Kapitulli 20

Vera �sht� tall�se, pija deh�se �sht� e turbullt dhe kush jepet pas tyre nuk �sht� i urt�.

Frika e mbretit �sht� si ul�rima e luanit; kush ia nxit zem�rimin m�katon kund�r vet� jet�s s� vet.

�sht� nj� lavdi p�r njeriun t`u shmanget grindjeve, por �do budalla p�rzihet n� to.

P�rtaci nuk l�ron p�r shkak t� t� ftohtit; p�r pasoj� do t� lyp� n� koh�n e vjeljeve, por nuk do t� ket� asgj�.

K�shilla n� zemr�n e njeriut �sht� si uji i thell�, por njeriu me mend do t� dij� t� mbush� nga ai uj�.

Shum� njer�z shpallin mir�sin� e tyre; por kush mund t� gjej� nj� njeri besnik?

I drejti ec�n n� ndershm�rin� e tij; bijt� e tij do t� bekohen pas atij.

Nj� mbret q� ulet mbi fronin e gjyqit davarit me v�shtrimin e tij �do t� keqe.

Kush mund t� thot�: "Pastrova zemr�n time, jam i pastruar nga m�kati im"?

Peshimi i dyfisht� dhe matja e dyfisht� jan� q� t� dyja gj�ra t� neveritshme p�r Zotin.

Edhe f�mija me veprimet e tij tregon n� se ajo q� b�n �sht� e past�r dhe e ndershme.

Veshin q� d�gjon dhe syrin q� sheh i ka b�r� q� t� dy Zoti.

Mos e duaj gjumin q� t� mos varf�rohesh; mbaji syt� hapur dhe do t� kesh buk� sa t� ngopesh.

"�sht� i keq, �sht� i keq", thot� bler�si; por mbasi ai ka ikur, lavd�rohet p�r blerjen.

Ka flori dhe margaritar� t� shumt�, por buz�t e pasura me dije jan� nj� xhevahir i �muar.

Merr rroben e atij q� �sht� b�r� garant p�r nj� t� huaj, dhe mbaje si peng p�r gruan e huaj.

Buka e nxjerr� me hile �sht� e �mb�l p�r njeriun, por pastaj goja e tij do t� mbushet me zaje.

Planet b�hen t� q�ndrueshme nga k�shilla; prandaj b�je luft�n me k�shilla t� urta.

Ai q� shkon posht� e lart duke p�rfolur tregon sekretet; prandaj mos u shoq�ro me at� q� flet tep�r.

Atij q� mallkon t� atin dhe t� �m�n, llamba do t`i shuhet n� terrin m� t� madh.

Trash�gimia e fituar me nxitim n� fillim, nuk do t� bekohet n� fund.

Mos thuaj: "Do t`i p�rgjigjem s� keqes me t� keqen"; ki shpres� te Zoti dhe ai do t� t� shp�toj�.

Peshimi i dyfisht� �sht� i neveritsh�m p�r Zotin dhe peshorja e pasakt� nuk �sht� nj� gj� e mir�.

Hapat e njeriut vijn� nga Zoti; si mund ta njoh�, pra, njeriu rrug�n e vet?

�sht� nj� kurth p�r njeriun t� marr� nj� zotim pa e matur mir� dhe, mbasi ta ket� marr�, t� mendohet.

Nj� mbret i urt� i shpartallon njer�zit e k�qij dhe kalon mbi ta rrot�n.

Shpirti i njeriut �sht� llamba e Zotit, q� v�zhgon t�r� skutat m� t� fshehta t� zemr�s.

Mir�sia dhe besnik�ria ruajn� mbretin; ai e b�n t� q�ndruesh�m fronin e tij me an� t� mir�sis�.

Lavdia e t� rinjve �sht� forca e tyre, nderi i pleqve jan� thinjat e tyre.

T� rrahurat q� l�n� plag� t� thella e heqin t� keqen, ashtu si goditjet q� vijn� n� pjes�n m� t� brendshme t� zorr�ve.