Kapitulli 10

O Zot, pse q�ndron larg? Pse fshihesh n� koh� fatkeq�sish?

I pabesi me kryelart�sin� e tij ndjek me dhun� t� mjerin; ata do t� kapen nga vet� kurthet q� ata kan� kurdisur,

sepse i pabesi mburret me d�shirat e shpirtit t� tij, bekon grabitqarin dhe p�rbuz Zotin.

I pabesi, me arroganc�n e fytyr�s s� tij, nuk e k�rkon Zotin; t�r� mendimet e tij jan�: "Per�ndia nuk ekziston".

Rrug�t e tij lul�zojn� n� �do koh�; gjykimet e tua p�r t� jan� shum� t� larta, larg kuptimit t� tyre nga ana e tij; ai p�rqesh gjith� armiqt� e tij.

Ai thot� n� zem�r t� tij: "Mua askush nuk m� tund dot kurr�; nuk do t� m� ndodh� kurr� ndonj� e keqe".

Goja e tij �sht� plot mallkime, hile dhe mashtrime; n�n gjuh�n e tij ka lig�si dhe paudh�si.

Ai rri n� prit� n� fshatra, vret t� pafajshmin n� vende t� fshehta; syt� e tij p�rgjojn� fatkeqin.

Ai rri n� prit� n� vende t� fshehta si luani n� strofk�n e tij; rri n� prit� p�r t� kapur t� mjerin; ai e rr�mben t� mjerin duke e t�rhequr n� rrjet�n e tij.

Ai rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjt� mposhten para forc�s s� tij.

Ai thot� n� zem�r t� tij: "Per�ndia harron, fsheh fytyr�n e tij, nuk do ta shoh� kurr�".

�ohu, o Zot; o Per�ndi, ngre dor�n t�nde; mos i harro t� mjer�t.

Pse i pabesi p�r�mon Per�ndin�? Ai thot� n� zem�r t� tij: "Ti nuk do t`i k�rkosh llogari".

Por ti e ke par�, sepse ti v�ren me kujdes lig�sin� dhe pik�llimin, p�r ta lar� m� pas me dor�n t�nde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai q� ndihmon jetimin.

Thyeja krahun t� pabesit dhe t� ligut; n� rast se ti do t� k�rkosh lig�sin� e tij, nuk do ta gjesh m�.

Zoti �sht� mbret p�rjet�; kombet jan� zhdukur nga toka e tij.

O Zot, ti d�gjon d�shir�n e njer�zve t� p�rulur; ti e fort�son zemr�n e tyre, vesh�t e tu jan� t� v�mendsh�m,

p�r t`i dh�n� t� drejt� jetimit dhe t� pik�lluarit, me q�llim q� njeriu i krijuar nga dheu t� mos kall� m� tmerr.