Kapitulli 102

O Zot, d�gjo lutjen time dhe britma ime arrift� tek ty.

Mos ma fshih fytyr�n t�nde dit�n e fatkeq�sis� sime. Zgjate ndaj meje veshin t�nd; kur un� t� k�rkoj, nxito t� m� p�rgjigjesh.

Sepse dit�t e mia davariten si tymi dhe kockat e mia digjen si ur� zjarri.

Zemra ime �sht� goditur dhe thahet si bari, dhe un� harroj madje t� ha ushqim.

Duke vajtuar vazhdimisht, l�kura ime po u ngjitet kockave t� mia.

I ngjaj pelikanit t� shket�tir�s dhe jam b�r� si bufi i vendeve t� shkretuara.

Jam pa gjum� dhe si harabeli i vetmuar mbi �ati.

Armiqt� e mi tallen me mua t�r� dit�n; ata q� m� p�rqeshin flasin kund�r meje.

Sepse e ha hirin si buka dhe p�rzjej lot�t me at� q� pi.

Po, p�r shkak t� indinjat�s sate dhe t� zem�rimit t�nd, m� ngrite dhe m� hodhe larg.

Dit�t e mia jan� si hija q� zgjatet, dhe un� po thahem si bari.

Por ti, o Zot, mbetesh p�rjet�, dhe kujtimi yt zgjat brez pas brezi.

Ti do t� ngrihesh dhe do t� t� vij� keq p�r Sionin, sepse erdhi koha t� tregosh dhembshuri ndaj tij; dhe koha e caktuar erdhi.

Sepse sh�rb�tor�t e tu i duan edhe gur�t e tij dhe u vjen keq p�r pluhurin e tij.

Po, kombet do t� ken� frik� nga emri i Zotit dhe gjith� mbret�rit e dheut nga lavdia jote,

kur Zoti do t� rind�rtoj� Sionin dhe do t� duket n� lavdin� e tij.

Ai do t� d�gjoj� lutjen e njer�zve t� braktisur dhe nuk do ta p�rbuz� lutjen e tyre.

Kjo do t� shkruhet p�r brezin e ardhshm�m, dhe populli q� do t� krijohet do t� l�vdoj� Zotin,

sepse ai shikon nga lart�sia e shenjt�rores s� tij; nga qielli Zoti k�qyr dheun,

p�r t� d�gjuar vajtimin e rob�rve, p�r t� �liruar t� d�nuarit me vdekje;

me q�llim q� n� Sion t� shpallin emrin e Zotit dhe n� Jeruzalem lavdin� e tij,

kur popujt dhe mbret�rit� do t� mblidhen bashk� p�r t`i sh�rbyer Zotit.

Rrug�s ai ka pak�suar fuqin� time dhe ka shkurtuar dit�t e mia.

Kam th�n�: "O Per�ndia im, mos m� merr n� mes t� dit�ve t� mia. Vitet e tua zgjasin brez pas brezi.

S� lashti ti ke vendosur tok�n dhe qiejt� jan� vep�r e duarve t� tua;

ata do t� zhduken, por ti do t� mbetesh; do t� konsumohen t� gjith� si nj� rrobe; ti do t`i nd�rrosh si nj� rrobe dhe ata do t� ndryshohen.

Por ti je gjithnj� po ai dhe vitet e tua nuk do t� ken� kurr� fund.

Bijt� e sh�rb�tor�ve t� tu do t� ken� nj� vendbanim dhe pasardh�sit e tyre do t� jen� t� q�ndruesh�m para teje".