Kapitulli 16

Tani ai u foli akoma dishepujve t� vet: ``Ishte nj� njeri i pasur q� kishte nj� administrator; k�t� e padit�n se po ia shkap�rderdhte pasurin� e tij.

At�her� ai e thirri dhe i tha: "�`�sht� kjo q� po d�gjoj p�r ty? M� jep llogari p�r ato q� ke administruar, sepse ti nuk mund t� jesh m� administratori im".

Dhe administratori tha me vete: "�`do t� b�j un� tani, q� zot�ria im po ma heq administrimin? T� g�rmoj, s`e b�j dot, dhe t� lyp, m� vjen turp.

E di �`do t� b�j q� njer�zit t� m� pranojn� n� sht�pit� e tyre kur t� hiqem nga administrimi".

I thirri at�her� nj� nga nj� ata q� i detyroheshin zot�ris� s� tij dhe i tha t� parit: "Sa i detyrohesh zot�ris� tim?".

Ai u p�rgjigj: "Nj�qind bato vaj". At�her� ai i tha: "Merre d�ftes�n t�nde, ulu dhe shkruaj shpejt pes�dhjet�".

Pastaj i tha nj� tjetri: "Po ti sa i detyrohesh?". Ai u p�rgjigj: "Nj�qind kora grur�". At�her� ai i tha: "Merre d�ftes�n t�nde dhe shkruaj tet�dhjet�".

Zot�ria e lavd�roi administratorin e pandersh�m, se kishte vepruar me men�uri, sepse bijt� e k�saj bote, n� brezin e tyre, jan� m� t� men�ur se bijt� e drit�s.

Un�, pra, po ju them: B�jini miqt� me pasuri t� padrejta sepse, kur k�to do t`ju mungojn�, t`ju pranojn� n� banesat e p�rjetshme.

Kush �sht� besnik n� t� vogla, �sht� besnik edhe n� t� m�dhat�; dhe kush �sht� i padrejt� n� t� vogla, �sht� i padrejt� edhe n� t� m�dhat�.

Pra, n� qoft� se ju nuk keni qen� besnik� n� pasurit� e padrejta, kush do t`ju besoj� pasurit� e v�rteta?

Dhe, n� qoft� se nuk keni qen� besnik� n� pasurin� e tjetrit, kush do t`ju jap� tuaj�n?

Asnj� sh�rb�tor nuk mund t`u sh�rbej� dy zot�rinjve; sepse ose do ta urrej� njerin e tjetrin do ta doj�, ose do t� lidhet me njerin dhe tjetrin do ta p�rbuz�; ju nuk mund t`i sh�rbeni Per�ndis� dhe mamonit``.

Dhe farisenjt�, t� cil�t ishin shum� t� dh�n� pas paras�, i d�gjonin t� gjitha k�to dhe e tallnin.

Dhe ai u tha atyre: ``Ju jeni ata q� e justifikoni veten p�rpara njer�zve, por Per�ndia i njeh zemrat tuaja; sepse ajo q� vler�sohet shum� nd�r njer�zit �sht� gj� e neveritshme para Per�ndis�.

Ligji dhe profet�t arrijn� deri n� koh�n e Gjonit; q� at�her� shpallet mbret�ria e Per�ndis� dhe gjithkush p�rpiqet t� hyj� aty.

Por �sht� m� leht� q� t� mbarojn� qielli dhe toka, se sa t� bjer� posht� qoft� edhe nj� pik� nga ligji.

Ai q� l�shon gruan e vet dhe merr nj� tjet�r, shkel kuror�n; edhe ai q� martohet me nj� grua t� l�shuar nga i burri, shkel kuror�n``.

Por atje ishte nj� njeri i pasur, q� vishej me t� purpurta dhe me rroba t� �mueshme prej liri dhe p�r dit� e kalonte shk�lqyesh�m.

Atje ishte edhe nj� lyp�s, i quajtur Llazar, q� rrinte para der�s s� tij, dhe trupin e kishte plot me plag� t� pezmatuara,

dhe d�shironte t� ngopej me th�rrimet q� binin nga tryeza e pasanikut; madje edhe qent� vinin e ia l�pinin plag�t.

Por ndodhi q� lyp�si vdiq dhe engj�jt e �uan n� gji t� Abrahamit; vdiq edhe pasaniku dhe e varros�n.

Dhe, duke pasur mundime n� ferr, i �oi syt� dhe pa nga larg Abrahamin dhe Llazarin n� gji t� tij.

At�her� ai b�rtiti dhe tha: "O at� Abraham, ki m�shir� p�r mua, dhe d�rgoje Llazarin t� lag� maj�n e gishtit t� vet n� uj� q� t� m� freskoj� gjuh�n, sepse po vuaj tmerr�sisht n� k�t� flak�.

Por Abrahami thoshte: "O bir, kujto se ti i ke marr� t� mirat e tua gjat� jet�s sate, kurse Llazari t� k�qijat; tashti, p�rkundrazi, ai po p�rd�llehet dhe ti vuan.

Dhe, ve� t� gjithave, midis nesh dhe jush �sht� nj� humner� e madhe, k�shtu q� ata q� do t� donin t� kalonin q� k�tej tek ju nuk munden; po ashtu askush nuk mund t� kaloj� q� andej te ne".

Por ai i tha: "At�her�, o at�, t� lutem ta d�rgosh at� te sht�pia e tim eti,

sepse un� kam pes� v�llez�r e le t`i paralajm�roj� rrept�sisht q� t� mos vijn� edhe ata n� k�t� vend mundimesh".

Abrahami u p�rgjigj: "Kan� Moisiun dhe profet�t, le t`i d�gjojn� ata".

Ai tha: "Jo, o at� Abraham, por n�se dikush nga t� vdekurit do t� shkoj� tek ata, do t� pendohen".

At�her� ai i tha: "N�se ata nuk e d�gjojn� Moisiun dhe profet�t, nuk do t� binden edhe n� se dikush ringjallet prej t� vdekurish"``.