Kapitulli 107

Kremtoni Zotin, sepse ai �sht� i mir�, sepse mir�sia e tij vazhdon p�rjet�.

K�shtu thon� t� shpenguarit prej Zotit q� ai i ka �liruar nga dora e kund�rshtarit,

<add> dhe q� ka mbledhur nga vende t� ndryshme, nga lindja dhe per�ndimi, nga veriu dhe nga jugu.

Ata endeshin n�p�r shkret�tir�, n� v�nde t� shkretuara, dhe nuk gjenin asnj� qytet ku t� banonin.

T� uritur e t� etur, jeta e tyre po lig�shtohej.

Por n� fatkeq�sit� e tyre ata i thirr�n Zotit dhe ai i �liroi nga ankthet e tyre;

dhe i �oi n� rrug�n e drejt�, me q�llim q� t� arrinin n� nj� qytet ku t� banonin.

Le t� kremtojm� Zotin p�r mir�sin� e tij dhe p�r mrekullit� e tij n� dobi t� bijve t� njer�zve.

Sepse ai ka ngopur shpirtin e etur dhe e ka mbushur me t� mira shpirtin e uritur.

T� tjer� rrinin n� terr dhe n� hijen e vdekjes, rob�r t� pik�lluar dhe n� zinxhira,

sepse ishin rebeluar kund�r fjal�ve t� Per�ndis� dhe i kishin p�r�muar k�shillat e Shum� t� Lartit;

prandaj ai rr�zoi zemr�n e tyre me shqet�sime; ata ran� posht� dhe asnjeri nuk u vajti n� ndihm�.

Por n� fatkeq�sin� e tyre ata i thirr�n Zotit, dhe ai i shp�toi nga ankthet e tyre,

i nxori nga terri dhe nga hija e vdekjes dhe i k�puti lidhjet e tyre.

Le t� kremtojm� Zotin p�r mir�sin� e tij dhe p�r mrekullit� e tij n� dobi t� bijve t� njer�zve,

sepse ai ka shembur portat prej bronzi dhe ka k�putur shufrat prej hekuri.

Disa njer�z pa mend vuanin p�r sjelljen e tyre rebele dhe p�r m�katet e tyre;

ata urrenin �do ushqim dhe kishin arritur n� prag t� vdekjes,

por n� fatkeq�sin� e tyre i thirr�n Zotit, dhe ai i shp�toi nga ankthet e tyre.

Ai d�rgoi fjal�n e tij dhe i sh�roi, i shp�toi nga gropa.

Le ta kremtojm� Zotin p�r mir�sin� e tij dhe p�r mrekullit� e tij n� dobi t� bijve t� njer�zve;

le t� ofrojn� flijime l�vdimi dhe le t� tregojn� veprat e tij me k�ng� g�zimi.

Ata q� zbresin n� det me anije dhe q� b�jn� treg�ti mbi uj�rat e m�dha,

shohin veprat e Zotit dhe mrekullit� e tij n� humnerat e detit.

Sepse ai urdh�ron dhe shkakton nj� er� furtune, q� i ngre p�rpjet� val�t e detit.

Ata ngjiten deri n� qiell dhe bien n� humnera; shpirti i tyre lig�shtohet nga ankthi.

Atyre u merren k�mb�t dhe l�kunden si t� dehur, dhe nuk din� m� �`t� b�jn�.

Por n� fatkeq�sit� e tyre i k�lthasin Zotit, dhe ai i shp�ton nga ankthet e tyre.

Ai e fashit furtun�n n� nj� murmurim dhe val�t e saj pushojn�.

Kur ato qet�sohen, ata g�zohen, dhe ai i �on n� portin e d�shiruar prej tyre.

Le t� kremtojm� Zotin p�r mir�sin� e tij dhe p�r mrekullit� q� b�n n� dobi t� bijve t� njer�zve;

le ta l�vdojn� n� kuvendin e popullit dhe le ta lavdojn� n� k�shillin e pleqve.

Ai i shnd�rroni lumenjt� n� shkret�tir� dhe burimet e ujit n� vende t� thata;

tok�n pjellore n� vend t� that� p�r shkak t� sjelljes s� keqe t� banor�ve t� saj.

Ai e shnd�rron shkret�tir�n n� liqen dhe tok�n e that� n� burime uji.

Atje ai strehon t� uriturit, dhe k�ta nd�rtojn� nj� qytet p�r t� banuar,

mbjellin arat dhe kultivojn� vreshta q� prodhojn� nj� korrje t� bollshme.

Ai i bekon dhe ata shum�zohen fort, dhe ai nuk e pak�son bag�tin� e tyre.

Por pastaj pak�sohen n� nj� num�r t� vog�l dhe dob�sohen p�r shkak t� shtypjes, t� fatkeq�sis� dhe t� ankthit.

Ai hedh p�rbuzjen mbi princat dhe i b�n q� t� enden n�p�r vende t� shkreta, ku nuk ekziston asnj� rrug�.

Por e ngre nevojtarin nga varf�ria dhe i shton familjet e tyre si nj� kope.

Njer�zit e drejt� e shohin k�t� dhe k�naqen, por t�r� njer�zit e k�qij e mbajn� goj�n t� mbyllur.

Ai q� �sht� i urt� le t`i k�qyr� k�to gj�ra dhe le t� �moj� mir�sin� e Zotit.