre të dilte, së fundmi, edhe dëshmia që vinte nga vende të tjera të Galilesë – Dhe Jezusi, në fuqinë e Frymës, u kthye në Galile dhe fama e tij u përhap në mbarë krahinën përreth. Dhe ai mësonte në sinagogat e tyre, i nderuar nga të gjithë. Thuhet“… në fuqinë e Frymës” dhe konfirmohet nga fjalët e vetë Jezusit më poshtë (vargu 23) që në Kapernaum kishin ndodhur mrekulli duke bërë kështu të mundur që njerëzit të kishin një tablo të plotë para vetes për të kuptuar se kë kishin përpara.

Në qytetin ku ai ishte rritur, Jezusi lexon para bashkatdhetarëve të tij profecinë e bërë para 700 vjetësh nga Isaia (vargjet 18-19) dhe shton që ajo profeci tashmë ishte përmbushur në veshët e tyre (vargu 21). Natyrshëm pritet që njerëzit të gëzohen nga kjo gjë. Dhe fillimisht pikërisht kështu duket se do të ndodhë. Njerëzit mrekulloheshin dhe jepnin dëshmi për këtë që po ndodhte… Por ato që shton Jezusi pak më vonë, duke zbuluar të vërtetën e fshehur pas asaj që shihej, duket se bëjnë që situata të precipitojë. Jezusi u thotë atë që ishte motivi i zemrave të tyre për këtë sjellje që dukej në sipërfaqe. Pritshmëria e tyre ishte që ai të bënte të njëjtat mrekulli që kishte bërë gjetkë në Galile (siç na tregojnë vetë fjalët e Jezusit, tek pjesa e fundit e vargut 23), por duke mos pranuar të manipulohet qoftë edhe së paku, Jezusi përmend dy raste kur mrekullitë e Perëndisë sovran ishin bërë për jojudenj, pavarësisht se profetët nëpërmjet të cilëve ishin kryer këto mrekulli ishin judenj vetë. Fakti që Zoti ynë nuk pranon të manipulohet për të bërë atë që kërkojnë njerëzit, bën që këta njerëz, persona që e njihnin Jezusin që fëmijë, të kthehen në një turmë të egër e të zemëruar.

Ajo që del përpara nesh si mësim është që ne ndonjëherë i duam bekimet e Zotit, i duam mrekullitë e Tij, por nuk duam Zotin. Paradoksale apo jo? Të duash të mirat e Perëndisë, por të mos duash Perëndinë vetë. Të duash bekimet, por të mos duash burimin e bekimeve… Paradoksale, por shumë e vërtetë…

……

Sa herë mund ta kemi dëgjuar në këta tridhjetë vjet: E duam Shqipërinë si gjithë Europa! Nuk duam të shikojmë më skamje rreth e rrotull nesh! Nuk duam të shohim më korrupsion! Por në fakt çfarë po kërkon vërtet kombi shqiptar? Mos vallë po kërkon thjesht materializmin, por jo Zotin? Në të vërtetë, po ne si kishë shqiptare, a do ishim të gatshëm e të kënaqur po të ishim të rrethuar nga të gjitha të mirat e kësaj bote, pa pasur Krishtin?

……

Tabloja e shfaqur para nesh pikërisht në çastin kur njerëzit e dëbojnë Krishtin dhe e nxjerrin nga qyteti duke dashur ta hedhin nga maja e malit mbi të cilin ishte ndërtuar qyteti i tyre është tepër simbolike dhe e fuqishme në vetvete. Ky mal mbi të cilin ishte ndërtuar qyteti i tyre e që mund të shihet si simbol i materializmit që i nxiste ata njerëz së brendshmi, ishte pikërisht vendi nga ku ata donin ta hidhnin Zotin. Dhe dinamika zgjerohet akoma më shumë kur shohim se Jezusi kalon përmes kësaj turme të zemëruar e të indinjuar që e çon deri në buzë të humnerës e përpiqet ta hedhë poshtë, por nuk e hedh dot. Pavarësisht se çfarë kërkonin ata nga Krishti duke u nisur nga botëkuptimi i tyre, mrekullia e vetme që morën atë ditë, ishte vetëm largimi i Zotit prej tyre. Pyetja që na del përpara neve si shqiptarë, e në veçanti kishës shqiptare është: mos duam edhe ne vallë, që të marrim të njëjtën “mrekulli”? Pikërisht duke u përpjekur që ne si shoqëri ta vendosim Zotin në ato kornizat tona, me sjelljen që ne bëjmë karshi njëri-tjetrit, me pakënaqësitë tona, me ligësitë që i hedhim njëri-tjetrit, me thashethemet e gënjeshtrat tona, me frytin e të gjithë lakmisë sonë, mos po mbjellim farën për të korrur të njëjtën “mrekulli” që panë ata?

Sinqerisht,

Skerdi Hoxha

4 March 2020
Idhujt: Gjërat e Kota, por Vdekjeprurëse

Idhujt e tyre janë argjend dhe ar, vepër e duarve të njeriut.

kanë gojë, por nuk flasin, kanë sy, por nuk shohin,

kanë veshë, por nuk dëgjojnë, kanë hundë, por nuk nuhasin,

kanë duar, por nuk prekin, kanë këmbë, por nuk ecin; me grykën e tyre nuk nxjerrin asnjë zë.

Njëlloj si ata janë ata që i bëjnë, tërë ata që u besojnë atyre. – Psalmi 115:4-8

Dëgjojmë shpesh adoleshentët apo të rinjtë që thonë: “Atë aktor a sportist e kam idhull”, ose “Ai këngëtar është idhulli i zemrës sime”, ndoshta pa e kuptuar atë që nënkupton fjala idhull. Në Bibël, në shumë vargje të ndryshme, qoftë nga Dhiata e Vjetër, qoftë nga Dhiata e Re, idhulli – një objekt i gdhendur a send i skulpturuar, i cili adhurohet si të ishte perëndi apo besohet se ka fuqi mrekullibërëse – quhet një gjë e kotë (1 i Samuelit 12:20-21). Si idhujt janë edhe njerëzit që i bëjnë dhe iu besojnë atyre (Psalmi 115:8). Po ashtu edhe Pali tek Letra e Parë Drejtuar Korintasve 8:4 thotë: “Ne e dimë se idhulli nuk është asgjë në botë” dhe për këtë arsye madje shumë profetë kanë shkruar me përbuzje për idhujt.

Megjithatë është edhe një aspekt tjetër i cili nuk duhet shmangur …. pas tyre ka fuqi demonike – madje shumë të fuqishme. Te Ligji i Përtërirë 32:17, Moisiu, ashtu si edhe psalmisti (Psalmi 106:36-37) i barazon perënditë e rreme me demonët. Gjithashtu, vini re se çfarë thotë Pali në lidhje me ngrënien e mishit të sakrifikuar për idhujt, kur shkruan Letrën e tij të Parë Drejtuar Korintasve: “Gjërat, që flijojnë paganët, ua flijojnë demonëve dhe jo Perëndisë” (1 Kor 10:20). Me fjalë të tjera, fuqia mbrapa idhujtarisë është fuqia dhe veprimtaria e demonëve dhe këta kanë me të vërtetë fuqi të madhe në këtë botë. Natyrisht, të krishterët e dinë se fuqia e Jezu Krishtit është më e madhe se ajo e demonëve.

Në Bibël idhujt përmenden që herët: që tek Zanafilla, Jakobi i urdhëroi njerëzit e shtëpisë së tij që t’i hiqnin perënditë e huaja nga mesi i tyre… pastaj vazhdojmë te Eksodi, libër në të cilin shohim tërë Izraelin në këmbët e malit Sinai, me popullin që përfshihet në idhujtari, duke adhuruar viçin e artë. Më pas, me radhë, gjatë kohës së gjyqtarëve shikojmë raste të shpeshta idhujtarie, si edhe gjatë kohës së mbretërve, kur idhujtaria ishte e vazhdueshme.

Por pse ishte kaq joshëse kjo praktikë? Nga njëra anë, në këtë mënyrë silleshin të gjitha kombet e tjera. Populli i Perëndisë ndikohej nga popujt e tjerë të cilët thoshin se sa më shumë perëndi të kishe, aq më mirë do të ishte. Nga ana tjetër, idhujt nuk kërkonin atë bindje e përkushtim të devotshëm të kërkuar nga Perëndia. Me standardin e Tij të shenjtërisë, Perëndia iu bënte thirrje (ashtu siç na fton edhe neve sot e kësaj dite) që ata t’i rezistonin vazhdimisht prirjes ndaj imoralitetit dhe praktikave të tjera mëkatare që lejoheshin apo bekoheshin nga fetë pagane. Pikërisht dhënia e vetes pas imoralitetit, kjo mendjelehtësi e kjo dhënie pas gjërave të kota fshihte një rrezik të madh. Sidoqoftë, nuk duhet harruar që idhujtaria ndonjëherë sillte rezultate të vërteta e të dukshme për ata që e praktikonin: fuqitë demonike prapa tyre, ndonëse me baza të kufizuara, ishin të afta që të jepnin të mira të përkohshme materiale dhe fizike. (Na kujton shprehjen: Edhe ora e ngelur, dy herë në ditë e tregon saktë kohën).

_____________________________________________

Teksa meditoj për këtë më vjen në mendje një analogji nga gjuetia: Unë nuk jam i apasionuar pas gjahut, por besoj se shumë prej nesh i kanë parasysh disa praktika për të kapur prenë. Njëra prej tyre është kurthi. Një kurth i maskuar, një grackë e cila ngjan krejt e zakonshme në mjedisin ku ndodhet; që duket e rëndomtë dhe shfaqet si një gjë e padëmshme, por që fsheh një rrezik të madh për ata të cilët e nënvleftësojnë apo që luajnë pa u merakosur për të.

Një tjetër taktikë gjahu është kapja e presë me një grep në të cilin është vendosur një karrem: të duket sikur të ofrohet diçka e pëlqyeshme dhe e shijshme, ndoshta diçka që duket si ushqim, por në fakt je ti ai që bëhet ushqim. Grepi ku është vënë karremi mund të jetë edhe diçka që peshkut i duket si thjesht një gjë e pazakontë dhe tërheqëse – diçka që shkëlqen e ngjall kuriozitet, ashtu siç mund të na duken kureshti shumë gjëra që na rrethojnë apo që paraqiten para nesh në rrugë, përmes reklamave, televizorit apo internetit. Po kështu, neve mund të na duken të rëndomtë e të padëmshëm apo ndoshta edhe “të shijshëm” a “të pëlqyeshëm”, shumë prej idhujve që kemi rreth e rrotull. Ata mund të na duken pjesë e së përditshmes sonë personale apo komunitare, por si shqiptarë të krishterë, si besimtarë të devotshëm kemi përgjegjësinë për t’i dalluar kurthet që na rrethojnë.

Marrëdhënia midis idhujtarisë dhe demonëve shihet më qartë kur kuptojmë se sa e ndërlikuar është lidhja ndërmjet praktikave fetare pagane me spiritizmin, magjinë, parashikimin e së ardhmes, yshtjen, shortarinë dhe gjëra të ngjashme me këto (në Bibël ka shumë raste që e tregojnë këtë) …. Dhe në fakt këto gjëra ne i shohim rreth e rrotull nesh: gjëra që mund të kamuflohen si gjoja pjesë të kulturës sonë apo kinse të traditave tona, por një popull që ka marrë Fjalën e Ungjillit nga goja e Palit dhe ungjilltarëve të hershëm e që duhet ta mbajë atë të pastër e të pandotur, ka për detyrë që t’i shoshitë në zemër të gjitha kurthet që i vihen përpara, me qëllim që të mos e humbasë pikërisht marrëdhënien personale që ka apo duhet ta ketë me Perëndinë.

Në të njëjtën mënyrë, do ishte një kurth për mua që t’i thosha secilit prej jush se cili është idhulli i tij apo i saj në jetë. Secili prej nesh duhet të kuptojë se cila është ajo gjë apo cili është ai person real apo virtual i cili i ka zënë fronin Perëndisë në jetën tënde. Mund të jenë gjëra me ndikim në jetën tënde, zakone të cilat kemi vështirësi t’i largojmë, mund të jetë materializmi yt apo edhe vetë vetja jote një formë idhujtarie. Mundet të jetë lakmia jote – për të cilën Pali tek Kolosianëve 3:5 e thotë qartë që është idhujtari – dëshira për të pasur më shumë apo edhe dëshira për të mos hequr dorë nga ato që zotëron, e cila mund të jetë kurthi yt vdekjeprurës.

Le të vijmë pra tek altari i Perëndisë duke ndjekur shembullin e Izraelit të pastruar e të shenjtëruar larg idhujtarisë dhe duke ndjekur këshillën e Palit tek 1 Korintasve 10:21: “Ju nuk mund të pini kupën e Zotit dhe kupën e demonëve”. Le të jemi të bindur se ata që i shërbejnë Perëndisë dhe përjetojnë shpëtimin dhe bekimin e Tij, nuk mund të marrin pjesë edhe në praktikat e liga dhe imorale të botës. Perëndia nuk toleron asnjë formë idhujtarie. Le t’i shkatërrojmë të gjithë idhujt e zemrave, mendjeve, shtëpive dhe shpirtrave tanë, duke marrë çlirimin e Perëndisë, njëlloj siç mori Izraeli çlirimin pasi i klithi Zotit e duke hequr dorë nga shërbimi ndaj idhujve. Le të mos jemi ziliqarë, lakmitarë apo imoralë, le t’i këpusim vargonjtë e materializmit e t’i largohemi çdo forme idhujtarie duke adhuruar vetëm Perëndinë e vërtetë dhe kështu le të bëhemi gati për trashëgimin e mbretërisë së Tij.

Kjo nuk është diçka që ndodh me një predikim e as në një çast të vetëm – por le të fillojë ky proces i shoshitjes dhe i shqyrtimit tek brendësia e secilit prej nesh, duke iu lutur Perëndisë që të na bëjë të qartë atë që po na largon prej Tij dhe duke qenë të bindur se Perëndia dëshiron me mall e me zjarr të përqafohet me ne.

Skerdi Hoxha

Ky shkrim është bazuar mbi një artikull të Biblës së Studimit “Jeta e Plotë” që pritet të dalë së shpejti në shtyp.

1 June 2018
Çfarë është Materializmi?

Përkufizime & Doktrina

Materializmi si koncept i referohet; preokupimit të thjeshtë për botën materiale, si e kundërvënë ndaj koncepteve mendore apo shpirtërore, ose teorisë se materia fizike është gjithçka që ekziston.

Kjo teori nuk kufizohet thjesht në gjërat materiale. Ajo pretendon se gjithçka që ekziston në univers është materie (materiale), për të nënkuptuar se ato nuk ka ndonjë ekzistencë të mirëfilltë shpirtërore apo mendore. Materializmi gjithashtu mund t’i referohet një doktrine sipas së cilës suksesi dhe progresi material janë vlerat më të larta në jetë. Kjo doktrinë duket se është mbizotëruese në shoqërinë e sotshme perëndimore. Materializëm mundet gjithashtu ti referohet termit, materializëm kulturor.

Filozofitë dhe Botëkuptimet

Materializmi dhe teoritë e tij mund t’i gjurmojmë mbrapa në kohë deri tek poema “Natyra e gjërave”, shkruar në shekullin e parë para Krishtit nga Lukreti. Vepra të tjera përkufizuese përfshijnë “Sitemi i Natyrës” nga Paul d’Holbach, “Forca dhe materia” nga Ludwig Buchner dhe kërkimi më i afërt bërë nga Richard Vitzthum, “Një histori afirmuese dhe përkufizim” (1996).

Materializmi si filozofi mbahet nga ata që thonë se ekzistenca është e shpjegueshme vetëm duke marrë materien për bazë, pa llogaritur shpirtin apo ndërgjegjen. Individët që bazohen në këtë bindje e shohin universin si një paisje të madhe e mbajtur së bashku nga pjesë materie që funksionojnë sipas të ligjeve të natyrës. Meqë materializmi mohon të gjitha konceptet e Krijimit të Veçantë, ai mbështet në teorinë e evolucionit për të shpjeguar vetveten, duke bërë që besimet në materializëm dhe në evolucion të jenë të ndërvarura.

Pyetja e parë që ky botëkuptim do të na nxiste të bënim do ishte: “Nëse çdo gjë që ekziston është vetëm materie, nga erdhën ligjet e natyrës që e qeverisin atë?” Zbulime të reja shkencore në fushat e kompleksitetit biologjik, dizenjos kozmologjike, fizikës kuantike, dhe teorisë së informacionit, i vënë këto supozime materialiste në dyshim. Një sasi e madhe provash demonstron se universi dhe aspektet e tij materiale janë të lidhur nga një rrjet energjie, dizenjo dhe informacioni. Ne tani shohim shumë më tepër se materia, ne mund të shohim rezultatin e një krijimi me ndërgjegje.

Çështje besimi

Materializmi, në nivelin e tij më të thjeshtë, përfshin fokusin mbi “gjërat” materiale në dallim nga ajo që është shpirtërore apo intelektuale në natyrë. Ne jetojmë në një botë që është e rrethuar dhe e përbërë nga materia. Si rrjedhim është e natyrshme, që ne mund të shpërqendrohemi nga ndjekja e shpirtërores apo intelektuales për shkak të pronave apo pasurive materiale, por këtu në mënyrë të shpeshtë ndodhin problemet. Ne mund të jemi të fiksuar nga një dëshirë për ti arritur ato, apo thjeshtë të frustruar nga nevoja për ti mbajtur ato.

Pyetjet që kjo sjellje do të na shkaktonte do ishin: “A janë me të vërtetë gjërat materiale më të rëndësishme se çdo gjë tjetër? A është suksesi material synimi më i lartë? Nëse gjërat janë ato që janë, për çfarë është jeta në fund të fundit? Pse jam këtu? Nëse jeta është vetëm për materializmin, përse duhet të pë-rpiqem të jetoj një jetë morale? Përse ka rëndësi si i trajtoj të tjerët apo se si jetoj, për sa kohë që kam atë që dua? Përse ka rëndësiçfarë unë besoj për origjinën e jetës?”

Në një gjyq të një gjykate për krimet, dënimi që vjen nga çdo juri kërkon prova tej hijes së çdo dyshimi. Teoritë e tashme të materializmit duken se janë të mjegulluara nga hije dhe dyshime. Ne nuk kishim nevojë të dilnim në përfundimin se duhet të dalim në një pikëpamje krejt të kundërt. Në fund të fundit, si C. S. Luis ka thënë, “Perëndia … e pëlqen materien. Ai e bëri atë.” Përkundrazi merrni në konsi-deratë se si ajo që zgjedhim të besojmë ndikon në mënyrën se si jetojmë, pasi siç ka thënë dhe Luisi, “besime të ndryshme mbi universin çojnë në sjellje të ndryshme.” Çfarë ne besojmë duhet të jetë ose e vërtetë ose e rreme. Përpara se të vendosni përpozicionin që do të mbani, ju i detyroheni vetes të vazhdoni të kërkoni të vërtetën rreth jetës, vdekjes dhe universit.

Marre nga AllAboutGod.com Ministries

Perktheu: Eduard Lekgjika

23 July 2014