Kapitulli 9

K�shtu un� e mendova gjith� k�t� n� zemr�n time p�r t� k�rkuar ta qart�soj; q� t� drejt�t dhe t� urt�t dhe veprat e tyre jan� n� duart e Per�ndis�. Njeriu nuk njeh as dashurin� as urrejtjen; gjith�ka �sht� para tij.

�do gj� u ndodh n� m�nyr� t� nj�llojt� t� gjith�ve: i nj�jti fat pret t� drejtin dhe t� pabesin, t� mirin, t� pastrin dhe t� papastrin, at� q� ofron flijime dhe at� q� nuk i ofron. Si i miri �sht� edhe m�katari, dhe ai q� betohet si ai q� ka frik� t� betohet.

Kjo �sht� nj� e keqe q� b�het n�n diell; t� gjith� kan� t� nj�jtin fat, dhe p�rve� k�saj zemra e bijve t� njer�zve �sht� plot lig�si dhe marr�zia q�ndron n� zemr�n e tyre p�r deri sa jetojn�; pastaj shkojn� te t� vdekurit.

P�r deri sa njeriu �sht� i bashkuar me gjith� t� gjall�t e tjer� ka shpres�, sepse nj� qen i gjall� vlen m� tep�r se nj� luan i ngordhur.

T� gjall�t n� fakt e din� se kan� p�r t� vdekur, por t� vdekurit nuk din� asgj�; p�r ta nuk ka m� asnj� shp�rblim, sepse kujtimi i tyre harrohet.

Edhe dashuria e tyre, urrejtja e tyre dhe smira e tyre jan� zhdukur tashm�, dhe ata nuk do t� ken� asnj� pjes� n� t� gjitha ato q� b�het n�n diell.

Shko, ha buk�n t�nde me g�zim dhe pi ver�n t�nde me zem�r t� g�zuar, sepse Per�ndia i ka p�lqyer veprat e tua.

Rrobat e tua qofshin t� bardha n� �do koh� dhe vaji mos mungoft� kurr� mbi kok�n t�nde.

G�zoje jet�n me gruan q� do p�r t� gjitha dit�t e jet�s t�nde t� kot�sis�, q� ai t� ka dh�n� n�n diell p�r t� gjitha dit�t e kot�sis�, sepse kjo �sht� pjesa q� t� takon n� jet� dhe n� mundin q� kryen n�n diell.

T�r� ato q� dora jote gjen p�r t� b�r�, b�ji me gjith� forc�n t�nde, sepse n� Sheol ku po shkon nuk ka m� as pun�, as mendim, as njohuri dhe as dituri.

Gjithashtu pash� n�n diell q� vrapimi nuk fitohet nga ai q� �sht� i shpejt� as beteja nga t� fort�t; as buka nuk u shkon t� urt�ve, as pasurit� njer�zve t� zgjuar, as favori atyre q� jan� t� shkath�t,

Sepse njeriu nuk e njeh or�n e tij; ashtu si peshqit q� kapen n� nj� rjet� mizore dhe si zogjt� q� kapen n� nj� kurth, k�shtu bijt� e njer�zve kapen n� kurth n� koh�n e fatkeq�sis�, kur ajo bie papritur mbi ta.

E pash� edhe k�t� shembull t� dituris� n�n diell dhe m`u duk i madh.

Ishte nj� qytet i vog�l me pak njer�z brenda; nj� mbret i madh doli kundra, e rrethoi dhe nd�rtoi bastione t� m�dha.

Por gjendej n� t� nj� njeri i varf�r dhe i urt�, i cili me diturin� e tij e shp�toi qytetin. Megjithat� asnjeri nuk u kujtua p�r k�t� njeri t� varf�r.

At�her� un� thash�: "Dituria vlen m� shum� se forca; por dituria e t� varf�rit p�rbuzet dhe fjal�t e tij nuk d�gjohen".

Fjal�t e t� urt�ve q� thuhen shtruar d�gjohen m� mir� se britmat e atij q� sundon mbi budallenjt�.

Dituria vlen m� tep�r se arm�t e luft�s, por nj� m�katar i vet�m shkat�rron nj� t� mir� t� madhe.