Kapitulli 11

Nd�rkaq apostujt dhe v�llez�rit q� ishin n� Juda mor�n vesh se edhe johebrenjt� kishin pranuar fjal�n e Per�ndis�.

Dhe, kur Pjetri u ngjit n� Jeruzalem, ata q� ishin rrethprer� haheshin me t�,

duke th�n�: ``Ti hyre n� sht�pi t� njer�zve t� parrethprer� dhe h�ngre me ta!``.

Por Pjetri, duke nisur nga fillimi, u shpjegoi atyre me radh� ngjarjet duke th�n�:

``Un� po lutesha n� qytetin e Jopes, kur u rr�mbeva n� ekstaz� dhe pash� nj� vegim: nj� send, q� i ngjante nj� �ar�afi t� madh t� kapur n� t� kat�r cepat, po zbriste si t� ulej posht� prej qiellit dhe arriti deri tek un�.

Duke shikuar me v�mendje brenda, dallova dhe pash� kat�rk�mb�sha, bisha, zvarranik� t� tok�s dhe shpend� t� qiellit.

Dhe d�gjova nj� z� q� m� thoshte: "Pjet�r, �ohu, ther dhe ha!".

Por un� thash�: "Kurrsesi, o Zot, sepse nuk m� ka hyr� kurr� n� goj� asgj� e papast�r ose e ndotur".

Por z�ri m`u p�rgjigj p�r t� dyt�n her� nga qielli: "Gj�rat q� Per�ndia i ka pastruar, ti mos i b�j t� papastra!".

Dhe kjo ndodhi tri her�; pastaj gjith�ka u t�rhoq p�rs�ri n� qiell.

N� po at� moment tre njer�z, q� i pata d�rguar n� Cezare, u paraqit�n n� sht�pin� ku ndodhesha un�.

Dhe Fryma m� tha t� shkoj me ta, pa pas� kurrfar� ngurrimi. Me mua erdh�n edhe k�ta gjasht� v�llez�r, dhe k�shtu hym� n� sht�pin� e atij njeriu.

Ai na tregoi se si kishte par� nj� engj�ll q� u paraqit n� sht�pin� e tij dhe i tha: "D�rgo njer�z n� Jope dhe thirre Simonin, t� mbiquajtur Pjet�r.

Ai do t� t� thot� fjal�t, me an� t� t� cilave do t� shp�tohesh ti dhe gjith� sht�pia jote".

Sapo kisha filluar t� flas, kur Fryma e Shenjt� zbriti mbi ta, sikurse kishte zbritur n� fillim mbi ne.

At�her� m`u kujtua fjala e Zotit q� thoshte: "Gjoni pag�zoi me uj�, por ju do t� pag�zoheni me Frym�n e Shenjt�".

N� qoft� se Per�ndia, pra, u dha atyre t� nj�jt�n dhurat� q� kemi marr� ne, q� besuam n� Zotin Jezu Krisht, kush isha un� q� t� mund t`i kund�rvihesha Per�ndis�?``.

Si i d�gjuan k�to fjal�, ata u qet�suan dhe p�rl�vdonin Per�ndin�, duke th�n�: ``Per�ndia, pra, edhe johebrenjve u dha pendes�n p�r t`u dh�n� jet�n!``.

Nd�rkaq ata q� ishin shp�rndar� p�r shkak t� p�rndjekjes q� nisi me Stefanin, arrit�n deri n� Feniki, n� Qipro dhe n� Antioki, duke mos ia shpallur fjal�n asnj� tjetri, p�rve� Judenjve.

Por disa prej tyre me origjin� nga Qipro dhe nga Kirenea, kur arrit�n n� Antioki, filluan t`u flasin Grek�ve, duke shpallur Zotin Jezus.

Dhe dora e Zotit ishte me ta; dhe nj� num�r i madh besoi dhe u kthye te Zoti.

Lajmi i k�saj arriti n� vesh t� kish�s q� ishte n� Jeruzalem; dhe ata d�rguan Barnab�n, q� t� shkonte deri n� Antioki.

Kur ai arriti, shikoi hirin e Per�ndis�, u g�zua dhe i nxiti t� gjith� t`i q�ndrojn� besnik� Zotit, me d�shir�n e zemr�s,

sepse ai ishte njeri i mir�, plot me Frym� t� Shenjt� dhe besim. Dhe nj� num�r i madh personash iu shtua Zotit.

Pastaj Barnaba u nis p�r n� Tars p�r t� k�rkuar Saulin dhe, si e gjeti, e �oi n� Antioki.

Dhe plot nj� vit ata u bashkuan me at� kish� dhe m�suan nj� num�r t� madh njer�zish; dhe, p�r t� par�n her� n� Antioki, dishepujt u quajt�n t� Krishter�.

N� ato dit� disa profet� zbrit�n nga Jeruzalemi n� Antioki.

Dhe nj� nga ata, me em�r Agab, u ngrit dhe n�p�rmjet Frym�s parathoshte se do t� ndodhte n� mbar� bot�n nj� zi e madhe buke; dhe kjo ndodhi m� von� n� koh�n n�n Klaud Cezarit.

At�her� dishepujt, secili sipas mund�sive t� tij, vendos�n t`u �ojn� nj� ndihm� v�llez�rve q� banonin n� Juda.

Dhe k�t� ata e b�n�, duke ua d�rguar pleqve me an� t� Barnab�s dhe t� Saulit.