Kapitulli 19

Dhe nd�rsa Apollo ishte ende n� Korint, Pali, mbasi shkoi n� vendet m� t� larta, arriti n� Efes dhe, si gjeti disa dishepuj, u tha atyre:

``A e keni marr� Frym�n e Shenjt�, kur besuat?``. Ata iu p�rgjigj�n: ``Ne as q� kemi d�gjuar se paska Frym� t� Shenjt�``.

Dhe ai u tha atyre: ``Me se, pra, u pag�zuat?``. Ata u p�rgjigj�n: ``Me pag�zimin e Gjonit``.

At�her� Pali tha: ``Gjoni pag�zoi me pag�zimin e pendimit, duke i th�n� popullit se duhet t`i besonte atij q� do t� vinte pas tij, dometh�n� Jezu Krishtit.

Dhe ata, si d�gjuan, u pag�zuan n� em�r t� Zotit Jezus.

Dhe, kur Pali vuri duart mbi ta, Fryma e Shenjt� zbriti mbi ta dhe ata fol�n n� gjuh� t� tjera dhe profetizuan.

Dhe gjithsej ishin rreth dymb�dhjet� burra.

Pastaj ai hyri n� sinagog� dhe u foli lirisht njer�zve tre muaj me radh�, duke diskutuar dhe duke i bindur p�r gj�rat e mbret�ris� s� Per�ndis�.

Por, duke qen� se disa ngurt�soheshin dhe nuk besonin dhe flisnin keq p�r Udh�n p�rpara turm�s, ai u shk�put prej tyre, i ndau dishepujt dhe vazhdoi t� diskutoj� �do dit� n� shkoll�n e nj�far� Tirani.

Dhe kjo vazhdoi dy vjet me radh�, k�shtu q� t� gjith� banor�t e Azis�, Judenj dhe Grek�, e d�gjuan fjal�n e Zotit Jezus.

Dhe Per�ndia b�nte mrekulli t� jasht�zakonshme me an� t� duarve t� Palit,

aq sa mbi t� s�mur�t sillnin peshqir� dhe p�rpar�se q� kishin qen� mbi trupin e tij, dhe s�mundjet largoheshin prej tyre dhe frym�rat e liga dilnin prej tyre.

Dhe disa ysht�s sh�tit�s Judenj u orvat�n t� th�rrasin emrin e Zotit Jezus mbi ata q� kishin frym�rat e liga, duke th�n�: ``Ju p�rbetohemi p�r Jezusin, q� Pali predikon!``.

Ata q� b�nin k�t� ishin shtat� bijt� e nj�far� Skevi, kryeprift jude.

Por fryma e lig� u p�rgjigj dhe tha: ``Un� e njoh Jezusin dhe e di kush �sht� Pali, po ju cil�t jeni?``.

At�her� ai njeri q� kishte frym�n e lig� u hodh mbi ta dhe si i mundi, ushtroi nj� dhun� aq t� madhe sa ata ik�n nga ajo sht�pi, lakuriq e t� plagosur.

Kjo u muar vesh nga t� gjith� Judenjt� dhe Grek�t q� banonin n� Efes, dhe t� gjith� i zuri frika, dhe emri i Zotit Jezus ishte madh�ruar.

Dhe shum� nga ata q� kishin besuar vinin t� rr�feheshin dhe t� tregonin gj�rat q� kishin b�r�.

Shum� nga ata q� ishin marr� me magji i soll�n librat dhe i dogj�n p�rpara t� gjith�ve; dhe, mbasi e llogarit�n �mimin e tyre, gjet�n se ishin pes�dhjet� mij� pjes� argjendi.

K�shtu fjala e Per�ndis� shtohej dhe forcohej.

Mbas k�tyre ngjarjeve, Pali kishte vendosur n� mendje t� shkoj� n� Jeruzalem, duke kaluar n�p�r Maqedoni dhe n�p�r Akai, dhe thoshte: ``Mbasi t� kem qen� atje, m� duhet t� shoh edhe Rom�n``.

At�her� d�rgoi n� Maqedoni dy nga ata q� i sh�rbenin, Timoteun dhe Erastin, dhe vet� ndenji edhe ca koh� n� Azi.

Dhe n� at� koh� u b� nj� trazir� e madhe lidhur me Udh�n,

sepse nj� far� njeriu, me em�r Dhimit�r, argjendar, i cili b�nte tempuj t� Dian�s n� argjend, u sillte artizan�ve jo pak fitim.

Ai i mblodhi k�ta bashk� me pun�tor�t q� kishin nj� aktivitet t� p�raf�rt, dhe tha: ``O burra, ju e dini se fitimi yn� vjen nga kjo veprimtari.

Dhe ju shihni dhe d�gjoni se ky Pali ua ka mbushur mendjen dhe ktheu nj� num�r t� madh njer�zish jo vet�m n� Efes, por gati n� mbar� Azin�, duke th�n� se nuk jan� per�ndi ata q� jan� b�r� me duar.

Dhe jo vet�m q� �sht� rreziku p�r ne q� kjo mjeshtria jon� t� diskreditohet, por q� edhe tempulli i per�ndesh�s s� madhe Diana t� mos vler�sohet m� aspak dhe q� t`i hiqet madh�shtia asaj, q� gjith� Azia, madje gjith� bota, e nderon``.

Ata, kur i d�gjuan k�to gj�ra, u mbush�n me inat dhe b�rtisnin, duke th�n�: ``E madhe �sht� Diana e Efesian�ve!``.

Dhe gjith� qyteti u mbush me rr�muj�; dhe si i mor�n me forc� Gain dhe Aristarkun, Maqedonas, bashkudh�tar� t� Palit, rend�n t� gjith�, me nj� mendje, n� teat�r.

Dhe Pali donte t`i dilte popullit, por dishepujt nuk e lejonin.

Edhe disa Aziark�, q� ishin miq t� tij, i �uan p�r ta lutur t� mos dilte n� teat�r.

Nd�rkaq disa b�rtisnin nj� gj�, t� tjer� nj� tjet�r, saq� mbledhja ishte trazuar dhe m� t� shumt�t nuk dinin p�rse ishin mbledhur.

At�her� nga turma nxor�n Aleksandrin, t� cilin e shtynin Judenjt�. Dhe Aleksandri, mbasi b�ri shenj� me dor�, donte t� paraqiste nj� apologji para popullit.

Por, kur e mor�n vesh se ishte Juda, t� gjith� me nj� z� filluan t� b�rtasin p�r gati dy or�: ``E madhe �sht� Diana e Efesian�ve!``.

Kancelari i qytetit, mbasi e qet�soi turm�n, tha: ``O Efesian�, cili �sht� vall� ai njeri q� nuk e di se qyteti i Efesian�ve �sht� mbrojt�si i tempullit t� per�ndesh�s s� madhe Diana dhe i imazhit t� saj q� ra nga Zeusi?

Duke qen�, pra, se k�to jan� t� pakund�rshtueshme, ju duhet t� rrini urt� dhe t� mos b�ni asgj� t� nxituar.

Sepse i prut� k�ta njer�z q� nuk jan� as sacrileghi as blasfemues t� per�ndesh�s suaj.

Pra, n� qoft� se Dhimitri dhe mjeshtrit q� jan� me t� kan� di�ka kund�r dikujt, gjykatat jan� hapur dhe prokonsuj ka; le t� padisin nj�ri-tjetrin.

Dhe n�se keni ndonj� k�rkes� tjet�r p�r t� b�r�, t� zgjidhet n� kuvendin sipas ligjit.

Ne n� fakt jemi n� rrezik t� akuzohemi si kryengrit�s p�r ngjarjen e sotme, sepse nuk ka asnj� arsye me t� cil�n t� p�rligjet ky grumbullim``.

Dhe, si i tha k�to, e shp�rndau mbledhjen.