Kapitulli 4

Nd�rsa ata po i flisnin popullit, prift�rinjt�, komandanti i tempullit dhe saducenjt� u turr�n mbi ta,

t� zem�ruar sepse e m�sonin popullin dhe shpallnin n� Jezusin ringjalljen e t� vdekurve.

Dhe i shtin� n� dor� dhe i fut�n n� burg deri t� nes�rmen, sepse ishte ngrysur.

Por shum� nga ata q� ua kishin d�gjuar fjal�n besuan; dhe numri i burrave u b� rreth pes� mij�.

T� nes�rmen krer�t, pleqt� dhe skrib�t u mblodh�n n� Jeruzalem,

bashk� me kryepriftin Anan dhe me Kajaf�n, Gjonin, Aleksandrin dhe t� gjith� ata q� i p�rkisnin farefisit t� kryeprift�rinjve.

Dhe, si i nxor�n aty n� mes, i pyet�n: ``Me �`pushtet ose n� em�r t� kujt e keni b�r� k�t�?``.

At�her� Pjetri, i mbushur me Frym�n e Shenjt�, u tha atyre: ``Krer� t� popullit dhe pleq t� Izraelit!

N�se ne sot gjykohemi p�r nj� mir�si q� iu b� nj� njeriu t� s�mur�, p�r t� ditur si u sh�rua ai,

le ta njihni t� gjith� ju dhe mbar� populli i Izraelit se kjo u b� n� em�r t� Jezu Krishtit Nazareas, q� ju e kryq�zuat dhe q� Per�ndia e ringjalli prej s� vdekuri; me an� t� tij ky njeri del para jush i sh�ruar plot�sisht.

Ky �sht� guri q� ju, nd�rtuesit, e hodh�t posht� dhe q� u b� guri i qoshes.

Dhe n� asnj� tjet�r nuk ka shp�tim, sepse nuk ka asnj� em�r tjet�r n�n qiell q� u �sht� dh�n� njer�zve dhe me an� t� t� cilit duhet t� shp�tohemi``.

Ata, kur e pan� �ilt�rsin� e Pjetrit dhe t� Gjonit dhe duke kuptuar se ishin njer�z t� pam�suar dhe pa arsim, u mrrekulluan dhe i njihnin se kishin qen� me Jezusin.

Duke par� pastaj n� k�mb� pran� tyre, njeriun q� u sh�rua, nuk mund t� thoshnin asgj� kund�r.

Dhe, mbasi i urdh�ruan t� dalin jasht� sinedrit, u konsultuan me nj�ri tjetrin,

duke th�n�: ``�`t`u b�jm� k�tyre njer�zve? Sepse u �sht� njohur t� gjith� banor�ve t� Jeruzalemit se �sht� b�r� nj� mrekulli e dukshme prej tyre, dhe ne nuk mund ta mohojm�;

por, q� kjo t� mos p�rhapet m� shum� n� popull, t`i shtr�ngojm� me k�rc�nime t� rrepta t� mos i flasin m� asnjeriu n� k�t� em�r``.

Dhe, si i thirr�n, u dhan� urdh�r atyre t� mos flasin fare dhe as t� m�sojn� n� em�r t� Jezusit.

Por Pjetri dhe Gjoni, duke iu p�rgjigjur atyre, than�: ``Gjykoni ju, n�se �sht� e drejt� para Per�ndis� t`ju bindemi m� shum� juve sesa Per�ndis�.

Sepse ne nuk mund t� mos flasim p�r ato q� kemi par� dhe d�gjuar``.

Ata pasi i k�rc�nuan p�rs�ri, i lan� t� shkojn� duke mos gjetur m�nyr� se si t`i nd�shkojn� p�r shkak t� popullit, sepse t� gjith� p�rl�vdonin Per�ndin� p�r at� q� kishte ndodhur.

Sepse njeriu n� t� cilin kishte ndodhur ajo mrekulli e sh�rimit ishte m� shum� se dyzet vje�.

Kur u liruan, ata u kthyen tek t� vet�t dhe u treguan gjith�ka q� krer�t e prift�rinjve dhe pleqt� u kishin th�n�.

Kur i d�gjuan k�to, ata unanimisht e ngrit�n z�rin te Per�ndia dhe than�: ``O Zot, ti je Per�ndia q� ke b�r� qiellin, tok�n, detin dhe gjith�ka q� �sht� n� ta,

dhe q� me an� t� Frym�s s� Shenjt� ke th�n�, n�p�rmjet goj�s s� Davidit, sh�rb�torit t�nd: "P�rse u zem�ruan kombet, dhe popujt kurdisin gj�ra t� kota?

Mbret�rit e dheut ngrit�n krye dhe princat u mblodh�n bashk� kund�r Zotit dhe kund�r Krishtit t� tij".

Sepse pik�risht kund�r Birit t�nd t� shenjt�, q� ti e vajose, u mblodh�n Herodi dhe Ponc Pilati me johebrenjt� dhe me popullin e Izraelit,

p�r t� b�r� t� gjitha ato q� dora jote dhe k�shilli yt kishin paracaktuar se do t� ndodhnin.

Dhe tani, Zot, shqyrto k�rc�nimet e tyre dhe lejo q� sh�rb�tor�t e tu t� kumtojn� fjal�n t�nde me plot �ilt�rsi,

duke e shtrir� dor�n t�nde p�r t� sh�ruar dhe q� t� kryhen shenja dhe mrekulli n� em�r t� Birit t�nd t� shenjt� Jezusit``.

Dhe, mbasi qen� lutur, vendi ku ishin mbledhur u drodh; dhe t� gjith� u mbush�n me Frym�n e Shenjt�, dhe e shpallnin fjal�n e Per�ndis� me �iltersi.

Dhe numri i madh i atyre q� besuan ishte me nj� zem�r t� vetme dhe me nj� shpirt t� vet�m; askush nuk thoshte se �`kishte ishte e vet, por t� gjitha gj�rat i kishin t� p�rbashk�ta.

Dhe apostujt me fuqi t� madhe jepnin d�shmi t� ringjalljes s� Zotit Jezus; dhe hir i madh ishte mbi t� gjith� ata.

Sepse midis tyre nuk kishte asnj� nevojtar, sepse t� gjith� ata q� zot�ronin ara ose sht�pi i shisnin dhe sillnin fitimin nga gj�rat e shitura,

dhe i vinin te k�mb�t e apostujve; pastaj secilit i jepej, sipas nevoj�s s� tij.

K�shtu Iose, i mbiquajtur nga apostujt Barnaba (q� do t� thot� "biri i ngush�llimit"), Levit, me prejardhje nga Qipro,

kishte nj� ar�, e shiti dhe solli fitimin dhe i vuri te k�mb�t e apostujve.