Kapitulli 132

Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe t� gjitha mundimet e tij,

ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me t� Fuqishmin e Jakobit, duke th�n�:

"Nuk do t� hyj n� �adr�n e sht�pis� sime, nuk do t� hipi mbi shtratin tim;

nuk do t`i jap gjum� syve t� mi as pushim qepallave t� mia,

deri sa t� kem gjetur nj� vend p�r Zotin, nj� banes� p�r t� Fuqishmin e Jakobit".

Ja, d�gjuam t� flitet p�r t� n� Efratah, e gjet�m n� fushat e Jaarit.

Le t� shkojm� n� banes�n e tij, le ta adhurojm� p�rpara fronit t� k�mb�ve t� tij.

�ohu, o Zot, dhe eja n� vendin ku pushon ti dhe arka e forc�s sate.

Prift�rinjt� e tu le t� vishen me drejt�si, dhe le t� k�ndojn� nga g�zimi shenjtor�t e tu.

P�r hir t� Davidit, sh�rb�torit t�nd, mos e d�bo fytyr�n e t� vajosurit t�nd.

Zoti iu betua Davidit n� t� v�rtet� dhe nuk do t� ndryshoj�: "Un� do t� v� mbi fronin t�nd nj� fryt t� t� p�rbrend�shm�ve t� tua.

N� rast se bijt� e tu do t� respektojn� bes�lidhjen time dhe porosit� e mia, q� un� do t`u m�soj� atyre, edhe bijt� e tyre do t� ulen p�rjet� mbi fronin t�nd".

Duke qen� se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur at� p�r banes�n e tij:

"Ky �sht� vendi im i pushimit p�rjet�; k�tu do t� banoj, sepse e kam dashur.

Do t� bekoj fort zahiret� e tij, do t`i ngop me buk� t� varf�rit e tij;

do t`i vedh prift�rinjt� e tij me shp�tim, do t� ngaz�llojn� shenjtor�t e tij me britma g�zimi.

K�tu do ta rris fuqin� e Davidit dhe do t`i jap nj� llamb� t� vajosurit tim.

Do t`i mbuloj me turp armiqt� e tij, por mbi t� do t� lul�zoj� kurora e tij".