Kapitulli 8

"N� at� koh�", thot� Zoti, "do t� nxirren nga varret eshtrat e mbret�rve t� Jud�s, eshtrat e princ�rve, eshtrat e profet�ve dhe eshtrat e banor�ve t� Jeruzalemit,

dhe do t� ekspozohen para diellit, para h�n�s dhe para t�r� ushtris� s� qiellit, q� ata kan� dashur, kan� sh�rbyer, kan� ndjekur, kan� konsultuar dhe para t� cil�ve kan� r�n� p�rmbys; nuk do t� mblidhen as do t� groposen, por do t� jen� si pleh mbi faqen e dheut.

At�her� vdekja do t� jet� m� e mir� se jeta p�r t� gjitha mbeturinat e k�saj race t� keqe n� t�r� vendet ku do t`i kem shp�rndar�", thot� Zoti i ushtrive.

Ti do t`u thuash atyre: "K�shtu thot� Zoti: N� rast se dikush rr�zohet, a nuk ngrihet vall�? N� rast se dikush nd�rron drejtimin, a nuk kthehet vall�?

Pse, pra, ky popull, o Jeruzalem, �sht� shmangur me nj� rebelim t� p�rjetsh�m? Ngulin k�mb� n� mashtrim dhe nuk pranojn� t� kthehen.

U kam kushtuar kujdes dhe i kam d�gjuar, por ata nuk flasin drejt; asnjeri nuk pendohet p�r lig�sin� e tij dhe nuk thot�: "�far� b�ra un�?". Secili merr p�rs�ri vrapimin e tij, si nj� kal� q� hidhet n� betej�.

Madje edhe lejleku i qiellit i njeh stin�t e tij, turtulli, dall�ndyshja dhe krilat shikojn� me kujdes koh�n e kthimit t� tyre, por populli im nuk e njeh ligjin e Zotit.

Si mund t� thoni: "Ne jemi t� urt� dhe ligji i Zotit �sht� me ne"? Por ja, pena e rreme e shkruesve e ka b�r� nj� falsitet.

Njer�zit e ditur do t� turp�rohen, do t� tremben dhe do t� kapen. Ja, kan� hedhur posht� fjal�n e Zotit; �far� diturie mund t� ken�?

Prandaj bashk�shortet e tyre do t`ua jap t� tjer�ve dhe arat e tyre pronar�ve t� rinj, sepse nga m� i vogli deri te m� i madhi lakmojn� fitime; nga profeti deri te prifti t� gjith� p�rdorin g�njeshtr�n.

Ata mjekojn� shkel e shko plag�n e bij�s s� popullit tim, duke th�n�: "Paqe, paqe", kur nuk ekziston paqja.

A u vinte turp vall� kur kryenin veprime t� neveritshme? Jo! nuk kishin turp aspak dhe nuk dinin �`�sht� t� skuqesh. Prandaj do t� rr�zohen midis atyre q� rr�zohen; kur do t`i vizitoj do t� p�rmbysen", thot� Zoti.

Do t`i shfaros me siguri", thot� Zoti. "Nuk do t� ket� m� rrush te hardhia as fiq te fiku dhe gjethet do t� fishken. Edhe gj�rat q� u kam dh�n� do t`u hiqen".

"Pse rrim� ulur? Mblidhuni dhe t� hyjm� n� qytetet e fortifikuara, dhe n� to t� vdesim. Sepse Zoti, Per�ndia yn�, na b�n t� vdesim dhe na b�n t� pim� uj� t� helmuar, sepse kemi m�katuar kund�r Zotit.

Prisnim paqen, por nuk erdhi asnj� e mir�, nj� koh� sh�rimi, por ja, terrori".

Nga Dani d�gjohet turfullima e kuajve t� tij; n� zhurm�n e hing�llimave t� kuajve t� tij t� luft�s dridhet gjith� vendi, sepse vijn� dhe gllab�rojn� vendin dhe t�r� ato q� ai ka, qytetin dhe banor�t e tij.

"Sepse ja, un� do t� d�rgoj kund�r jush gjarp�rinj dhe nep�rka, kund�r t� cil�ve nuk vlen asnj� yshtje dhe ata do t`ju kafshojn�", thot� Zoti.

Sikur t� gjeja ngush�llim p�r dhembjen time. Zemra po m� lig�shtohet p�rbrenda.

Ja nj� z�: �sht� britma e bij�s s� popullit tim nga nj� tok� e larg�t: "Mos vall� Zoti �sht� n� Sion? A nuk �sht� mbreti i tij n� mes t� tij?". "Pse kan� ngacmuar zem�rimin tim me sh�mb�lltyrat e tyre t� gdhendura dhe me idhuj t� huaj?".

Korrja ka mbaruar, vera ka marr� fund dhe ne nuk kemi shp�tuar.

P�r plag�n e bij�s s� popullit tim jam i d�shp�ruar, po mbaj zi, jam i tmerruar.

A nuk ka vall� ndonj� balsam n� Galaad, a nuk ka atje ndonj� mjek? Pse, pra, nuk po i vjen sh�rimi bij�s s� popullit tim?