Kapitulli 3

Pastaj ai hyri p�rs�ri n� sinagog� dhe aty ishte nj� njeri q� kishte nj� dor� t� thar�.

Dhe ata po e ruanin n� se do ta sh�ronte n� dit�n e s� shtun�s, q� pastaj ta paditnin.

Dhe ai i tha njeriut q� e kishte dor�n t� thar�: ``�ohu n� mes t� t� gjith�ve!``.

Dhe u tha atyre: ``A �sht� e lejueshme dit�n e s� shtun�s t� b�sh t� mir� apo t� keqe, t� shp�tosh nj� jet� apo ta vras�sh?``. Por ata heshtnin.

At�her� ai, si i shikoi rreth e qark me zem�rim, i hidh�ruar p�r ngurt�sin� e zemr�s s� tyre, i tha atij njeriu: ``Shtrije dor�n t�nde!``. Ai e shtriu, dhe dora e tij u sh�ndosh p�rs�ri si tjetra.

Dhe farisenjt� dol�n jasht� e menj�her� b�nin k�shill bashk� me herodian�t kund�r tij, se si ta vrasin.

Por Jezusi me dishepujt e vet u t�rhoq drejt detit; dhe nj� turm� e madhe nga Galilea i ndoqi; edhe nga Judea;

dhe nga Jeruzalemi, nga Idumea, nga p�rtej Jordanit; gjithashtu nj� turm� e madhe nga rrethinat Etiros dhe t� Sidonit, kur d�gjoi gj�rat e medha q� ai b�nte, erdhi tek ai.

At�her� ai u tha dishepujve t� tij t� ken� gjithnj� gati nj� bark�, q� populli mos e shtynte.

Sepse ai kishte sh�ruar shum� veta, t� gjith� q� kishin s�mundje dyndeshin rreth tij q� ta preknin.

Dhe frym�rat e ndyr�, kur e shihnin, binin p�rmbys para tij dhe b�rtitnin, duke th�n�: ``Ti je Biri i Per�ndis�!``.

Por ai i qortoi rrept�sisht q� t� mos thonin se kush ishte ai.

Pastaj ai u ngjit n� mal dhe thirri pran� vetes ata q� deshi. Dhe ata erdh�n tek ai.

Dhe ai i caktoi dymb�dhjet� q� t� rrinin me t� dhe q� mund t`i d�rgonte t� predikojn�,

dhe t� kishin pushtet t� sh�ronin s�mundjet dhe t� d�bonin demon�t.

Ata ishin: Simoni, t� cilit ia vuri emrin Pjet�r;

Jakobi, bir i Zebedeut, dhe Gjoni, v�-llai i Jakobit, t� cilave ua vuri emrin Boanerges, q� do t� thot�: "Bij t� bubullim�s";

Andrea, Filipi, Bartolomeu, Mateu, Thomai, Jakobi i Alfeut, Tadeu, Simon Kananeasi,

dhe Juda Iskarioti, i cili m� pas e tradh�toi.

Pastaj hyn� n� nj� sht�pi. Dhe u mblodh p�rs�ri nj� turm� aq e madhe, sa q� as buk� s`mund t� hanin.

Dhe kur t� af�rmit e tij e mor�n vesh, shkuan ta marrin at�, sepse flitej: ``Nuk �sht� n� vete``.

Kurse skrib�t, q� kishin zbritur nga Jeruzalemi, thoshnin: ``Ai e ka Beelzebubin dhe i d�bon demon�t me princin e demon�ve``.

Por ai i thirri pran� vetes dhe u foli me an� t� sh�mb�lltyrave: ``Si mund Satanai t� d�boj� Satanan�?

N� qoft� se nj� mbret�ri �sht� p�r�ar� kund�r vetvetes, ajo mbret�ri nuk mund t� q�ndroj�.

Dhe n� qoft� se nj� sht�pi p�r�ahet kund�r vetvetes, ajo sht�pi nuk mund t� q�ndroj�.

K�shtu, n� se Satanai ngrihet kund�r vetvetes dhe �sht� p�r�ar�, nuk mbahet dot, por i erdhi fundi!

Askush nuk mund t� hyj� n� sht�pin� e njeriut t� fort� dhe t`ia grabit� pasurit� e tij, pa e lidhur m� par� njeriun e fort�; vet�m at�her� mund t`ia pla�kit� sht�pin�.

N� t� v�rtet� po ju them se bijve t� njer�zve do t`u falet �far�do m�kat dhe �do blasfemi q� do t� thon�;

po p�r at� q� do t� blasfemoj� kund�r Frym�s s� Shenjt� nuk do t� ket� falje p�rjet�; ai �sht� fajtor p�r d�nim t� p�rjetsh�m``.

Sepse ata thoshnin: ``Ai ka nj� frym� t� ndyr�!``.

Nd�rkaq erdh�n v�llez�rit e tij dhe e �ma dhe, si ndaluan p�rjashta, d�rguan ta th�rrasin.

Turma ishte ulur p�rreth tij; dhe i than�: ``Ja, n�na jote dhe v�llez�rit e tu jan� p�rjashta dhe po t� k�rkojn�``.

Por ai u p�rgjigj atyre duke th�n�: ``Kush �sht� n�na ime, ose v�llez�rit e mi?``.

Pastaj duke v�shtruar rreth e qark mbi ata q� ishin ulur rreth tij, tha: ``Ja n�na ime dhe v�llez�rit e mi!

Sepse kushdo q� b�n vullnetin e Per�ndis�, ai �sht� v�llai im, motra ime dhe n�na!``.