Kapitulli 5

Pas k�tyre ngjarjeve ishte nj� fest� e Judenjve dhe Jezusi u ngjit n� Jeruzalem.

N� Jeruzalem, af�r port�s s� dhenve, �sht� nj� pellg q� n� hebraisht quhet Betesda, dhe ka pes� portik�.

N�n to dergjeshin nj� num�r i madh t� l�nguarish: t� verb�r, t� �al� dhe t� paralizuar, t� cil�t prisnin l�vizjen e ujit.

Sepse nj� engj�ll, koh� pas kohe, zbriste n� pellg dhe e l�vizte ujin; dhe i pari q� hynte, mbasi uji ishte l�vizur, sh�rohej nga �far�do s�mundje q� t� kishte.

Aty ishte nj� njeri i l�nguar prej tridhjet� e tet� vjet�sh.

Jezusi, duke e par� shtrir� dhe duke ditur se prej shum� kohe ishte n� at� gjendje, i tha: ``A d�shiron t� sh�rohesh?``.

I l�nguari u p�rgjigj: "Zot, un� s`kam njeri q�, kur l�viz uji, t� m� fus� n� pellg; dhe, nd�rsa un� po shkoj, nj� tjet�r zbret para meje``.

Jezusi i tha: ``�ohu, merr vigun t�nd dhe ec!``.

Njeriu u sh�rua n� �ast, mori vigun e tij dhe eci. At� dit� ishte e shtun�.

Prandaj Judenjt� i than� atij q� u sh�rua: ``�sht� e shtun�; nuk �sht� e ligjshme p�r ty t� ngresh vigun t�nd!``.

Ai iu p�rgjigj atyre: ``Ai q� m� sh�roi m� tha: "Merre vigun t�nd dhe ec!"``.

At�her� ata e pyet�n: ``Kush �sht� ai njeri q� t� tha: "Merre vigun t�nd dhe ec"?``.

Por ai q� ishte sh�ruar nuk e dinte kush ishte, sepse Jezusi ishte larguar p�r shkak t� turm�s q� ishte n� at� vend.

M� von� Jezusi e gjeti n� tempull dhe i tha: ``Ja, ti u sh�rove; mos m�kato m� q� t� mos t� t� b�het nj� gj� m� e keqe``.

Ai njeri shkoi dhe u tregoi Judenjve se Jezusi ishte ai q� e sh�roi.

P�r k�t� Judenjt� e p�rndiqnin Jezusin dhe k�rkonin ta vrisnin, sepse b�nte k�to gj�ra t� shtunave.

Por Jezusi u p�rgjigj atyre: ``Im At� vepron deri m� tash, e edhe un� veproj``.

P�r k�t� Judenjt� k�rkonin edhe m� tep�r ta vrisnin, sepse jo vet�m se shkelte t� shtun�n, por edhe se thoshte se Per�ndia ishte ati i vet, duke e barazuar veten me Per�ndin�.

At�her� Jezusi u p�rgjgj dhe u tha atyre: ``N� t� v�rtet�, n� t� v�rtet� po ju them se Biri nuk mund t� b�j� asgj� prej vetvetes, p�rve� asaj q� sheh se b�n Ati; gj�rat n� fakt q� b�n Ati, i b�n po ashtu dhe Biri.

Sepse Ati e do Birin dhe i d�fton gjith�ka q� b�n vet�; dhe do t`i d�ftoj� vepra m� t� m�dha se k�to, q� t� mrekulloheni.

N� fakt ashtu si ati ringjall t� vdekurit dhe u jep atyre jet�n, po k�shtu edhe Biri i jep jet�n kujtdo q� do.

Sepse Ati nuk gjykon asnj�, por gjith� gjyqin ia dha Birit,

q� t� gjith� ta nderojn� Birin ashtu si� nderojn� Atin; kush nuk e nderon Birin, nuk nderon Atin q� e ka d�rguar.

N� t� v�rtet�, n� t� v�rtet� po ju them: Ai q� e d�gjon fjal�n time dhe beson n� at� q� m� ka d�rguar, ka jet� t� p�rjetshme, dhe ai nuk vjen n� gjyq, por ka kaluar nga vdekja n� jet�.

N� t� v�rtet�, n� t� v�rtet� po ju them: Po vjen ora, madje ka ardhur, kur t� vdekurit do t� d�gjojn� z�rin e Birit t� Per�ndis�, dhe ata q� e kan� d�gjuar do t� jetojn�.

Sepse, sikurse Ati ka jet� n� vetvete, k�shtu ia ka dh�n� dhe Birit t� ket� jet� n� vetvete;

dhe i ka dh�n� gjithashtu autoritet t� gjykoj�, sepse �sht� Bir i njeriut.

Mos u mrrekulloni p�r k�t�, sepse po vjen ora kur t� gjith� ata q� jan� n� varre do ta d�gjojn� z�rin e tij

dhe do t� dalin prej tyre; ata q� kan� b�r� t� mira, n� ringjallje t� jet�s, dhe ata q� kan� b�r� t� liga, n� ringjalljen e d�nimit.

Un� s`mund t� b�j asgj� nga vetja ime; gjykoj sipas asaj q� d�gjoj dhe gjyqi im �sht� i drejt�, sepse nuk k�rkoj vullnetin tim, por vullnetin e Atit q� m� ka d�rguar.

N�se un� d�shmoj p�r veten time, d�shmia ime nuk �sht� e v�rtet�.

�sht� nj� tjet�r q� d�shmon p�r mua, dhe un� e di se d�shmia q� ai jep p�r mua �sht� e v�rtet�.

Ju keni d�rguar te Gjoni dhe ai i ka dh�n� d�shmi t� v�rtet�s.

Tani un� nuk e marr d�shmin� nga asnj� njeri, por i them k�to gj�ra q� ju t� shp�toheni.

Ai ishte nj� kandil q� digjet e ndri�on; dhe ju desh�t t� g�zoheni p�r pak koh� n� drit�n e tij.

Por d�shmia q� kam un� �sht� m� e madhe nga ajo e Gjonit; sepse veprat q� Ati m� ka dh�n� t� kryej, ato vepra q� b�j un�, d�shmojn� p�r mua, se Ati m� ka d�rguar.

Dhe Ati, q� m� d�rgoi, ai vet� ka d�shmuar p�r mua; ju nuk e keni d�gjuar kurr� z�rin e tij dhe as nuk e keni par� fytyr�n e tij,

dhe nuk e keni fjal�n e tij q� t� banoj� n� ju, sepse nuk besoni n� at� q� ai ka d�rguar.

Ju hetoni Shkrimet sepse mendoni t� keni n�p�rmjet tyre jet� t� p�rjetshme; dhe ato jan� k�to q� d�shmojn� p�r mua.

Por ju nuk doni t� vini tek un� q� t� keni jet�n.

Un� nuk marr lavdi nga njer�zit.

Por un� ju njoh, q� nuk keni dashurin� e Per�ndis� n� ju.

Un� kam ardhur n� em�r t� Atit tim dhe ju nuk m� pranoni; po t� vinte ndonj� tjet�r n� em�r t� vet, ju do ta pranonit.

Si mund t� besoni ju, ju q� ia merrni lavdin� nj�ri-tjetrit dhe nuk k�rkoni lavdin� q� vjen vet�m nga Per�ndia?

Mos mendoni se un� ju padis tek Ati; ka kush t`ju padis�: Moisiu, n� t� cilin ju kishit varur shpres�n tuaj;

sepse n�qoft�se ju do t`i kishit besuar Moisiut, do t� m� besonit edhe mua, sepse ai ka shkruar p�r mua.

Por n�qoft�se ju nuk u besoni shkrimeve t� tij, si do t`u besoni fjal�ve t� mia?``.