Kapitulli 57

I drejti vdes, por askush nuk kujdeset p�r t�; njer�zit e devotsh�m �ohen tutje, dhe askush nuk mendon q� i drejti �sht� �uar larg p�rpara s� keqes.

Ai hyn n� paqe; ata q� kan� ecur n� ndershm�ri pushojn� n� shtret�rit e tyre.

Por afrohuni k�tu, ju bij t� magjistares, pasardh�s t� shkel�sit t� kuror�s dhe t� prostitutes.

Me k� po talleni? Kund�r kujt e hapni goj�n dhe nxirrni jasht� gjuh�n? A nuk jeni ju bij t� rebelimit, pasardh�s t� g�njeshtr�s,

ju, q� ndizeni midis lisave posht� �do druri t� blert�, therni bijt� n� luginat, n� t� �arat e shk�mbinjve?

Pjesa jote �sht� midis gur�ve t� l�muar t� p�rroit; ata, pik�risht ata jan� pjesa jote; mbi ta ke derdhur libacione dhe ke sjell� blatime ushqimesh. A do t� mund t� gjeja p�rd�llim n� k�to gj�ra?

Ti e ke v�n� shtratin t�nd mbi nj� mal t� lart� dhe t� ngritur, edhe aty ke hipur p�r t� ofruar flijime.

I ke v�n� simbolet e tu idhujtar� prapa portave dhe pas shtalkave. Larg meje je zbuluar dhe je ngjitur tek ata; ke zgjeruar shtratin t�nd dhe ke b�r� nj� bes�lidhje me ta, ke p�lqyer shtratin e tyre, duke synuar pushtetin e tyre.

Ke shkuar te mbreti me vaj, duke i shumuar parfumet e tua; i d�rgove larg lajm�tar�t e tu dhe u ule deri n� Sheol.

Nga shkaku i udh�timeve t� tua t� shumta je lodhur, por nuk ke th�n�: "�sht� e kot�". Ke gjetur akoma fuqi n� dor�n t�nde, prandaj nuk e ndjen veten t� kapitur.

Nga kush ke pasur frik�, nga kush je trembur p�r t� g�njyer, p�r t� mos m� kujtuar mua dhe p�r t� mos menduar m� p�r mua? A nuk kam q�ndruar n� heshtje p�r nj� koh� t� gjat�? Prandaj nuk ke m� frik� nga un�.

Un� do t� shpall drejt�sin� t�nde dhe veprat e tua, q� nuk do t� hyjn� aspak n� pun�.

Kur do t� b�rtas�sh, le t� vij� t� t� shp�toj� turma e idhujve t� tu. Era do t`i p�rlaj� t� t�r�, nj� frym� do t`i �oj� tutje. Por ai q� gjen streh� tek un� do t� zot�roj� vendin dhe do t� trash�goj� malin tim t� shenjt�.

Dhe do t� thuhet: "Sheshoni, sheshoni, shtroni rrug�n, hiqni pengesat nga rruga e popullit tim!".

Sepse k�shtu thot� i Larti dhe i Madh�rishmi q� banon p�rjet�sin� dhe emri i t� cilit �sht� i "Shenjti": "Un� banoj n� vendin e lart� dhe t� shenjt� dhe bashk� me at� q� �sht� i penduar dhe i p�rulur nga fryma, p�r t� ngjallur frym�n e t� p�rulurve, p�r t� ngjallur frym�n e t� penduarve.

Sepse un� nuk dua t� kund�rshtoj gjithnj� dhe as t� jem i zem�ruar p�rjet�, p�rndryshe para meje do t� lig�shtoheshin fryma dhe shpirt�rat q� kam b�r�.

P�r shkak t� paudh�sis� s� lakmis� s� tij u zem�rova dhe e godita; u fsheha, u indinjova, por ai u largua duke ndjekur rrug�n e zemr�s s� tij.

I pash� rrug�t e tij, por un� do ta sh�roj, do ta udh�heq dhe do t`i jap p�rs�ri ngush�llimet e mia atij dhe t� tijve q� jan� t� pik�lluar.

Un� krijoj frytin e buz�ve. Paqe, paqe atij q� �sht� larg dhe atij q� �sht� af�r", thot� Zoti. "Un� do ta sh�roj".

Por t� pabes�t jan� si deti i trazuar, q� nuk mund t� qet�sohet dhe uj�rat e t� cilit vjellin lluc� dhe balt�.

"Nuk ka paqe p�r t� pabes�t", thot� Per�ndia im.