Kapitulli 14

Fjala e Zotit q� iu drejtua Jeremias me rastin e that�sir�s:

"Juda �sht� n� zi dhe portat e qyteteve t� saj l�ngojn�; mbajn� zi p�r vendin dhe britma e Jeruzalemit ngjitet deri n� qiell.

Fisnik�t d�rgojn� nd�r ta t� rinjt� e tyre p�r t� k�rkuar uj�; k�ta shkojn� n� sternat, por nuk gjejn� uj� dhe kthehen me en�t e tyre bosh; jan� plot me turp dhe t� hutuar, dhe mbulojn� kok�n e tyre.

Toka �sht� plot me t� �ara, sepse nuk ka pasur shi n� vend; bujqit jan� plot me turp dhe mbulojn� kok�n e tyre.

Edhe suta pjell n�p�r fusha, por i braktis t� vegjlit e saj, sepse nuk ka bar.

Gomer�t e egj�r ndalen n� lart�sit� dhe e nuhasin ajrin si �akejt�; syt� e tyre jan� t� shuar, sepse nuk ka bar".

Edhe n� se paudh�sit� tona d�shmojn� kund�r nesh, o Zot, vepro p�r hir t� emrit t�nd, sepse rebelimet tona jan� t� shumta; kemi m�katuar kund�r teje.

O shpres� e Izraelit, shp�timtari i tij n� koh� fatkeq�sie, pse t� jesh n� vend si nj� i huaj, si nj� udh�tar q� ndalet vet�m p�r t� kaluar nat�n?

Pse t� jesh si nj� njeri i tronditur, si nj� njeri i fort� q� nuk mund t� shp�toj�? Megjithat� ti je n� mes nesh, o Zot, emri yt p�rmendet mbi ne. Mos na braktis!

K�shtu i thot� Zoti k�tij populli: "Atyre u p�lqen me t� v�rtet� t� enden, nuk p�rmbajn� hapat e tyre. Prandaj nuk i p�lqejn� Zotit, tani kujton paudh�sin� e tyre dhe d�non m�katet e tyre".

Pastaj Zoti m� tha: "Mos u lut p�r k�t� popull, p�r mir�q�nien e tij.

Edhe sikur t� agj�rojn�, nuk kam p�r ta d�gjuar thirrjen e tyre; n� rast se b�jn� olokauste dhe oferta ushqimesh nuk kam p�r t`i p�lqyer, por do t`i zhduk me shpat�n, me urin� dhe murtaj�n".

At�her� thash�: "Ah, Zot, Zot! Ja, profet�t u thon� atyre: "Ju nuk do t� shikoni shpat�n dhe nuk do t� vuani nga uria, por do t`ju jap nj� paqe t� sigurt n� k�t� vend"".

Zoti m� tha: "Profet�t profetizojn� g�njeshtra n� emrin tim; un� nuk i kam d�rguar, nuk u kam dh�n� asnj� urdh�r dhe nuk kam folur me ta. Ata ju profetizojn� nj� pamje t� rreme, nj� parashikim t� kot� dhe mashtrimin e zemr�s s� tyre.

Prandaj k�shtu thot� Zoti p�r profet�t q� profetizojn� n� emrin tim pa qen� t� d�rguar nga un�, dhe shpallin: "Nuk do t� ket� as shpat�, as uri n� k�t� vend", k�ta profet� do t� zhduken nga shpata dhe nga uria.

Sa p�r popullin t� cilit i kan� profetizuar, do t� hidhet n� rrug�t e Jeruzalemit p�r shkak t� uris� dhe t� shpat�s, dhe nuk do t� ket� asnjeri q� t`i varros� ata, grat� e tyre, bijt� dhe bijat e tyre. K�shtu do t� hedh mbi ta lig�sin� e tyre".

U thuaj atyre pra, k�t� fjal�: "T� derdhin lot dit� e nat� syt� e mi pa pushim, sepse bija e virgj�r e popullit tim u godit nga nj� fatkeq�si e madhe, nga nj� plag� e thell�.

N� rast se dal n�p�r fusha, ja t� vdekurit nga shpata; n� rast se hyj n� qytet, ja ata q� vuajn� nga uria. Madje edhe profeti dhe prifti i vijn� rrotull nj� vendi q� nuk njohin".

Vall� a e ke hedhur posht� plot�sisht Jud�n, ose je neveritur nga Sioni? Ke goditur dhe nuk ka sh�rim p�r ne? Ne prisnim paqen, por nuk ka asnj� t� mir�, nj� koh� sh�rimi, por ja tmerri.

O Zot, ne e pranojm� lig�sin� ton� dhe paudh�sin� e et�rve tan�; po, kemi m�katuar kund�r teje.

Mos na hidh posht� p�r hir t� emrit t�nd, mos turp�ro fronin e lavdis� sate. Mbaje mend: mos e prish bes�lidhjen me ne.

Midis idhujve t� kot� t� njer�zve a ka vall� ndonj� q� mund t� sjell� shiun? Ose t� jap� qielli shira t� bollshme? A nuk je ti pra, o Zot, Per�ndia yn�? Prandaj ne shpresojm� te ti, sepse ke b�r� t�r� k�to gj�ra.