Kapitulli 57

Ki m�shir� p�r mua, o Per�ndi, ki m�shir� p�r mua, sepse shpirti im gjen streh� te ti; gjej streh� n� hijen e krah�ve t� tu deri sa t� kalojn� fatkeq�sit�.

Un� do t`i th�rras Per�ndis�, Shum� t� Lartit, Per�ndis� q� kryen �do gj� p�r mua.

Ai do t� d�rgoj� nga qielli p�r t� m� shp�tuar, ai qorton ashp�r at� q� d�shiron t� m� p�rpij�. (Sela) Per�ndia do t� d�rgoj mir�sin� e tij dhe t� v�rtet�n e tij.

Shpirti im �sht� si n� mes t� luan�ve; banoj midis njer�zve q� vjellin zjarr, midis njer�zve dh�mb�t e t� cil�ve jan� shtiza dhe shigjeta, dhe gjuha e tyre �sht� nj� shpat� e mprehur mir�.

U lartofsh mbi qiejt�, o Per�ndi; shk�lqeft� lavdia jote mbi t� gjith� tok�n.

Ata kan� shtrir� nj� rrjet� mbi hapat e mia; un� jam i t�ri i k�rrusur; kan� hapur nj� grop� para meje, por ata vet� ran� brenda. (Sela)

Zemra ime �sht� e prirur mir�, o Per�ndi, zemra ime �sht� e prirur mir�; un� do t� k�ndoj dhe do t� l�vdoj.

Rizgjohu, fryma ime; rizgjohuni, psaltir dhe qeste; un� do t� rizgjoj agimin.

Do t� t� kremtoj midis popujve, o Zot, do t� k�ndoj lavdet e tua midis kombeve,

sepse e madhe deri n� qiell �sht� mir�sia jote, dhe e v�rteta jote arrin deri n� ret�.

U lartofsh mbi qiejt�, o Per�ndi; lavdia jote shk�lqeft� mbi t� gjith� tok�n.