Kapitulli 1

Ishte nj� njeri nga Ramathaim-Tsofini, nga zona malore e Efraimit, q� quhej Elkanah; ishte bir i Jerohamit, bir i Elihut, bir i Tohut dhe bir i Efraimitit Tsuf.

Ai kishte dy gra: e para quhej Ana dhe tjetra Penina. Penina kishte f�mij�, kurse Ana nuk kishte.

�do vit ky njeri nisej nga qyteti i tij p�r t� adhuruar dhe p�r t`i ofruar flijime Zotit t� usht�rive n� Shiloh, ku gjendeshin dy bijt� e Efraimit, Hofni dhe Finehasi, prift�rinj t� Zotit.

Kur i vinte dita Elkanahut t� ofronte flijimin, ai kishte zakon t`u jepte pjes�n q� u takonte gruas s� tij Penina dhe pjes�t gjith� bijve dhe bijave t� tij;

por An�s i jepte nj� pjes� t� dyfisht�, sepse e donte An�n, megjith�se Zoti ia kishte mbyllur barkun.

Por shemra e saj e ngacmonte vazhdimisht p�r ta z�m�ruar, sepse Zoti ia kishte mbyllur barkun.

K�shtu ndodhte �do vit; sa her� q� Ana ngjitej n� sht�pin� e Zotit, Penina e ngacmonte; prandaj ajo qante dhe nuk hante m�.

At�her� burri i saj Elkanahu i tha: "Ana, pse qan? Pse nuk ha? Pse �sht� trishtuar zemra jote? A nuk jam un� p�r ty m� i mir� se dhjet� f�mij�?".

Pasi h�ngr�n dhe pin� n� Shiloh, Ana u ngrit. Prifti Eli ishte ulur mbi ndenj�sen q� ndodhet n� hyrje t� tabernakullit t� Zotit.

N� trishtimin e shpirtit t� saj i lutej Zotit duke qar� me d�nes�.

Pastaj lidhi nj� kusht, duke th�n�: "O Zot i ushtrive, n� se v�rtet� interesohesh p�r fatkeq�sin� q� i ka r�n� sh�rb�tores sate, n� se ti m� mban mend mua dhe nuk e harron sh�rb�toren t�nde, por d�shiron t`i jap�sh sh�rb�tores sate nj� f�mij� mashkull, un� do t`ja jap Zotit p�r t� gjitha dit�t e jet�s s� tij dhe brisku nuk ka p�r t� kaluar mbi kok�n e tij".

Nd�rsa ajo e zgjaste lutjen e saj p�rpara Zotit, Eli shikonte me kujdes goj�n e saj.

Ana fliste n� zem�r t� saj; vet�m buz�t i l�viznin, por z�ri saj nuk d�gjohej; pik�risht p�r k�t� Eli mendonte q� ishte e dehur.

K�shtu Eli i tha: "Deri kur do t� jesh e dehur? T� dalt� pija!".

Por Ana u p�rgjegj dhe tha: "Jo, imzot, un� jam nj� grua e vrar� n� frym dhe nuk kam pir� as ver�, as pije t� tjera deh�se, por isha duke hapur zemr�n time para Zotit.

Mos mendo se sh�rb�torja jote �sht� nj� grua e �oroditur, sepse ka q�n� dh�mbja dhe hidh�rimi i pamas� q� m� shtyn� t� flas deri tani".

At�her� Eli iu p�rgjegj: "Shko n� paqe dhe Per�ndia i Izraelit t� dh�nt� at� q� i k�rkove".

Ajo u p�rgjegj: "Sh�rb�torja jote past� gjetur hirin n� syt� e tu". K�shtu gruaja iku n� rrug�n e saj, nisi t� ushqehet dhe pamja e saj nuk ishte m� e trishtuar.

Ata u ngrit�n her�t n� m�ngjes dhe ran� p�rmbys p�rpara Zotit; pastaj u nis�n dhe u kthyen n� sht�pin� e tyre n� Ramah. Elkanahu njohu An�n, bashk�shorten e tij, dhe Zoti u kujtua p�r t�.

N� koh�n e caktuar, Ana mbeti me barr� dhe lindi nj� djal� t� cilit ia vun� emrin Samuel, duke th�n�: "Sepse ia k�rkova Zotit".

At�her� burri i saj Elkanahu u ngjit me gjith� familjen e tij p�r t`i ofruar Zotit flijimin vjetor dhe p�r t� plot�suar kushtin e lidhur.

Por Ana nuk u ngjit, sepse i tha burrit t� saj: "Un� nuk do t� ngjitem deri sa f�mija t� jet� zvjerdhur; at�her� do ta �oj me q�llim q� ta paraqes para Zotit dhe t� mbetet pran� tij p�r gjithnj�".

Burri i saj, Elkanahu, iu p�rgjegj: "B�j si t� t� duket m� mir�; q�ndro deri sa t� t� jet� zvjerdhur, mjaft q� Zoti ta mbaj� fjal�n!". K�shtu gruaja mbeti n� sht�pi dhe i dha gji birit t� saj deri sa ky u zvordh.

Mbasi e zvordhi e mori me vete, bashk� me tri dema t� vegj�l, nj� ef� mielli dhe nj� calik ver�; dhe i �oi n� sht�pin� e Zotit n� Shiloh. Djali ishte akoma shum� i vog�l.

Pastaj ata flijuan nj� dem dhe ia �uan djalin Elit.

Ana i tha: "Imzot! Ashtu si� �sht� e v�rtet� q� jeton shpirti yt, o imzot, un� jam ajo grua q� rrinte k�tu, af�r teje, dhe i lutej Zotit.

Jam lutur p�r t� pasur k�t� djal�, dhe Zoti m� dha at� q� i kisha k�rkuar.

Prandaj edhe un� ia fal Zotit; deri sa t� rroj�, ai do t`i kushtohet Zotit". Dhe aty ran� p�rmbys para Zotit.