Kapitulli 6

Pastaj doli prej andej dhe erdhi n� vendlindjen e tij, dhe dishepujt e vet e ndiqnin.

Dhe kur erdhi e shtuna, filloi t`i m�soj� n� sinagog�. Dhe shum�, kur e d�gjonin, habiteshin dhe thoshnin: ``Nga i vijn� k�tij k�to? Vall� �`dituri �sht� kjo q� i �sht� dh�n�? Dhe si kryhen k�to vepra t� m�dha n�p�rmjet dor�s s� tij?

A s`�sht� ky zdrukth�tar i biri Maris�, v�llai i Jakobit, i Joses, i Jud�s dhe i Simonit? Dhe nuk jan� k�tu midis nesh motrat e tij?``. Dhe skandalizoheshin p�r shkak t� tij.

Por Jezusi u tha atyre: ``Asnj� profet s`�sht� i p�rbuzur p�rve� n� vendlindjen e tij, n� farefisin e vet dhe n� sht�pin� e vet``.

Dhe nuk mundi t� kryej� aty asnj� vep�r t� pushtetshme, p�rve�se sh�roi disa t� l�ngat�, duke v�n� mbi ta duart.

Dhe �uditej p�r mosbesimin e tyre; dhe dilte n�p�r fshatra p�rreth e i m�sonte.

Pastaj ai i thirri te vetja t� dymb�dhjet�t dhe filloi t`i d�rgoj� dy nga dy; dhe u dha pushtet mbi frym�t e ndyra.

Dhe i urdh�roi t� mos marrin asgj� tjet�r udh�s, p�rve� nj� shkop vet�m: as trasta, as buk�, as denar n� brez;

dhe t� mbathin vet�m sandalet e t� mos veshin dy pal� tunika.

U tha akoma: ``Kudo q� t� hyni n� nj� sht�pi, rrini aty derisa t� largoheni nga ai vend.

N� qoft� se disa nuk ju presin dhe nuk ju d�gjojn�, kur t� largoheni q� andej, shkundni pluhurin nga k�mb�t tuaja si d�shmi kund�r tyre. N� t� v�rtet� ju them se dit�n e gjyqit Sodoma dhe Gomorra do t� trajtohen me m� shum� toleranc� se sa ai qytet``.

K�shtu ata shkuan dhe u predikonin njer�zve q� t� pendoheshin;

dhe d�bonin shum� demon� dhe vajosnin me vaj shum� t� l�ngat� dhe i sh�ronin.

Tani mbreti Herod d�gjoi t� flitej p�r Jezusin, sepse emri i tij ishte b�r� i njohur, dhe ai tha: ``Ky Gjoni q� pag�zonte u ngjall s� vdekuri; prandaj n� t� po veprojn� pushtete �udib�r�se``.

Disa t� tjer� thonin: ``�sht� Elia``; dhe disa t� tjer�: ``�sht� nj� profet, ose si nj� nga profet�t``.

Por kur i d�gjoi Herodi t� gjitha k�to, tha: ``Ky Gjoni, t� cilit ia pata prer� kok�n, u ngjall s� vdekuri!``.

N� fakt Herodi vet kishte dh�n� urdh�r t� arrestohej Gjoni dhe t� mbahej i lidhur n� burg p�r shkak t� Herodiad�s, gruas s� Filipit, v�llait t� tij, sepse e kishte marr� p�r grua.

Gjoni, pra, i thoshte Herodit: ``Nuk �sht� e lejueshme t� kesh gruan e v�llait t�nd!``

Dhe Herodiada e urrente dhe d�shironte ta vriste, por nuk mundte.

Herodi, pra, i druhej Gjonit, t� cilin e dinte si njeri t� drejt� dhe t� shenjt�, dhe e mbronte; dhe, mbasi e d�gjonte, kryente shum� gj�ra dhe e d�gjonte me d�shir�.

Por erdhi dita e volitshme dhe Herodi, p�r dit�lindjen e vet, shtroi nj� gosti p�r t� m�dhenjt� e tij, p�r komandant�t dhe p�r parin� e Galiles�.

Hyri vet� e bija e Herodiad�s, k�rceu dhe i p�lqeu Herodit e atyre q� ishin bashk� me t� n� tryez�, at�her� mbreti i tha vajz�s: ``M� k�rko �`t� duash dhe un� do t� ta jap``.

Dhe iu betua: ``Gjith�ka q� t� m� k�rkosh, do t� ta jap, deri gjysm�n e mbret�ris� sime!``.

Ajo doli dhe i tha s`�m�s: ``�far� duhet t`i k�rkoj?`` Ajo u p�rgjigj: ``Kok�n e Gjon Pag�zorit!``.

Ajo u kthye menj�her� te mbreti dhe i k�rkoi me nxitim: ``Un� d�shiroj q� ti t� m� jap�sh menj�her�, mbi nj� pjat�, kok�n e Gjon Pag�zorit``.

Dhe mbreti, megjith�se u trishtua shum� nga kjo, nuk deshi t� refuzoj� p�r shkak t� betimit dhe p�r respekt t� t� ftuarve.

K�shtu mbreti d�rgoi menj�her� nj� roje me urdh�r q� ti sillnin kok�n e Gjonit.

Dhe ky shkoi, ia preu kok�n n� burg, dhe e solli kok�n e tij mbi nj� pjat�, ia dha vajz�s dhe vajza ia dha s`�m�s.

Kur dishepujt e Gjonit i d�gjuan k�to, erdh�n, mor�n trupin e tij dhe e vun� n� varr.

Tani apostujt u mblodh�n tek Jezusi dhe i treguan t� gjitha ato q� kishin b�r� dhe i kishin m�suar.

Dhe ai u tha atyre: ``Ejani ve�mas n� nj� vend t� vetmuar dhe pushoni pak``. Sepse njer�zit q� vinin dhe shkonin ishin aq shum�, sa s`u dilte koha as p�r t� ngr�n�.

U nis�n, pra, me nj� bark� drejt nj� vend t� vetmuar e t� m�njanuar.

Porsa turma i pa q� u nis�n, dhe shum� veta e njoh�n; dhe nga t� gjitha qytetet erdh�n aty me k�mb� dhe mb�rrit�n p�rpara tyre; dhe u mblodh�n rreth tij.

Kur Jezusi doli nga barka, pa nj� turm� t� madhe dhe iu dhimbs, sepse ishin si delet pa bari; dhe nisi t`u m�soj� shum� gj�ra.

Duke qen� se u b� von�, dishepujt e tij iu afruan dhe i than�: ``Ky vend �sht� i shkret�, dhe tashm� �sht� von�.

Lejoi k�ta njer�z q� t� shkojn� n� fushat dhe n� fshatrat rreth e qark q� t� blejn� buk�, se s`kan� gj� p�r t� ngr�n�``.

Por ai, duke iu p�rgjigjur, u tha atyre: ``U jepni ju t� han�!`` Ata i than�: ``A duhet t� shkojm� ne t� blejm� p�r dyqind denar� buk� dhe t`u japim t� han�?``.

Dhe ai u tha atyre: ``Sa buk� keni? Shkoni e shikoni``. Ata, mbasi shikuan, than�: ``Pes� buk� e dy peshq``.

At�her� ai i urdh�roi ata q� t`i rregullojn� t� gjith�, ulur n� grupe, mbi barin e njom�.

K�shtu ata u ul�n n� grupe nga nj�qind e nga pes�dhjet�.

Pastaj ai mori pes� buk�t dhe dy peshqit, i ngriti syt� nga qielli, i bekoi; i theu buk�t dhe ua dha dishepujve t� vet, q� t`ua shp�rndanin atyre; ua ndau gjithashtu dy peshqit t� gjith�ve.

T� gjith� h�ngr�n sa u ngop�n.

Dhe mblodh�n dymb�dhjet� shporta me copa buke dhe me mbetje peshku.

Ata q� h�ngr�n nga ato buk� ishin pes� mij� burra.

Menj�her� Jezusi i detyroi dishepujt e vet t� hyjn� n� bark� dhe t`i prijn� n� bregun tjet�r drejt Betsaidas, derisa ai ta lejonte turm�n.

Sapo e lejoi, ai iu ngjit malit p�r t`u lutur.

U ngrys, barka ishte n� mes t� detit dhe ai ishte i vet�m fare n� tok�.

Dhe kur i pa dishepujt q� po mundoheshin duke vozitur, sepse era ishte kund�r tyre, aty nga roja e kat�rt e nat�s, ai u nis drejt tyre duke ecur p�rmbi det dhe donte t`i kalonte.

Por ata, kur e pan� q� po ecte mbi det, menduan se ishte nj� fantazm� dhe filluan t� b�rtasin,

sepse e kishin par� t� gjith� dhe ishin trembur; por ai menj�her� filloi t� flas� me ta dhe tha: ``Merrni zem�r, jam un�, mos kini frik�!``

Pastaj hipi n� bark� me ta dhe era pushoi; dhe ata mbet�n jasht�zakonisht t� habitur n� veten e tyre dhe u mrekulluan,

sepse nuk e kishin kuptuar ndodhin� e buk�ve, sepse zemra e tyre ishte ngurt�suar.

Mbasi kaluan, arrit�n n� krahin�n e Gjenasaretit dhe aty e lidh�n bark�n.

Dhe kur dol�n nga barka, njer�zit e njoh�n menj�her�

dhe, duke p�rshkuar me vrap mbar� krahin�n p�rreth, filluan t� sjellin t� s�mur� n� vigje, kudo q� d�gjonin se gjendej;

dhe kudo ku ai vinte, n� fshatra, n� qytete a n� lagje, njer�zit i vendosnin t� l�nguarit n� sheshe dhe e lutnin q� t� pakt�n t� mund t� preknin cepin e rrobes s� tij; dhe t� gjith� ata q� e preknin, sh�roheshin.