Kapitulli 33

Mjer� ti q� shkreton edhe sikur t� mos kesh qen� i shkretuar, q� vepron me pabesi edhe sikur t� mos jet� vepruar me pabesi kund�r teje! Kur t� kesh mbaruar s� shkat�rruari do t� shkat�rrohesh edhe

O Zot, ki m�shir� p�r ne, q� kemi shpres� te ti. B�hu krahu yn� �do m�ngjes dhe shp�timi yn� n� koh� fatkeq�sie.

Nga zhurma e nj� turme, popujt ikin, kur ti �ohesh kombet shp�rndahen.

Pla�ka juaj e luft�s do t� mblidhet ashtu si� mblidhen vemjet; ashtu si turren karkalecat k�shtu do t� turren mbi t�.

Zoti �sht� lart�suar sepse banon lart; ai e mbush Sionin me barazi dhe drejt�si,

dhe do t� jet� siguria e dit�ve t� tua, forca e shp�timit, dituria dhe njohja; frika e Zotit do t� jet� thesari i tij.

Ja, heronjt� e tyre b�rtasin nga jasht�, lajm�tar�t e paqes qajn� me hidh�rim.

Rrug�t jan� t� shkreta, nuk ka as edhe nj� kalimtar n�p�r to. Ai e ka prishur bes�lidhjen me ta, i p�rbuz qytetet, nuk kujdeset p�r njeri.

Vendi �sht� n� zi dhe vuan; Libani �sht� plot me turp dhe i dob�suar; Sharoni �sht� si nj� shkret�tir�, Bashani dhe Karmeli tronditen me t� madhe.

"Tani do t� �ohem", thot� Zoti, "tani do t� lart�sohem, tani do t� ngrihem.

Ju keni mbarsur bykun, por do t� pillni kasht�; fryma juaj do t� jet� nj� zjarr q� do t`ju gllab�roj�.

Popujt do t� jen� si furra t� g�lqeres, ata do t� digjen n� zjarr si ferrishte t� prera.

O ju q� jeni larg, d�gjoni at� q� kam b�r�; dhe ju q� jeni af�r, njihni fuqin� time".

N� Sion m�katar�t i ka kapur frika, nj� drith�rim� ka pushtuar t� pabes�t: "Kush prej nesh do t� mund t� banoj� me zjarrin gllab�rrues? Kush prej nesh do t� mund t� banoj� me flak�t e p�rjetshme?".

Ai q� ec�n me drejt�si dhe flet drejt, ai q� i p�r�mon fitimet e shtr�mb�ra, q� l�viz duart p�r t� mos pranuar dhurata, q� i mbyll vesh�t p�r t� mos d�gjuar t� flitet p�r gjak dhe syt� p�r t� mos par� t� keqen,

ai do t� banoj� n� v�nde t� larta, shk�mbenjt� e fortifikuar do t� jen� streha e tij, buka e tij do t`i jepet, uji i tij do t`i sigurohet.

Syt� e tu do t� sodisin bukurin� e mbretit t�nd, do t� shohin nj� vend q� ndodhet shum� larg.

Zemra jote do t� bjer� n� mendime t� thella mbi tmerret e kaluara: "Ku �sht� shkruesi? Ku �sht� ai q� peshon? Ku �sht� ai q� num�ron kullat?".

Ti nuk do ta shikosh m� at� popull mizor, at� popull me nj� t� folur t� err�t dhe t� pakuptueshme, q� belb�zon nj� gjuh� q� askush nuk e kupton.

Sodit Sionin, qytetin e madh�shtive tona! Syt� e tu do t� shohin Jeruzalemin, vendbanim i qet�, �ad�r q� nuk do t� l�vizet m� nga vendi, hunjt� e s� cil�s nuk do t� shkulen dhe asnj� nga litar�t e saj nuk do t� hiqet.

Por aty Zoti n� madh�shtin� e tij do t� jet� p�r ne nj� vend lumenjsh dhe rrjedhash t� gjera uji, ku nuk arrin asnj� anije me lopata dhe nuk kalon asnj� anije e fuqishme.

Me qen� se Zoti �sht� gjykat�si yn�, Zoti �sht� ligjv�n�si yn�, Zoti �sht� mbreti yn�; ai do t� na shp�toj�.

Litar�t e tu jan� liruar, nuk e mbajn� mir� dyrekun dhe nuk v�n� n� veprim velat. At�her� do t� ndahet preja e nj� pla�ke t� pasur; edhe �alaman�t do t� marrin pjes� n� pla�kitje.

Asnj� banor i qytetit nuk do t� thot�: "Un� jam i s�mur�". Populli q� banon aty do t� p�rfitoj� faljen p�r paudh�sin� e tij.