| Kapitulli 139 |
1 |
Ti m� ke hetuar, o Zot, dhe m� njeh. |
2 |
Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim. |
3 |
Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thell� t� gjitha rrug�t e mia. |
4 |
Sepse, edhe para se t� jet� fjala mbi goj�n time ti, o Zot, e di at� plot�sisht. |
5 |
Ti m� rrethon nga pas dhe p�rpara dhe v� dor�n t�nde mbi mua. |
6 |
Njohja jote �sht� shum� e mrekullueshme p�r mua, aq e lart� sa un� nuk mund ta arrij. |
7 |
Ku do t� mund t� shkoja larg Frym�s sate, ose ku do t� mund t� ikja larg pranis� sate? |
8 |
N� rast se ngjitem n� qiell, ti je atje; n� rast se shtrij shtratin tim n� Sheol, ti je edhe aty. |
9 |
N� rast se marr krah�t e agimit dhe shkoj t� banoj n� skajin e detit, |
10 |
edhe aty dora jote do t� m� udh�heq� dhe dora jote e djatht� do t� m� kap�. |
11 |
Po t� them: "Me siguri terri do t� m� fsheh�", madje edhe nata do t� b�het drit� rreth meje: |
12 |
terri vet� nuk mund t� t� fsheh� asgj�, madje nata shk�lqen si dita; terri dhe drita jan� t� barabarta p�r ty. |
13 |
Po, ti ke formuar t� p�rbr�nd�shmet e mia, ti m� ke endur n� barkun e n�nes sime. |
14 |
Un� do t� t� kremtoj, sepse jam krijuar n� m�nyr� t� mrekulluar; veprat e tua jan� t� mrekullueshme, dhe un� e di shum� mir� k�t� gj�. |
15 |
Kockat e mia nuk ishin nj� e fsheht� p�r ty kur u formova n� fsheht�si duke u endur n� thell�sit� e tok�s. |
16 |
Dhe syt� e tu pan� mas�n pa trajt� t� trupit tim, dhe n� librin t�nd ishin shkruar dit�t q� ishin caktuar p�r mua, megjith�se asnj� prej tyre nuk ekzistonte ende. |
17 |
Oh, sa t� �muara jan� p�r mua mendimet e tua, o Per�ndi! Sa i madh �sht� gjith� numri i tyre! |
18 |
Po t� doja t`i num�roja, do t� ishin m� t� shumt� se r�ra; kur zgjohem jam ende me ty. |
19 |
Me siguri, ti do vras�sh t� pabesin, o Per�ndi; prandaj ju, njer�z gjakatar� largohuni nga un�. |
20 |
Ata flasin me pabesi kund�r teje; armiqt� e tu p�rdorin m� kot emrin t�nd. |
21 |
A nuk i urrej vall� ata q� t� urrejn�, o Zot, dhe a nuk i urrej ata q� ngrihen kund�r teje? |
22 |
Un� i urrej me nj� urrejtje t� p�rsosur; ata jan� b�r� armiqt� e mi. |
23 |
M� heto, o Per�ndi, dhe njihe zemr�n time; m� provo dhe njihi mendimet e mia. |
24 |
dhe shiko n� se ka tek un� ndonj� rrug� t� keqe dhe m� udh�hiq n�p�r rrug�n e p�rjetshme. |