Kapitulli 13

Dhe pash� t� ngjitej nga deti nj� bish�, q� kishte dhjet� brir� dhe shtat� krer�, dhe mbi brir� dhjet� kurora dhe mbi krer� emra blasfemie.

Dhe bisha q� pash� i ngjante nj� leopardi; k�mb�t e saj ishin si t� ariut dhe goja e saj si ajo e luanit; dhe dragoi i dha asaj fuqin� e vet, fronin e vet dhe autoritet t� madh.

Edhe pash� nj� nga krer�t e saj si t� plagosur p�r vdekje; por plaga e saj vdekjeprur�se u sh�rua; dhe gjith� dheu u mrekullua pas bish�s.

Dhe adhuruan dragoin q� i dha autoritet bish�s dhe adhuruan bish�n duke th�n�: ``Kush i ngjan bish�s? Kush mund t� luftoj� kund�r saj?``.

Dhe iu dha nj� goj� q� flet gj�ra t� m�dha dhe blasfemi; dhe iu dha pushtet t� veproj� p�r dyzet e dy muaj.

Dhe ajo hapi goj�n e vet p�r t� blasfemuar kund�r Per�ndis�, p�r t� blasfemuar emrin e tij, tabernakullin e tij dhe ata q� banojn� n� qiell.

Dhe iu dha t`u b�j� luft� kund�r t� shenjtor�ve dhe t`i mund�; dhe iu dha pushtet mbi �do fis, gjuh� dhe komb.

Dhe do ta adhurojn� t� gjith� banor�t e dheut, emrat e t� cil�ve nuk jan� shkruar n� librin e jet�s s� Qengjit, q� ishte vrar� q� nga krijimi i bot�s.

Kush ka vesh�, le t� d�gjoj�.

Kush e �on tjetrin n� rob�ri, n� rob�ri do t� bjer�; kush vret me shpat�, duhet edhe ai t� vritet me shpat�. K�tu �sht� q�ndrueshm�ria dhe besimi i shenjtor�ve.

Pastaj pash� nj� bish� tjet�r, q� ngjitej nga dheu, dhe kishte dy brir� q� u ngjanin atyre t� qengjit, por fliste si nj� dragua.

Ajo ushtronte gjith� pushtetin e bish�s s� par� p�rpara saj dhe b�nte q� dheu dhe banor�t e tij t� adhurojn� bish�n e par�, s� cil�s iu sh�rua plaga vdekjeprur�se.

Edhe b�nte shenja t� m�dha, sa q� edhe zjarr b�nte t� zbres� nga qielli mbi dhe n� prani t� njer�zve,

dhe i mashtronte banor�t e dheut me an� t� shenjave q� i ishin dh�n� p�r t� b�r� p�rpara bish�s, duke u th�n� banor�ve t� dheut t`i b�jn� nj� figur� bish�s, q� kishte plag�n e shpat�s dhe u kthye n� jet�.

Dhe iu dha t`i jap� nj� frym� figur�s s� bish�s, aq sa figura e bish�s t� flas�, edhe t� b�j� q� t� gjith� ata t� cil�t nuk e adhuronin figur�n e bish�s, t� vriteshin.

Ve� k�saj b�ri q� t� gjith�ve, t� vegj�l e t� m�dhenj, dhe t� pasur dhe t� varf�r, dhe t� lir� dhe skllev�r, t`u vihet nj� damk� mbi dor�n e tyre t� djatht� ose mbi ballin e tyre,

dhe q� askush t� mos mund t� blinte ose t� shiste, po t� mos kishte damk�n ose emrin e bish�s ose numrin e emrit t� saj.

K�tu �sht� urtia. Ai q� ka mend, le t� b�j� llogari numrin e bish�s, sepse �sht� num�r njeriu; dhe numri i tij �sht� gjasht�qind e gjasht�dhjet� e gjasht�.