Kapitulli 10

Un� po shikoja dhe ja, mbi kup�n qiellore q� ishte mbi kryet e kerubin�ve, dukej mbi ta nj� si gur safiri q� i p�rngjante nga forma nj� froni.

Zoti i foli pastaj njeriut t� veshur me rroba liri dhe i tha: "Shko midis rrotave posht� kerubinit, mbushi duart me qymyr t� ndezur q� �sht� midis kerubin�ve dhe p�rhapi mbi qytetin". Dhe ai shkoi, nd�rsa un� shikoja.

Kur hyri ai njeri, kerubin�t rrinin n� t� djatht� t� tempullit dhe reja mbushte oborrin e brendsh�m.

Pastaj lavdia e Zotit u ngrit mbi kerubinin duke l�vizur drejt pragut t� tempullit; at�her� tempulli u mbush me ren� dhe oborri u mbush me shk�lqimin e lavdis� t� Zotit.

Zhurma e krah�ve t� kerubin�ve u d�gjua deri n� oborrin e jasht�m, ashtu si z�ri i Per�ndis� t� plotfuqish�m kur flet.

Kur Zoti e urdh�roi njeriun e veshur me rroba liri, duke th�n�: "Merr zjarrin midis rrotave q� ndodhen nd�r kerubin�", ai shkoi t� ndalet pran� nj� rrote.

At�her� nj� kerubin shtriu dor�n midis kerubin�ve drejt zjarrit q� ishte mes tyre, e mori dhe e vuri n� duart e njeriut t� veshur me rroba liri, q� e pranoi dhe doli.

Kerubin�t dukeshin sikur kishin form�n e dor�s s� njeriut posht� krah�ve.

Shikova akoma dhe ja, n� krah t� kerubin�ve kishte kat�r rrota, nj� rrot� p�rbri �do kerubini dhe nj� rrot� tjet�r p�r �do kerubin tjet�r; rrotat kishin pamjen e nj� guri t� topazit.

Dukej sikur q� t� katra kishin po at� form�, sikur nj� rrot� t� ishte n� mes t� tjetr�s.

Kur l�viznin, shkonin nga nj� prej kat�r drejtimeve t� tyre dhe, duke shkuar, nuk silleshin, por ndiqnin drejtimin q� kishte marr� koka e tyre dhe, duke shkuar, nuk silleshin.

T�r� trupi i tyre, kurrizi i tyre, duart e tyre, krah�t e tyre ishin plot me sy rreth e qark, po, edhe vet� rrotat q� kishin t� kat�r.

Un� d�gjova q� rrotat quheshin "Turbina".

�do kerubin kishte kat�r fytyra; fytyra e par� ishte fytyra e kerubinit, fytyra e dyt� ishte fytyra e njeriut, fytyra e tret� fytyra e luanit dhe fytyra e kat�rt ajo e shqiponj�s.

Pastaj kerubin�t u ngrit�n. Ata ishin po ato qenie t� gjalla q� kisha par� pran� lumit Kebar.

Kur kerubin�t l�viznin, edhe rrotat l�viznin nga ana e tyre; dhe kur kerubin�t hapnin flet�t p�r t`u ngritur nga toka, rrotat nuk largoheshin nga krahu i tyre.

Kur ata ndaleshin, ndaleshin edhe ato; kur ata ngriheshin, ngriheshin edhe ato bashk� me ta, sepse fryma e q�nieve t� gjalla ishte nd�r ta.

Lavdia e Zotit u largua pastaj nga pragu i tempullit dhe u ndal te kerubin�t.

Pastaj kerubin�t i hap�n krah�t e tyre dhe u ngrit�n nga toka para syve t� mi; nd�rsa po largoheshin edhe rrotat ishin pran� tyre. U ndal�n pastaj te hyrja e port�s q� shikonte nga lindja e sht�pis� t� Zotit, nd�rsa lavdia e Per�ndis� t� Izraelit q�ndronte lart mbi ta.

Ishin po ato qenie t� gjalla q� kisha par� n�n Per�ndin� e Izraelit pran� lumit Kebar dhe njoha q� ishin kerubin�.

Secili prej tyre kishte kat�r fytyra, secili kat�r krah� dhe posht� krah�ve t� tyre dilte forma e dor�s s� njeriut.

Sa p�r pamjen e fytyrave t� tyre, ishin po ato fytyra q� kisha par� pran� lumit Kebar; ishin po ato sh�mb�lltyra dhe po ata kerubin�. Secili shkonte drejt para tij.