Kapitulli 49

D�gjoni gjith� popujt, vini veshin, o banor� t� bot�s,

qofshin njer�z t� popullit dhe fisnik�, t� pasur dhe t� varf�r tok.

Nga goja ime do t� dalin fjal� diturie dhe kredhja n� mendime e zemr�s sime do t� sjell� mir�kuptim.

Un� do ta ndjek nj� proverb, do ta paraqes enigm�n time me harp�.

Pse duhet t� kem frik� nga dit�t e fatkeq�sis�, kur m� rrethon lig�sia e kund�rshtar�ve t� mi,

ata q� kan� besim n� pasurit� e tyre dhe mburren me boll�kun e pasuris� s� tyre?

Asnjeri nuk mund t� shpengoj� kurrsesi v�llan� e tij, as t`i jap� Per�ndis� �mimin e shpengimit t� tij,

sepse shpengimi i shpirtit t� tij �sht� shum� i shtrenjt�, dhe �mimi i saj nuk do t� mjaftonte kurr�,

p�r t� b�r� q� ai t� jetoj� p�rjet� dhe t� mos shoh� grop�n.

N� fakt t� gjith� shohin q� njer�zit e urt� vdesin dhe q� po n� at� m�nyr� vdesin njer�zit e pamend a mendjeshkurt�r, duke ua l�n� t� tjer�ve pasurit� e tyre.

Me mendjen e tyre ata pandehin se sht�pit� e tyre do t� q�ndrojn� p�r gjithnj�, q� banesat e tyre jan� t� p�rjetshme; dhe k�shtu u v�n� tokave emrin e tyre.

Megjithat� edhe njeriu q� jeton n� mes t� pasurive nuk e ka t� gjat�; ai �sht� nj�lloj si kafsh�t q� mbarojn�.

Kjo �sht� sjellja e njer�zve pa mend dhe e atyre q� u shkojn� dhe miratojn� fjalimet e tyre. (Sela)

Shtyhen si dele n� drejtim t� Sheolit; vdekja do t`i p�rpij� dhe n� m�ngjes njer�zit e drejt� do t� sundojn� mbi ta. Luksi i tyre do t� marr� fund n� Sheol, larg banes�s s� tyre.

Por Per�ndia im do ta shpengoj� shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do t� m� pranoj�. (Sela)

Mos kij frik� kur dikush pasurohet, kur lavdia e sht�pis� s� tij rritet,

sepse kur do t� vdes�, nuk do t� marr� asgj� me vete; lavdia e tij nuk do t� zbres� pas tij.

Edhe n� se n� jet� e ndjente veten t� lumtur (n� fakt njer�zia t� lavd�ron kur pasurohesh),

ai do t� arrij� brezin e et�rve t� tij, q� nuk do ta shohin kurr� m� drit�n.

Njeriu q� jeton n� mes t� pasurive pa pasur gjykim �sht� nj�lloj si kafsh�t q� zhduken.