Kapitulli 22

``V�llez�r dhe et�r, d�gjoni �far� ju them tani p�r mbrojtjen time``.

Kur d�gjuan se u fliste atyre n� gjuh�n hebraike, hesht�n edhe m� shum�. Pastaj ai tha:

``N� t� v�rtet� un� jam nj� Juda, lindur n� Tars t� Kilikis� dhe rritur n� k�t� qytet te k�mb�t e Gamalielit, edukuar me p�rpik�rin� e ligjit t� et�rve tan�, plot me zell p�r Per�ndin�, sikurse jeni ju t� gjith� sot;

un� kam p�rndjekur k�t� Udh� deri n� vdekje, duke lidhur dhe duke futur n� burg burra dhe gra,

sikurse jep d�shmi p�r mua kryeprifti dhe gjith� sinedri i pleqve, prej t� cil�ve mora edhe letra p�r v�llez�rit dhe shkova n� Damask p�r t� sjell� t� lidhur n� Jeruzalem ata q� ishin atje, q� t� nd�shkoheshin.

Dhe m� ndodhi q�, kur isha duke udh�tuar dhe po i afrohesha Damaskut, aty nga mesi i dit�s, papritmas nj� drit� e madhe nga qielli vet�tiu rreth meje.

Dhe un� rash� p�rdhe dhe d�gjova nj� z� q� po m� thoshte: "Saul, Saul, p�rse m� p�rndjek?".

Dhe un� u p�rgjigja: "Kush je ti, o Zot?" Edhe ai m� tha: "Un� jam Jezus Nazareasi, t� cilin ti e p�rndjek".

Edhe ata q� ishin me mua e pan� drit�n dhe u tremb�n, por nuk d�gjuan z�rin e atij q� m� fliste.

Un� thash�: "O Zot, �`duhet t� b�j?". Zoti m� tha: "�ohu dhe shko n� Damask! Atje do t� t� thuhet �far� t� �sht� urdh�ruar t� b�sh".

Dhe, mbasi un� nuk shihja asgj� p�r shkak t� shk�lqimit t� asaj drite, m� mor�n p�r dore ata q� ishin me mua; dhe hyra n� Damask.

Dhe nj�far� Anania, njeri i per�ndish�m sipas ligjit, p�r t� cilin jepnin d�shmi t� gjith� Judenjt� q� banonin aty,

erdhi tek un�, dhe duke q�ndruar pran� meje, tha: "O v�lla Saul, shiko p�rs�ri!". Dhe n� at� �ast un� fitova p�rs�ri drit�n e syve dhe e shikova.

Pastaj vazhdoi: "Per�ndia i et�rve tan� t� ka paracaktuar t� njoh�sh vullnetin e tij, ta shoh�sh t� Drejtin dhe t� d�gjosh nj� z� nga goja e tij.

Sepse ti duhet t� d�shmosh p�r t� tek t� gjith� njer�zit p�r ato q� ke par� dhe ke d�gjuar.

Dhe tani �`pret? �ohu dhe ji i pag�zuar dhe i lar� nga m�katet e tua, duke thirrur emrin e Zotit".

Dhe ndodhi q�, kur u ktheva n� Jeruzalem dhe isha duke u lutur n� tempull, u rr�mbeva n� ekstaz�,

dhe pash� Zotin q� m� thoshte: "Nxito dhe dil shpejt nga Jeruzalemi, sepse ata nuk do ta pranojn� d�shmin� t�nde p�r mua".

At�her� un� thash�: "O Zot, ata e din� vet� se un� burgosja dhe rrihja nga nj� sinagog� te tjetra ata q� besonin n� ty;

kur u derdh gjaku i Stefanit, d�shmorit t�nd, edhe un� isha i pranish�m, e miratoja vdekjen e tij dhe ruaja rrobat e atyre q� e vrisnin.

Por ai m� tha: "Shko, sepse un� do t� t� d�rgoj larg midis johebrenjve"``.

Ata e d�gjuan deri n� k�t� pik�; pastaj ngrit�n z�rin duke th�n�: ``Hiqe nga bota nj� njeri t� till�, sepse nuk �sht� i denj� t� rroj�!``.

Duke qen� se ata b�rtisnin, duke i flakur rrobat e duke ngritur pluhurin n� er�,

kryemij�si urdh�roi ta �onin Palin n� fortes�, duke urdh�ruar q� ta marrin n� pyetje duke e rrahur me kamxhik, q� t� merrej vesh p�r �far� arsye ata b�rtisnin k�shtu kund�r tij.

Por, kur e shtrin�, t� lidhur me rripa, Pali i tha centurionit q� ishte aty: ``A �sht� e ligjshme p�r ju t� rrihni me kamxhik nj� qytetar romak, ende t� pagjykuar?``.

Kur e d�gjoi, centurioni shkoi e i tregoi kryemij�sit duke th�n�: ``�far� do t� b�sh? Ky njeri �sht� nj� qytetar romak!``.

At�her� kryemij�si shkoi te Pali dhe e pyeti: ``M� thuaj, a je nj� qytetar romak?``. Ai tha: ``Po, jam!``.

Kryemij�si u p�rgjigj: ``Un� e kam fituar k�t� qytet�ri me nj� shum� t� madhe``. Pali tha: ``Kurse un� e kam qysh prej lindjes!``.

Menj�her� ata q� duhet ta merrnin n� pyetje u larguan prej tij; dhe vet� kryemij�si, kur mori vesh se ai ishte qytetar romak, pati frik� q� e kishte lidhur.

T� nes�rmen, duke dashur t� marr� vesh me sakt�si p�rse ishte akuzuar nga Judenjt�, e zgjidhi nga prangat dhe urdh�roi krer�t e prift�rinjve dhe gjith� sinedrin t� vinin. Pastaj, si e soll�n posht� Palin, e nxori p�rpara tyre.