| Kapitulli 77 |
1 |
Z�ri im lartohet te Per�ndia dhe un� b�rtas; z�ri im lartohet te Per�ndia dhe ai ka p�r t� m� d�gjuar. |
2 |
Dit�n e fatkeq�sis� sime k�rkova Zotin; gjat� nat�s dora ime mbeti e nderur pa u lodhur dhe shpirti im nuk pranoi t� ngush�llohet. |
3 |
M� kujtohet Per�ndia dhe rr�nkoj; vajtoj dhe fryma ime dob�sohet. (Sela) |
4 |
Ti m`i mban t� hapura qepallat; jam aq i turbulluar sa nuk mund t� flas. |
5 |
Sjell nd�rm�nd p�rs�ri dit�t e lashta, vitet e koh�ve t� shkuara. |
6 |
Gjat� nat�s m� kthehet n� mendje k�nga ime, mendoj thell� n� zemr�n time dhe fryma ime b�n k�rkime. |
7 |
A do t� m� hedh� posht� p�r gjithnj� Zoti? E nuk do t� m� p�lqej� m� kurr�? |
8 |
Dhe mir�sia e tij ka marr� fund p�r gjithnj� dhe falja e tij ka munguar p�r brezat e ardhshme? |
9 |
Vall� Per�ndia e ka harruar m�shir�n dhe n� zem�rimin e tij u ka dh�n� fund dhembshurive t� tij? (Sela) |
10 |
Un� kam th�n�: "Shkaku i hidh�rimit tim �sht� se dora e djatht� e Shum� t� Lartit ka ndryshuar". |
11 |
Do t`i kujtoj veprat e Zotit; po, do t� kujtoj mrekullit� e tua t� koh�ve t� kaluara, |
12 |
do t� mendohem thell� p�r gjith� veprat e tua dhe do t� kem parasysh b�mat e tua. |
13 |
O Per�ndi, jeta jote �sht� e shenjt�; cili Per�ndi �sht� i madh si Per�ndia? |
14 |
Ti je Per�ndia q� kryen mrekulli; ti ke b�r� t� njihet forca jote midis popujve. |
15 |
Me krahun t�nd ke shpenguar popullin t�nd, bijt� e Jakobit dhe t� Jozefit. (Sela) |
16 |
Uj�rat t� pan�, o Per�ndi, uj�rat t� pan� dhe u tr�mb�n; edhe humnerat u drithtuan. |
17 |
Ret� derdh�n p�rmbytje uji, qiejt� gj�muan dhe shigjetat e tua vepruan. |
18 |
Gj�mimi i bubullim�s sate ishte n� vorbull�n, vet�timat ndri�uan bot�n dhe toka u tund dhe u drodh. |
19 |
Ti e hape rrug�n t�nde n� mes t� detit, shtegun t�nd n� mes t� uj�rave t� m�dha, dhe gjurm�t e tua nuk u njoh�n. |
20 |
Ti e udh�heq popullin t�nd si nj� kope me dor�n e Moisiut dhe t� Aaronit. |