| Kapitulli 104 |
1 |
Beko, o shpirti im, Zotin! O Zot, Per�ndia im, ti je jasht�zakonisht i madh; je veshur me shk�lqim dhe madh�shti. |
2 |
Ai t� mb�shtjell me drit� si t� ishte nj� mantel dhe i shtrin qiejt� si nj� �ad�r; |
3 |
ai nd�rton mbi uj�rat dhomat e tij t� larta, i b�n ret� si qerren e tij dhe ec�n mbi krah�t er�s. |
4 |
I b�n er�rat lajm�tar� t� tij dhe flak�t e zjarrit sh�rb�tor� t� tij. |
5 |
Ai e ka krijuar tok�n mbi themelet e saj; kjo nuk do t� luaj� kurr� p�rjet�. |
6 |
Ti e kishe mbuluar me humner� si me nj� rrobe; uj�rat ishin ndalur mbi malet. |
7 |
N� qortimin t�nd ato ik�n, n� z�rin e gj�mimit t�nd u larguan me nxitim. |
8 |
Dol�n malet dhe luginat u ul�n n� vendin q� ti kishe caktuar p�r to. |
9 |
Ti u vure uj�rave nj� kufi q� nuk duhet ta kap�rxenin; ato nuk do t� kthehen m� t� mbulojn� tok�n. |
10 |
Ai b�n q� t� dalin burime n� luginat; ato rrjedhin midis maleve, |
11 |
dhe u japin p�r t� pir� t�r� kafsh�ve t� fush�s; gomar�t e eg�r shuajn� etjen e tyre. |
12 |
Pran� tyre banojn� shpend�t e qiellit; midis gjelb�rimeve lartojn� k�ng�n e tyre. |
13 |
Nga dhomat e sip�rme t� tij ai u jep uj� maleve; toka ngopet me frytin e veprave t� tua. |
14 |
Ai b�n q� t� rritet bari p�r bag�tin� dhe bim�sia n� sh�rbim t� njeriut, duke nxjerr� nga toka ushqimin e tij, |
15 |
dhe ver�n q� g�zon zemr�n e njeriut, vajin q� b�n t� shk�lqej� fytyra tij dhe buk�n q� i jep forc� zemr�s s� njeriut. |
16 |
K�shtu ngopen drur�t e Zotit dhe kedrat e Libanit q� ai ka mbjell�; |
17 |
aty b�jn� folen� e tyre zogjt�, nd�rsa lejleku b�n n�p�r selvit� banes�n e tij. |
18 |
Malet e larta jan� p�r dhit� e egra, shk�mbinjt� jan� streha e lepujve. |
19 |
Ai ka b�r� h�n�n p�r stin�t, dielli e di or�n e per�ndimit t� tij. |
20 |
Ti d�rgon terrin dhe b�het nat�; gjat� asaj shkojn� rreth e qark gjith� kafsh�t e pyllit. |
21 |
Luan�t e vegj�l vrumbullojn� duke k�rkuar gjahun dhe i k�rkojn� Per�ndis� ushqimin e tyre. |
22 |
Por, kur lind dielli, ata t�rhiqen dhe rrin� n� strofkat e tyre. |
23 |
At�her� njeriu del p�r t� punuar dhe punon deri n� mbr�mje. |
24 |
Sa t� shumta jan� veprat e tua, o Zot! Ti i ke b�r� t� gjitha me dituri; toka �sht� plot me pasurit� e tua. |
25 |
Ja deti, i madh dhe i gjer�, ku g�lojn� krijesa t� panum�rta; |
26 |
e p�rshkojn� anijet dhe Leviathani, q� ti ke formuar p�r t`u tallur n� t�. |
27 |
T� gjith� presin q� ti t`u jap�sh ushqimin n� koh�n e duhur. |
28 |
Ti ua jep atyre dhe ata e mbledhin; ti hap dor�n dhe ngopen me t� mira. |
29 |
Ti fsheh fytyr�n t�nde dhe ata e humbasin fare; ti heq frym�n, dhe ata vdesin duke u kthyer p�rs�ri n� pluhurin e tyre. |
30 |
Ti d�rgon frym�n t�nde dhe ata krijohen, k�shtu ti rip�rt�rin faqen e dheut. |
31 |
Lavdia e Zotit t� rroj� p�rjet�; le t� g�zohet Zoti me veprat e tij; |
32 |
ai shikon tok�n dhe kjo dridhet; ai prek malet dhe ato nxjerrin tym. |
33 |
Un� do t`i k�ndoj Zotit deri sa t� kem jet�; do t`i k�ndoj lavde Per�ndis� tim deri sa t� jem. |
34 |
Le t� jet� mendimi im i p�lqyer prej tij; un� do t� ngaz�llohem tek Zoti. |
35 |
Le t� zhduken m�katar�t nga toka dhe t� pabes�t mos qofshin m�. Shpirti im, bekoje Zotin! Aleluja. |