Kapitulli 2

I ngrita mandej syt� dhe shikova dhe ja, nj� burr� q� mbante n� dor� nj� litar p�r matje.

E pyeta: "Ku po shkon?". Ai m`u p�rgjigj: "Po shkoj t� mas Jeruzalemin, p�r t� par� sa �sht� gjer�sia e tij dhe sa �sht� gjat�sia e tij".

Dhe ja, engj�lli q� fliste me mua doli p�rpara dhe nj� engj�ll tjet�r i doli p�rball�,

dhe i tha: "Rend, foli atij t� riu dhe i thuaj: Jeruzalemi do t� jet� i banuar si nj� qytet pa mure, p�r shkak t� moris� s� njer�zve dhe t� kafsh�ve q� do t� jen� n� t�.

Sepse un�", thot� Zoti, "do t� jem p�r t� nj� mur zjarri rreth e qark dhe do t� jem lavdia e tij n� mes t� tij".

Oh, oh! "Ikni nga vendi i veriut", thot� Zoti, "sepse ju kam shp�rndar� si kat�r er�rat e qiellit", thot� Zoti.

Oh, Sion, siguro shp�timin, ti q� banon bashk� me bij�n e Babilonis�!

Sepse k�shtu thot� Zoti i ushtrive: "Lavdia e tij m� ka d�rguar te kombet q� ju kan� pla�kitur, sepse ai q� ju prek prek beben e syrit t� tij.

Ja, un� do ta tund dor�n time kund�r tyre dhe ata do t� b�hen pre e atyre q� u ishin n�nshtruar atyre; at�her� do t� pranoni q� m� ka d�rguar Zoti i ushtrive.

L�sho klithma g�zimi, g�zohu, o bij� e Sionit, sepse ja, un� do t� vij, t� banoj midis teje", thot� Zoti.

"At� dit� shum� kombe do t� bashkohen me Zotin dhe do t� b�hen populli im, dhe un� do t� banoj midis teje; at�her� do t� pranosh q� Zoti i ushtrive m� ka d�rguar te ti.

Dhe Zoti do t� marr� n� zot�rim Jud�n si trash�gimi t� tij n� tok�n e shenjt� dhe do t� zgjedh� akoma Jeruzalemin.

�do mish le t� hesht� p�rpara Zotit, sepse ai �sht� zgjuar nga selia e tij e shenjt�".