Kapitulli 73

Me siguri Per�ndia �sht� i mir� me Izraelin, me ata q� jan� t� past�r nga zemra.

Por, sa p�r mua, gati gati po m� pengoheshin k�mb�t dhe p�r pak hapat e mia do t� shkisnin.

Sepse i kisha zili mburravec�t, duke par� mir�q�nien e njer�zve t� k�qij.

Sepse nuk ka dhembje n� vdekjen e tyre, dhe trupi i tyre �sht� i majm�.

Ata nuk po heqin si vdekatar�t e tjer�, as p�sojn� goditje si njer�zit e tjer�.

Prandaj kryelart�sia i rrethon si nj� gjerdan dhe dhuna i mb�shtjell si nj� rrobe.

Syt� u dalin jasht� nga dhjami dhe p�rfytyrimet e �oroditura t� zemr�s s� tyre v�rshojn�.

Ata tallen dhe kurdisin me pabesi shtypjen, flasin me arroganc�.

E drejtojn� goj�n e tyre kund�r qiellit dhe gjuha e tyre p�rshkon tok�n.

Prandaj njer�zit e tyre kthehen nga ajo an� dhe pijn� me t� madhe uj�rat e tyre,

dhe thon�: "Si �sht� e mundur q� Per�ndia t� dij� �do gj� dhe t� ket� njohuri te Shum� i Larti?".

Ja, k�ta jan� t� pabes�; megjithat� jan� gjithnj� t� qet� dhe i shtojn� pasurit� e tyre.

M� kot, pra, pastrova zemr�n time dhe i lava duart n� pafaj�sin� time.

Sepse jam goditur t�r� dit�n dhe jam nd�shkuar �do m�ngjes.

Sikur t� kisha th�n�: "Do t� flas edhe un� k�shtu", ja, do t� kisha mohuar brezin e bijve t� tu.

At�her� k�rkova ta kuptoj k�t� gj�, por ajo m`u duk shum� e v�shtir�.

Deri sa hyra n� shenjtoren e Per�ndis� dhe mora parasysh fundin e tyre.

Me siguri, ti i v� n� v�nde t� rr�shqitshme dhe k�shtu i b�n q� t� bien n� shkat�rrim.

Si u shkat�rruan n� nj� �ast! Ata vdiq�n t� konsumuar nga tmerri!

Ashtu si n� nj� �nd�rr, kur zgjohesh, k�shtu edhe ti, o Zot, kur t� zgjohesh, do t� p�rbuz�sh pamjen e tyre t� kot�.

Kur zemra ime acarohej dhe e ndjeja veten sikur m� shponin nga brenda,

un� isha pa mend dhe pa kuptim; para teje isha si nj� kafsh�.

Por megjithat� un� jam gjithnj� me ty; ti m� ke kapur nga dora e djatht�.

Ti do t� m� udh�heq�sh me k�shill�n t�nde dhe do t� m� �osh pastaj n� lavdi.

Cilin kam n� qiell ve� teje? Dhe mbi tok� nuk d�shiroj tjet�r njeri ve� teje.

Mishi im dhe zemra ime nuk mund t� lig�shtohen, por Per�ndia �sht� k�shtjella e zemr�s sime dhe pjesa ime n� p�rjet�si.

Sepse ja, ata q� largohen prej teje do t� vdesin; ti shkat�rron t�r� ata q�, duke kurv�ruar, largohen prej teje.

Por sa p�r mua, e mira �sht� t`i afrohem Per�ndis�; e kam b�r� Zotin tim, Zotin, streh�n time, p�r t� treguar gjith� veprat e tua.