Kapitulli 29

Vitin e dhjet�, n� muajin e dhjet�, dit�n e dymb�dhjet� t� muajit, fjala e Zotit m`u drejtua duke th�n�:

"Bir njeriu, kthe fytyr�n t�nde kund�r Faraonit, mbretit t� Egjiptit, dhe profetizo kund�r tij dhe kund�r t�r� Egjiptit.

Fol dhe thuaj: K�shtu thot� Zoti, Zoti: Ja, un� jam kund�r teje, o Faraon, mbret i Egjiptit, dragua i madh, q� rri n� mes t� lumenjve t� tu dhe q� ke th�n�: "Lumi im �sht� imi dhe e kam b�r� un� vet�".

Do t� vendos grem�a n� nofullat e tua dhe do t� b�j q� peshqit e lumenjve t� tu t� ngjiten n� luspat e tua; pastaj do t� t� b�j t� dal�sh n� mes t� lumenjve t� tu dhe gjith� peshqit e lumenjve t� tua do t� ngjiten me luspat e tu.

Do t� t� hedh n� shkret�tir�, ty dhe t�r� peshqit e lumenjve t� tu, dhe do t� biesh n� fush� t� hapur, nuk do t� t� varrosin as nuk do t� mbledh�n; do t� t� jap si ushqim kafsh�ve t� tok�s dhe shpend�ve t� qiellit.

At�her� t�r� banor�t e Egjiptit do t� pranojn� q� un� jam Zoti, sepse kan� qen� p�r sht�pin� e Izraelit si nj� mb�shtetje prej kallami.

Kur t� kan� kapur p�r dore, je thyer dhe u ke cop�tuar atyre gjith� shpatull�n; kur u mb�shtet�n te ti, u theve dhe ke b�r� t� tronditen t�r� ij�t e tyre".

Prandaj k�shtu thot� Zoti, Zoti: "Ja, un� do t� sjell mbi ty shpat�n dhe do t� shkat�rroj mes teje njer�z dhe kafsh�;

k�shtu vendi i Egjiptit do t� b�het nj� mjerim dhe nj� shkreti, dhe do t� pranojn� q� un� jam Zoti, sepse ai ka th�n�: "Lumi �sht� imi dhe e kam b�r� un� vet�".

Prandaj ja, un� jam kund�r teje dhe lumit t�nd; do ta katandis vendin e Egjiptit n� nj� mjerim t� plot� dhe n� shkreti nga Migdoli deri n� Sien�, deri n� kufijt� me Etiopin�.

Nuk do t� kaloj� asnj� k�mb� njeriu, as do t� kaloj� ndonj� k�mb� kafshe, dhe nuk do t� banohet p�r dyzet vjet� me radh�.

Do t� b�j vendin e Egjiptit nj� shkreti midis vendeve t� shkretuara, dhe qytetet e tij do t� jen� nj� shkreti p�r dyzet vjet, n� mes t� qyteteve t� shkat�rruara; do t`i shp�rndaj Egjiptasit midis kombeve dhe do t`i hedh n�p�r vende t� ndryshme".

Megjithat� k�shtu thot� Zoti, Zoti. "N� fundin e dyzet vjet�ve un� do t`i bashkoj Egjiptasit nd�r popujt n�p�r t� cil�t ishin shp�rndar�.

Do t`i ri�oj Egjiptasit n� sht�pi nga rob�ria dhe do t`i b�j q� t� kthehen n� vendin e Pathrosit, n� vendlindjen e tyre, dhe atje do t� jen� nj� mbret�ri e p�rulur.

Do t� jet� m� e p�rulura midis mbret�rive dhe nuk do t� ngrihet m� mbi kombet; do t� pak�soj numrin e tyre, me q�llim q� t� mos sundoj� m� mbi kombet.

Ai nuk do t� jet� m� burim besimi p�r sht�pin� e Izraelit, por do t`u kujtoj� fajin kur u drejtoheshin p�r ndihm�. At�her� do t� pranojn� q� un� jam Zoti, Zoti".

N� vitin e nj�zeteshtat�, n� muajin e par�, dit�n e par� t� muajit, ndodhi q� fjala e Zotit m`u drejtua, duke th�n�:

"Bir njeriu, Nebukadnetsari, mbreti i Babilonis�, e vuri ushtrin� e tij n� nj� sh�rbim t� r�nd� kund�r Tiros; �do kok� �sht� b�r� e shog�t dhe �do shpatull e rrjepur; por as ai, as ushtria e tij nuk kan� nxjerr� nga Tiro ndonj� shp�rblim p�r mundin q� kan� b�r� kund�r tij".

Prandaj k�shtu thot� Zoti, Zoti: "Ja, un� i jap Nebukadnetsarit, mbretit t� Babilonis�, vendin e Egjiptit; ai do t� marr� pasurit� e tij; ai do t� marr� me vete rob�r dhe do ta pla�kit�; dhe ky do t� jet� shp�rblimi p�r ushtrin� e tij.

P�r mundin q� ke b�r� kund�r tij un� i jap vendin e Egjiptit, sepse kan� punuar p�r mua", thot� Zoti, Zoti.

"At� dit� un� do ta rilind fuqin� e sht�pis� s� Izraelit dhe do t� hap goj�n t�nde n� mes t� tyre. At�her� ata do t� pranojn� q� un� jam Zoti".