Kapitulli 2

Ka dal� kund�r teje nj� shkat�rrues. Ruaje mir� fortes�n, mbikqyr rrug�n, forco ij�t e tua, mblidh t�r� forcat e tua.

Sepse Zoti do t� rivendos� lavdin� e Jakobit dhe lavdin� e Izraelit, sepse cubat i kan� pla�kitur dhe kan� shkat�rruar shermendet e tyre.

Mburoja e trimave t� tij �sht� ngjyrosur me t� kuq, trimat e tij jan� veshur me rroba t� kuqe; dit�n q� ai p�rgatit hekuri i qerreve do t� nxjerr� shk�ndi si zjarri dhe do t� vring�llojn� ushtat e qiparisit.

Qerret do t� l�shohen me t�rbim n�p�r rrug� do t`u bien kryq e t�rthor shesheve; do t� duken si pishtar�, do t� vet�tijn� si rrufe.

Ai do t� kujtoj� burrat e tij t� fuqish�m, por ata do t� pengohen n� marshimin e tyre, do t� sulen drejt mureve dhe mbrojtja do t� p�rgatitet.

Portat e lumenjve do t� hapen dhe pallati do t� shembet.

At� q� rrinte pal�vizur do ta zhveshin dhe do ta marrin; sh�rb�toret e saj do t� vajtojn� me z� si t� p�llumbesh�s, duke i r�n� gjoksit.

Ndon�se Ninive i koh�ve t� kaluara ishte si nj� rezervuar uji, tani ata ikin. "Ndaluni, ndaluni!", b�rtasin, por askush nuk kthehet.

Pla�kitni argjendin, pla�kitni arin! Ka thesare pa fund, pasuri t� �far�do sendi t� �muar.

Ai �sht� i shkretuar, bosh dhe i rr�nuar; zemra lig�shtohet, gjunj�t dridhen, ka nj� dhembje t� madhe n� t� gjitha ij�t dhe t�r� fytyrat e tyre zverdhen.

Ku �sht� strofka e luan�ve, vendi ku ushqeheshin luan�t e vegj�l, ku silleshin luani, luanesha dhe t� vegj�lit e saj dhe askush nuk i trembte?

Luani shqyente p�r t� vegj�lit e tij, mbyste p�r luaneshat e tij dhe mbushte strofkat e tij me gjah dhe strofullat me gj�n� e grabitur.

"Ja, un� jam kund�r teje", thot� Zoti i ushtrive, "un� do t`i djeg dhe do t`i b�j tym qerret e tua dhe shpata do t� gllab�roj� luan�t e tu t� vegj�l; un� do t� zhduk grabitjen t�nde nga dheu dhe z�ri i lajm�tar�ve t� tu nuk do t� d�gjohet m�".