Kapitulli 4

Si u nxi ari, si u prish ari m� i mir�! Gur�t e shenjt�rores u shp�rndan� n� hyrje t� t� gjitha rrug�ve.

Bijt� e �muar t� Sionit q� �moheshin si ar i kulluar, vall� si u konsideruan si en� prej balte, si pun� e kryer nga duart e po�arit?

Edhe �akejt� japin gjirin p�r t� ushqyer t� vegj�lit e tyre, por bija e popullit tim �sht� b�r� mizore si struc�t e shkret�tir�s.

Gjuha e foshnj�s n� gji ngjitet, n� qiellz�n e tij nga etja; f�mij�t k�rkojn� buk�, por nuk ka njeri q� t`ua jap� atyre.

Ata q� hanin ushqime t� shijshme l�ngojn� n�p�r rrug�; ata q� ishin rritur n� purpur p�rqafojn� pleh�rishten.

Nd�shkimi i paudh�sis� t� vajz�s s� popullit tim �sht� m� i madh se nd�shkimi i m�katit t� Sodom�s, q� u shkat�rrua n� nj� �ast, pa nd�rhyrjen e dor�s s� njeriut kund�r saj.

Princat e saj ishin m� t� shk�lqyesh�m se bora, m� t� bardh� se qum�shti; e kishin trupin m� t� kuq se koralet, fytyra e tyre ishte si nj� safir.

Tani pamja e tyre �sht� m� e zez� se terri; nuk njihen dot m� n�p�r rrug�; l�kura e tyre bashkohet me kockat e tyre, �sht� thar�, �sht� b�r� si dru.

T� vrar�t nga shpata jan� m� mir� se ata q� vdesin nga uria, sepse k�ta t� fundit mbarojn� t� rraskapitur nga mungesa e prodhimeve t� fush�s.

Duart e grave t� m�shir�shme kan� pjekur vet� f�mij�t e tyre, t� cil�t u kan� sh�rbyer si ushqim, n� shkat�rrimin e bij�s s� popullit tim.

Zoti i dha fund t�rbimit t� tij, ka derdhur zem�rimin e tij t� zjarrt�, ka ndezur n� Sion nj� zjarr, q� ka gllab�ruar themelet e tij.

Mbret�rit e dheut dhe t�r� banor�t e bot�s nuk do t� kishin besuar kurr� q� kund�rshtari dhe armiku do t� hynin n� portat e Jeruzalemit.

Por kjo ndodhi p�r shkak t� m�kateve t� profet�ve t� tij dhe p�r shkak t� paudh�sive t� prift�rinjve t� tij, q� kan� derdhur n� mes t� saj gjakun e njer�zve t� drejt�.

Ata endeshin si t� verb�r n�p�r rrug�, t� ndotur me gjak, n� m�nyr� q� askush nuk mund t� prekte veshjet e tyre.

Sapo dukeshin njer�zit b�rtisnin: "Largohuni, nj� i papast�r! Largohuni, largohuni mos e prekni!". Kur iknin dhe shkonin duke u endur midis kombeve thonin: "Nuk do t� mund t� rrijn� m� k�tu".

Fytyra e Zotit i ka shp�rndar�, nuk do t� kthej� mbi ta shikimin e tij; nuk kan� pasur respekt p�r prift�rinjt� dhe as kan� treguar dhembshuri p�r pleqt�.

P�rve� k�saj syt� tona konsumoheshin n� pritjen e nj� ndihme t� kot�. Nga vendi yn� i v�zhgimit prisnim m� kot nj� komb q� nuk mund t� na shp�tonte.

Na gjuanin n� �do hap, duke na penguar t� ecnim n�p�r sheshet tona. Fundi yn� �sht� i af�rt, dit�t tona jan� plot�suar, fundi yn� ka mb�rritur.

P�rndjek�sit tan� kan� qen� m� t� shpejt� se shqiponjat e qiellit, na kan� ndjekur n� malet, na kan� ngritur prita n� shkret�tir�.

Fryma e flegrave tona, i vajosuri i Zotit �sht� marr� n� gropat e tyre, ai p�r t� cilin thoshim: "N� hijen e tij do t� jemi midis kombeve".

G�zohu dhe k�naqu, o bij� e Edomit, q� banon n� vendin e Utsit. Edhe ty do t� t� vij� kupa; do t� dehesh dhe do t� zbulosh lakuriq�sin� t�nde.

Nd�shkimi i paudh�sis� sate u krye, o bij� e Sionit. Ai nuk do t� t� �oj� m� n� rob�ri; por do t� nd�shkoj� paudh�sin� t�nde, o bij� e Edomit, do t� nxjerr� n� shesh m�katet e tua.