Kapitulli 109

O Per�ndi i l�vdimit tim, mos hesht,

sepse njer�z t� pabes� dhe t� pandersh�m kan� hapur goj�n e tyre kund�r meje dhe kan� folur kund�r meje me nj� gjuh� g�njeshtare;

m� kan� sulmuar me fjal� urrejtjeje dhe m� kan� luftuar pa shkak.

N� k�mbim t� dashuris� sime m� akuzojn�, por un� i drejtohem lutjes.

Ata m� kan� lar� t� mir�n me t� keqen dhe dashurin� time me urrejtje.

Vendos nj� njeri t� keq mbi t� dhe nj� akuzues le t� jet� n� t� djatht� t� tij.

Kur t� gjykohet, b�j q� t� gjendet fajtor dhe lutja e tij t� b�het m�kat.

Qofshin t� pakta dit�t e tij dhe nj� tjet�r z�nt� vendin e tij.

Bijt� e tij mbetshin jetim� dhe gruaja e tij e ve.

U b�fshin endacak� dhe lypsar� bijt� e tij dhe e k�rkofshin ushqimin larg sht�pive t� tyre t� rr�nuara.

Fajdexhiu i marrt� t� gjitha pasurit� e tij dhe t� huajt� i vjedhshin frytin e mundit t� tij.

Askush mos past� m�shir� p�r t� dhe askujt mos i ardht� keq p�r jetim�t e tij.

U shkat�rrofshin pasardh�sit e tij; n� brezin e dyt� emri i tyre u shoft�.

U kujtoft� para Zotit paudh�sia e et�rve t� tij dhe m�kati i n�n�s s� tij mos u shoft�.

U dalshin gjithnj� m�katet e tyre para Zotit, me q�llim q� ai t� zhduk� nga toka kujtimin e tyre.

Sepse atij nuk i shkoi nd�r mend t� kishte dhemshuri, por e ka p�rndjekur t� varf�rin, nevojtarin dhe at� q� ishte zem�rthyer deri sa t`u shkaktonte vdekjen.

Mbasi e ka dashur mallkimin, r�nt� ai mbi t�; dhe mbasi nuk �sht� k�naqur me bekimin, ky u largoft� prej tij.

Mbasi u mbulua me mallkim si me nj� rrobe, i hyft� ai si uj� n� trupin e tij dhe si vaj n� kockat e tij;

Qoft� p�r t� si nj� rrobe q� e mbulon dhe si nj� brez q� e lidh p�rjet�.

Qoft� ky nga ana e Zotit shp�rblimi p�r kund�rshtar�t e mi dhe p�r ata q� flasin keq kund�r meje.

Por ti, o Zot, o Zot, vepro n� favorin tim p�r hir t� emrit t�nd, �lirom� me dhemshurin� dhe mir�sin� t�nde,

sepse un� jam i varf�r dhe nevojtar, dhe zemra ime �sht� plagosur brenda meje.

Un� iki si nj� hije q� zgjatet, jam i tronditur si nj� karkalec.

Gjunj�t e mi dridhen nga t� pangr�n�t dhe trupi im �sht� dob�suar p�r munges� t� dhjamit.

Jam b�r� nj� faqezi p�r ta; kur m� shohin, tundin kok�n.

Ndihmom�, o Zot, Per�ndia im, shp�tom� p�r dhemshurin� t�nde,

dhe ta din� q� kjo �sht� vep�r e duarve t� tua, dhe q� ti, o Zot, e ke b�r�.

Ata do t� mallkojn�, por ti do t� bekosh; kur t� ngrihen, do t� mbeten t� hutuar, por sh�rb�tori yt do t� g�zohet.

U mbulofshin me turp kund�rshtar�t e mi dhe u mb�shtjellshin me turp si me mantel,

Un� do t� kremtoj me t� madhe Zotin me goj�n time dhe do ta l�vdoj n� mes t� nj� turme t� madhe,

sepse ai rri n� t� djatht� t� t� varf�rit p�r ta shp�tuar nga ata q� e d�nojn� me vdekje.