Kapitulli 35

Shkret�tira dhe toka e that� do t� g�zohen, vetmia do t� g�zohet dhe do t� lul�zoj� si tr�ndafili;

do t� lul�zoj� shum� dhe do t� ngaz�lloj� me hare dhe britma g�zimi. Do t`u jepet lavdia e Libanit, madh�shtia e Karmelit dhe e Sharonit. Ata do t� shohin lavdin� e Zotit, madh�shtin� e Per�ndis� ton�.

Forconi duart e dob�suara, b�jini t� q�ndruesh�m gjunj�t e pasigurt!

U thoni atyre q� e kan� humbur zemr�n: "B�huni t� fort�, mos kini frik�!". Ja, Per�ndia juaj do t� vij� me hakmarrjen dhe me shp�rblimin e Per�ndis�; do t� vij� ai vet� p�r t`ju shp�tuar.

At�her� do t� hapen syt� e t� verb�rve dhe vesh�t e t� shurdh�ve;

at�her� �alamani do t� k�rcej� si nj� dre dhe gjuha e memecit do t� b�rtas� nga g�zimi, sepse do t� dalin uj�ra n� shkret�tir� dhe p�rrenj n� vendin e vetmuar.

Vendi i that� do t� b�het pellg dhe toka e etur p�r uj� burim uj�rash; n� vendet ku shtriheshin �akejt� do t� ket� bar me kallamishte dhe xunkth.

Aty do t� jet� rruga kryesore, nj� rrug� q� do t� quhet "rruga e shenjt�"; asnj� i papast�r nuk do t� kaloj� n�p�r t�; ajo do t� jet� vet�m p�r ata q� e ndjekin; edhe mendjeshkurt�rit nuk do t� mund t� humbasin.

Luani nuk do t� jet� m�, as edhe ndonj� bish� e eg�r nuk do t� dal� aty ose nuk do t� duket, por do t� ecin t� �liruarit.

T� shp�tuarit nga Zoti do t� kthehen, do t� vijn� n� Sion me britma g�zimi dhe nj� hare e p�rjetshme do t� kuror�zoj� kok�n e tyre; do t� ken� g�zim dhe lumturi, dhe dhembja e r�nkimi do t� ikin.