Kapitulli 31

Vitin e nj�mb�dhjet�, muajin e tret�, dit�n e par� t� muajit, ndodhi q� fjala e Zotit m`u drejtua, duke th�n�:

"Bir njeriu, i thuaj Faraonit, mbretit t� Egjiptit dhe turm�s s� tij: Kujt i ngjet ti n� madh�shtin� t�nde?

Ja, Asiria jote ishte nj� ked�r Libani, me deg� t� bukura, me hijen e nj� pylli, me trung t� gjat� dhe me maj� q� ngrihej midis deg�ve t� d�ndura.

Ujrat e b�nin t� rritej, uji i n�ndhesh�m e kishte b�r� t� lart�, me lumenjt� e tij q� rridhnin rreth e qark vendit ku ishte mbjell�, nd�rsa u d�rgonte rr�ket� e tij t�r� drur�ve t� fush�s.

Prandaj lart�sia e saj ishte ngritur mbi t� gjith� drur�t e fush�s, deg�t e tij ishin shumuar, ato ishin zgjatur nga boll�ku i ujrave gjat� rritjes s� tij.

T�r� zogjt� e qiellit b�nin folen� midis deg�ve t� tij, t�r� kafsh�t e fush�s pillnin n�n deg�t e tij, dhe t� gjitha kombet e m�dhenj rrinin n� hijen e tij.

Ishte i bukur n� madh�shtin� e tij p�r gjat�sin� e deg�ve t� tij, sepse rr�nja e tij ndodhej pran� ujrave t� bollshme.

Kedrat nuk ia kalonin n� kopshtin e Per�ndis�, selvit� nuk arrinin t� barazonin deg�t e tij dhe g�shtenjat nuk ishin as si deg�t e tij me gjethe; asnj� dru n� kopshtin e Per�ndis� nuk ishte i barabart� me t� nga bukuria.

E kisha b�r� t� bukur n� boll�kun e deg�ve t� tij, prandaj e kishin zili t� gjith� drur�t e Edenit, q� ndodheshin n� kopshtin e Per�ndis�".

Prandaj, k�shtu thot� Zoti, Zoti: "Me qen� se �sht� ngritur n� lart�si dhe ka v�n� maj�n e tij nd�r deg� t� dendura dhe zemra e tij u b� krenare p�r shkak t� lart�sis� s� tij,

do ta jap n� dor� t� kombit m� t� fuqish�m, me q�llim q� t� b�j� me t� �far� i p�lqen; un� e p�rzura p�r shkak t� lig�sis� s� tij.

T� huajt, m� t� tmerrshmit e kombeve, e pren� dhe e braktis�n; deg�t e tij kan� r�n� n� male dhe n� t� gjitha luginat, deg�t e tij ndodhen t� thyera pran� t� gjitha rrjedhave ujore t� vendit; t�r� popujt e dheut kan� zbritur duke u larguar nga hija e tij dhe e kan� braktisur.

Mbi rr�nojat e tij vijn� e q�ndrojn� t�r� zogjt e qiellit dhe mbi deg�t e tij jan� t� gjitha kafsh�t e fush�s,

k�shtu q� asnj� dru i mbjell� pran� ujrave t� mos krenohet p�r lart�sin� e tij, t� mos e nxjerr� m� maj�n e tij midis deg�ve t� d�ndura dhe q� asnj� dru q� pi uj� t� ngrihet me forc�n e tij mbi lart�sin� e tij, sepse t� gjith� i jan� caktuar vdekjes, thell�sive t� tok�s, midis bijve t� njer�zve, midis atyre q� zbresin n� grop�".

K�shtu thot� Zoti, Zoti: "Dit�n q� zbriti n� Sheol e b�ra dit� zie; p�r t� e mbulova humner�n, ndala lumenjt� e tij dhe ujrat e m�dha u ndal�n; p�r t� mbajti zi Libani dhe p�r t� u than� gjith� drur�t e fush�s.

Me zhurm�n e r�nies s� tij i b�ra t� dridhen kombet, kur e b�ra t� zbres� n� Sheol bashk� me ata q� zbresin n� grop�; dhe n� thell�sit� e tok�s u p�rd�lluan t� gjitha drur�t e Edenit, m� t� zgjedhurit dhe m� t� bukurit e Libanit, t� gjith� ata q� pinin ujrat.

Edhe ata zbrit�n bashk� me t� n� Sheol n� mes t� atyre q� u vran� nga shpata, po, ata q� ishin krahu i tij dhe q�ndronin n� hijen e tij n� mes t� kombeve.

Kujt i ngjan ti, pra, p�r nga lavdia dhe madh�shtia midis drur�ve t� Edenit? Megjithat� u plandose bashk� me drur�t e Edenit n� thell�sit� e tok�s; do t� q�ndrosh n� mes t� t� parrethprer�ve, bashk� me ata q� jan� vrar� nga shpata. Ja �`do t`i ndodh� Faraonit dhe gjith� turm�s s� tij", thot� Zoti, Zoti.