Kapitulli 6

�sht� nj� e keqe tjet�r q� kam par� n�n diell dhe q� �sht� e p�rhapur midis njer�zve:

dikujt Per�ndia i ka dh�n� pasuri, t� mira dhe lavdi, dhe nuk i mungon asgj� nga gjith� ato q� mund t� d�shiroj�, por Per�ndia nuk i jep mund�sin� t`i g�zoj�, por i g�zon nj� i huaj. Kjo �sht� kot�si dhe nj� e keqe e madhe.

N� qoft� se dikujt i lindin nj�qind bij dhe jeton shum� vite dhe t� shumta jan� dit�t e viteve t� tij, por shpirti i tij nuk ngopet me t� mira dhe nuk ka as varr un� them se nj� d�shtim �sht� m� i lumtur se ai;

sepse ka ardhuar m� kot dhe po ik�n n� terr, dhe emri i tij �sht� mbuluar nga terri.

Edhe sikur t� mos e ket� par� as njohur diellin, megjithat� ka m� shum� pushim se tjetri.

Po, edhe sikur t� duhej t� jetonte dy her� nj� mij� vjet, por pa mundur t� g�zoj� t� mirat e tij. A nuk mbarojn� t� gjitha n� po at� vend?

T�r� mundi i njeriut �sht� p�r goj�n e tij, megjithat� oreksi i tij nuk ngopet kurr�.

�`p�rfitim ka i urti mbi budallan�? �`p�rfitim ka i varf�ri n� rast se di t� ec� p�rpara njer�zve t� gjall�?

�sht� m� mir� t� shikosh me sy se sa t� endesh me d�shir�n. Edhe kjo �sht� kot�si dhe nj� p�rpjekje p�r t� kapur er�n.

Ajo q� �sht�, prej kohe �sht� quajtur me emrin e vet dhe dihet se �`�sht� njeriu, dhe q� nuk mund t� hahet me at� q� �sht� m� i fort� se ai.

Duke qen� se ka shum� gj�ra q� e shtojn� kot�sin�, �far� p�rfitimi ka prej tyre njeriu?

Kush e di n� fakt �`�sht� e mir� p�r njeriun n� k�t� jet�, gjat� t�r� dit�ve t� jet�s s� tij t� kot� q� ai i kalon si nj� hije? Kush mund t`i thot� njeriut �far� ka p�r t� ndodhur pas tij n�n diell?