Kapitulli 7

At�her� kryeprifti i tha: ``A jan� k�to gj�ra pik�risht k�shtu?``.

Ai tha: ``V�llez�r dhe et�r, d�gjoni. Per�ndia i lavdis� iu shfaq Abrahamit, atit ton�, kur ai ishte n� Mesopotami, p�rpara se t� banonte n� Haran,

dhe i tha: "Dil prej vendit t�nd e prej farefisit t�nd dhe shko n� vendin q� un� do t� t� tregoj".

At�her� ai doli nga vendi i Kaldeasve dhe banoi n� Haran; prej andej, mbasi i vdiq i ati, Per�ndia e b�ri t� vij� n� k�t� vend, ku banoni ju tani.

Ai nuk i dha kurrfar� trash�gimie, as edhe vend p�r t� v�n� nj� k�mb�. Por i premtoi t`ia jap� p�r pron� atij dhe pasardh�sve t� tij, pas tij, kur ai ende s`kishte asnj� f�mij�.

Dhe Per�ndia foli k�shtu: "Pasardh�sit e tij do t� banonin si t� huaj n� nj� vend t� huaj, dhe atje do t� mbaheshin n� skllav�ri dhe do t� t� keqtrajtoheshin p�r kat�rqind vjet.

Por Per�ndia shtoi: "Un� do ta gjykoj at� komb t� cilit ata do t`i sh�rbejn�; dhe pas k�saj ata do t� dalin dhe do t� m� sh�rbejn� n� k�t� vend".

Pastaj i dha atij bes�lidhjen e rrethprerjes. Dhe k�shtu Abrahamit i lindi Isaku dhe e rrethpreu t� tet�n dit�; Isakut i lindi Jakobi, dhe Jakobit dymb�dhjet� patriark�.

Patriark�t, duke pasur smir� Jozefin, e shit�n n� Egjipt, por Per�ndia ishte me t�;

dhe e shp�toi nga t� gjitha mundimet e tij dhe i dha hir e urt�si para Faraonit, mbretit t� Egjiptit, i cili e caktoi guvernator t� Egjiptit dhe t� mbar� sht�pis� s� tij.

Por ra nj� zi buke dhe u b� nj� shtr�nges� n� gjith� vendin e Egjiptit dhe t� Kanaanit, dhe et�rit tan� nuk gjenin ushqime.

Por Jakobi d�gjoi se n� Egjipt kishte grur�, dhe d�rgoi atje her�n e par� et�rit tan�.

Her�n e dyt� Jozefi u tregoi q� ta njihnin v�llez�rit e tij dhe Faraonit iu njoftua farefisnia e Jozefit.

At�her� Jozefi d�rgoi ta th�rresin atin e vet Jakobin dhe gjith� farefisin e vet, gjithsej shtat�dhjet� e pes� veta.

Jakobi zbriti n� Egjipt, ku vdiq ai dhe et�rit tan�.

Ata pastaj i mbart�n n� Sikem dhe i varros�n n� varrin q� Abrahami pati bler� me argjend nga bijt� e Emorit, ati i Sikemit.

Por, nd�rsa po afrohej koha e premtimit q� Per�ndia i ishte betuar Abrahamit, populli u shtua dhe u shumua n� Egjipt,

derisa doli n� Egjipt nj� mbret tjet�r q� nuk e kishte njohur Jozefin.

Ky, duke vepruar me lig�si kund�r skot�s son�, i keqtrajtoi et�rit tan� deri sa t`i ekspozojn� foshnjat e tyre, q� t� mos mbeteshin gjall�.

N� at� koh� lindi Moisiu, dhe ishte i bukur n� syt� e Per�ndis�; ai u ushqye p�r tre muaj n� sht�pin� e t� atit.

Dhe kur u ekspozua, e mori e bija e faraonit dhe e rriti si birin e vet.

K�shtu Moisiu u arsimua me gjith� diturin� e Egjiptasve dhe ishte i pushtetsh�m n� fjal� e n� vepra.

Po kur arriti n� mosh�n dyzet vje�are, i erdhi n� zem�r t� shkoj� e t� vizitoj� v�-llez�rit e tij: bijt� e Izraelit.

Kur pa se dikujt po i b�hej nj� padrejt�si, e mbrojti dhe ia mori hakun t� shtypurit, duke vrar� Egjiptasin.

Dhe ai mendonte se v�llez�rit e tij do ta kuptonin se Per�ndia do t`u jepte �lirimin me an� t� tij, por ata nuk e kuptuan.

T� nes�rmen ai u duk n� mes tyre, nd�rsa po ziheshin dhe i k�shilloi p�r paqe, duke th�n�: "O burra, ju jeni v�llez�r, pse ia b�ni me t� padrejt� nj�ri-tjetrit?".

Por ai q� ia b�nte me t� padrejt� fqinjit t� vete shtyu, duke th�n�: "Kush t� ka v�n� ty t� par� dhe gjykat�s mbi ne?

Don t� m� vras�sh mua, ashtu si vrare dje Egjiptasin?".

P�r shkak t� k�tyre fjal�ve Moisiu iku dhe banoi si i huaj n� vendin e Madianit, ku i lind�n dy bij.

Si kaluan dyzet vjet, engj�lli i Zotit iu shfaq n� shkret�tir�n e malit Sinai, n� flak�n e zjarrit t� nj� ferrishteje.

Kur e pa, Moisiu mbeti i habitur nga sa shihte; dhe, kur po afrohej p�r t� v�rejtur, d�gjoi z�rin e Zotit,

q� thoshte: "Un� jam Per�ndia e et�rve t� tu, Per�ndia e Abrahamit, Per�ndia e Isakut dhe Per�ndia e Jakobit". Por Moisiu, q� dridhej i t�ri, nuk guxonte t� shikonte.

At�her� Per�ndia i tha: "Hiqi sandalet nga k�mb�t e tua, sepse vendi ku ti po q�ndron �sht� tok� e shenjt�.

Un� e kam par� qart� pik�llimin e popullit tim n� Egjipt dhe i d�gjova psher�timat e tyre, dhe kam zbritur p�r t`i �liruar; tani, pra, eja, un� do t� t� d�rgoj n� Egjipt!".

At� Moisiun q� e kishin refuzuar, duke th�n�: "Kush t� vuri ty t� par� dhe gjykat�s?", po at� u d�rgoi Per�ndia si kryetar dhe �lirues me an� t� engj�llit q� i ishte shfaqur n� ferrishte.

Ai i nxori jasht�, duke kryer shenja e mrekulli n� vendin e Egjiptit, n� Detin e Kuq dhe n� shkretir� p�r dyzet vjet.

Ky �sht� ai Moisi q� u tha bijve t� Izraelit: "Zoti, Per�ndia juaj do t� nxjerr� p�r ju, nga mesi i v�llez�rve tuaj, nj� profet si mua. D�gjojeni!".

Ky �sht� ai q� n� kuvend, n� shkret�tir�, ishte me engj�llin q� i fliste mbi malin Sinai dhe me et�rit tan�; dhe mori fjal�t e jet�s p�r t� na e p�r�uar neve.

Et�rit tan� nuk desh�n t`i binden atij; madje e hodh�n posht� dhe me zemrat e tyre u kthyen nga Egjipti,

duke i th�n� Aaronit: "Na b�j disa per�ndi q� t� na prijn�, sepse nuk dim� �`i ka ndodhur k�tij Moisiu q� na nxori nga vendi i Egjiptit".

Dhe n� ato dit� ata b�n� nj� vi�, i ofruan flijim idhullit dhe u g�zuan me vepr�n e duarve t� tyre.

At�her� Per�ndia u t�rhoq dhe i la t`i sh�rbejn� ushtris� s� qiellit, ashtu si� �sht� shkruar n� librin e profet�ve: "O sht�pi e Izraelit, a m� keni kushtuar flijime dhe olokauste p�r dyzet vjet n� shkret�tir�?

Apo m� shum� mbart�t �adr�n e Molokut dhe yllin e per�ndis� suaj Remfan, imaxhe q� i b�t� vet� p�r t`i adhuruar; p�r k�t� arsye un� do t`ju shp�rngul p�rtej Babilonis�".

Et�rit tuaj n� shkret�tir� kishin tabernakullin e d�shmis�, ashtu si� kishte urdh�ruar ai q� i pati th�n� Moisiut ta b�j� sipas modelit q� kishte par�.

Dhe et�rit tan�, pasi e mor�n, e mbart�n me Jozueun n� vendin q� e kishin pushtuar johebrenjt�, t� cil�t Per�ndia i d�boi para et�rve tan�; dhe aty q�ndroi deri n� dit�t e Davidit,

i cili gjeti hir p�rpara Per�ndis� dhe k�rkoi t� mund t� gjente nj� banes� p�r Per�ndin� e Jakobit.

Por qe Salomoni ai q� ia nd�rtoi nj� sht�pi.

Por Shum� i Larti nuk banon n� tempuj t� nd�rtuar nga dora e njeriut, sikurse thot� profeti:

``Qielli �sht� froni im dhe toka stoli i k�mb�ve t� mia; �far� sht�pie do t� m� nd�rtonit ju, thot� Zoti, ose cili do t� qe vendi i pushimit tim?

A nuk i b�ri t� gjitha k�to gj�ra dora ime?``.

O njer�z qaf�fort� dhe me zem�r e vesh� t� parrethprer�, ju gjithnj� e kund�rshtoni Frym�n e Shenjt�; ashtu si� b�nin et�rit tuaj, ashtu b�ni edhe ju.

Cilin nga profet�t nuk e p�rndoq�n et�rit tuaj? Ata vran� edhe ata q� paralajmeronin ardhjen e t� Drejtit, p�r t� cilin tani ju jeni b�r� tradhtar� dhe vras�s;

ju, q� e mor�t ligjin t� shpallur nga engj�jt dhe nuk e keni respektuar!``.

Kur i d�gjuan k�to fjal�, ata thereshin n� zem�r t� tyre dhe k�rc�llonin dh�mb�t kund�r tij.

Por ai, mbushur me Frym� t� Shenjt�, i nguli syt� nga qielli, pa lavdin� e Per�ndis� dhe Jezusin q� rrinte n� k�mb� n� t� djatht�n e Per�ndis�,

dhe tha: ``Ja, un� po shoh qiejt e hapur dhe Birin e njeriut q� rri n� k�mb� n� t� djatht�n e Per�ndis�``.

Por ata, duke l�shuar britma t� forta, i zun� vesh�t dhe t� gjith� tok u sul�n mbi t�;

dhe, si e nxor�n jasht� qytetit, e vran� me gur�. D�shmitar�t i vun� rrobat e tyre te k�mb�t e nj� djaloshi, t� quajtur Saul.

K�shtu e vran� me gur� Stefanin, q� i th�rriste Jezusit dhe thoshte: ``O Zoti Jezus, pranoje frym�n time!``.

At�her� ra n� gjunj� dhe b�rtiti me z� t� lart�: ``O Zot, mos ua ngarko atyre k�t� m�kat!``. Dhe, si tha k�t�, fjeti.