Kapitulli 5

Dhe ndodhi q� Jezusi, kur po ndodhej n� bregun e liqenit t� Gjenezaretit e nd�rsa turma po shtyhej rreth tij p�r t� d�gjuar fjal�n e Per�ndis�,

pa dy barka t� lidhura n� breg t� liqenit, nga t� cilat kishin dal� peshkatar�t dhe po lanin rrjetat.

At�her� hyri n� nj� nga ato barka, n� at� q� ishte e Simonit, dhe iu lut q� t� largohej pak nga bregu. U ul dhe m�sonte turmat nga barka.

Dhe kur mbaroi s� foluri i tha Simonit: ``Shko n� t� thella, dhe hidhni rrjetat tuaja p�r t� z�n� peshk``.

Dhe Simoni, duke u p�rgjigjur, i tha: ``M�sues, u munduam gjith� nat�n dhe nuk zum� asgj�; por, p�r fjal�n t�nde, do ta hedh rrjet�n.

Dhe, si b�n� k�shtu, zun� nj� sasi aq t� madhe peshku, sa po shqyhej rrjeta.

At�her� u b�n� shenj� shok�ve t� tyre q� ishin n� bark�n tjet�r, q� t� vinin e t`i ndihmonin. Dhe ata erdh�n dhe i mbush�n t� dy barkat aq sa gati po fundoseshin.

Simon Pjetri, kur pa k�t�, i ra nd�r k�mb� Jezusit dhe i tha: ``Zot, largohu prej meje, sepse jam njeri m�katar``.

N� t� v�rtet� Pjetri dhe t� gjith� ata q� ishin me t�, habiteshin p�r shkak t� sasis� s� peshkut q� kishin z�n�.

E nj�jta gj� u ngjau edhe Jakobit dhe Gjonit, bijve t� Zebedeut, q� ishin shok� t� Simonit. At�her� Jezusi i tha Simonit: ``Mos ki frik�; tash e tutje ti do t� jesh peshkatar njer�zish t� gjall�``.

Pastaj ata, si i nxor�n n� breg barkat, lan� �do gj� dhe ndiqnin.

Ndodhi q�, nd�rsa Jezusi ndodhej n� nj� nga ato qytete, erdhi nj� njeri i mbushur plot me leb�r, i cili, kur e pa Jezusin, ra me fytyr� p�r dhe dhe iu lut duke th�n�: ``Zot, po t� duash, ti mund t� m� pastrosh``.

At�her� ai e zgjati dor�n, e preku duke th�n�: ``Po, e dua, qofsh i pastruar``. Dhe menj�her� lebra iu zhduk.

Dhe Jezusi e urdh�roi: ``Mos ia trego kurrkujt; por shko, paraqitu te prifti dhe b�j nj� ofert� p�r pastrimin t�nd, sikurse e ka p�rshkruar Moisiu, q� kjo t`u sh�rbej� si d�shmi``.

Dhe fama e tij po p�rhapej gjithnj� e m� shum�; dhe turma t� m�dha mblidheshin p�r ta d�gjuar dhe p�r t`u sh�ruar prej tij nga s�mundjet e veta.

Por ai t�rhiqej n� vende t� vetmuara dhe lutej.

Nj� dit� ndodhi q�, nd�rsa Jezusi po m�sonte, ishin t� pranish�m, ulur, disa farisenj dhe m�sues t� ligjit, q� kishin ardhur nga t� gjitha fshatrat e Galiles�, t� Judes� dhe nga Jeruzalemi; dhe fuqia e Zotit ishte me t�, q� t� kryente sh�rime.

Dhe ja, disa njer�z po sillnin mbi nj� vig nj� njeri t� paralizuar dhe k�rkonin ta fusnin brenda dhe ta vinin p�rpara tij.

Por, duke mos gjetur se si ta fusnin brenda p�r shkak t� turm�s, hip�n mbi �atin� e sht�pis� dhe e l�shuan p�rmjet tjegullave me gjith� vig midis njer�zve, p�rpara Jezusit.

Dhe ai, duke par� besimin e tyre, i tha atij: ``Njeri, m�katet e tua t� jan� falur``.

At�her� skrib�t dhe farisenjt� filluan t� arsyetojn� duke th�n�: ``Kush �sht� ky q� thot� blasfemi? Kush mund t`i fal� m�katet, p�rve� vet�m Per�ndi?``.

Por Jezusi, duke i njohur mendimet e tyre, e mori fjal�n dhe tha: ``�`po arsyetoni n� zemrat tuaja?

�far� �sht� m� e leht�, t� thuhet: "M�katet e tua t� jan� falur", apo t� thuhet: "�ohu dhe ec"?

Tani, pra, me q�llim q� ju ta dini se Biri i njeriut ka pushtet mbi tok� t� fal� m�katet, un� t� them (i tha t� paralizuarit), �ohu, merre vigun t�nd dhe shko n� sht�pin� t�nde!``.

Dhe menj�her� ai njeri u ngrit p�rpara tyre, mori vigun mbi t� cilin qe shtrir� dhe shkoi n� sht�pin� e vet, duke p�rl�vduar Per�ndin�.

Dhe t� gjith� u habit�n dhe p�rl�vdonin Per�ndin�, dhe, plot frik�, thoshnin: ``Sot pam� gj�ra t� mahnitshme``.

Dhe, mbas k�tyre gj�rave, ai doli dhe pa nj� tagrambledh�s, q� quhej Levi, dhe rrinte n� vendin e tatimeve, dhe i tha: ``Ndiqm�``.

Dhe ai i la t� gjitha, u ngrit dhe e ndoqi.

Pastaj Levi i p�rgatiti n� sht�pin� e tij nj� gosti t� madhe, dhe nj� num�r i madh tagrambledh�sish e t� tjer� rrinin n� tryez� bashk� me ta.

Por skrib�t dhe farisenjt� e atij vendi murmurisnin kund�r dishepujve t� Jezusit duke th�n�: ``P�rse hani dhe pini bashk� me tagrambledh�s dhe m�katar�?``.

Dhe Jezusi, duke u p�rgjegjur, u tha: ``Nuk jan� t� sh�ndosh�t ata q� kan� nevoj� p�r mjek, por t� s�mur�t.

Un� nuk erdha t`i th�rres t� pendohen t� drejtit, por m�katar�t``.

At�her� ata i than�: ``P�rse dishepujt e Gjonit si dhe ata t� farisenjve agj�rojn� shpesh dhe luten, kurse t� tut� han� dhe pin�?``.

Ai u p�rgjigj atyre: ``A mund t`i b�ni dasmor�t t� agj�rojn�, derisa dh�ndri �sht� me ta?

Por do t� vijn� dit�t kur do t`ua heqin dh�ndrin dhe at�her�, n� ato dit�, ata do t� agj�rojn�``.

P�rve� k�saj ai u tregoi nj� sh�mb�lltyr�: ``Askush nuk qep nj� cop� t� nj� rrob� t� re mbi nj� rrobe t� vjet�r; p�rndryshe gjendet me rrob�n e re t� shqyer, dhe pjesa q� u hoq nga rroba e re nuk i p�rshtatet s� vjetr�s.

Dhe askush nuk shtie ver� t� re n� kacek� t� vjet�r; p�rndryshe vera e re i p�lcet kacek�t, dhe ajo derdhet e kacek�t shkojn� d�m.

Por duhet sht�n� vera e re n� kacek� t� rinj dhe k�shtu q� t� dyja ruhen.

Askush q� ka pir� ver� t� vjet�r, nuk do menj�her� ver� t� re, sepse ai thot�: "E vjetra �sht� m� e mir�"``.