| Kapitulli 17 |
1 |
O Zot, d�gjo nj� ��shtje t� drejt�, d�gjo me v�mendej britm�n time, d�gjo lutjen time, q� nuk vjen nga buz� mashtruese. |
2 |
Ardht� mbrojtja ime nga prania jote; syt� e tu pafshin at� q� �sht� e drejt�. |
3 |
Ti e ke hetuar zemr�n time, e ke vizituar nat�n; m� ke v�n� n� prov� dhe nuk ke gjetur asgj�; kam vendosur t� mos m�katoj me goj�n time. |
4 |
P�rsa u p�rket veprave t� njer�zve, p�r fjal�n e buz�ve t� tua, jam ruajtur nga rrug�t e njer�zve t� furish�m. |
5 |
Hapat e mia kan� q�ndruar t� sigurt n� shtigjet e tua dhe k�mb�t e mia nuk jan� l�kundur. |
6 |
Un� t� drejtohem ty, o Per�ndi, sepse ti m`i plot�son, zgjat vesh�t e tu ndaj meje, d�gjo fjal�t e mia. |
7 |
Tregom� mir�sin� t�nde t� mrekullueshme, ti, q� me t� djatht�n t�nde i shp�ton nga kund�rshtar�t e tyre ata q� gjejn� streh� pran� teje. |
8 |
M� ruaj si beben e syrit; m� mbulo, n�n hijen e krah�ve t� tu, |
9 |
nga t� pabes�t q� m� shtypin dhe nga armiqt� p�r vdekje q� m� rrethojn�. |
10 |
Zemrat e tyre jan� fort�suar, goja e tyre flet me arroganc�. |
11 |
Tani n� kan� rrethuar, ndjekin hapat tona; na ngulin syt� e tyre p�r t� na rr�zuar. |
12 |
Armiku im i p�rngjan nj� luani q� digjet nga d�shira q� t� shqyej�, dhe t� nj� luani t� vog�l q� rri n� prit� n� v�nde t� fshehta. |
13 |
�ohu, o Zot, p�rballoje, rr�zoje; �liro shpirtin tim nga i pabesi me shpat�n t�nde. |
14 |
O Zot, m� �liro me dor�n t�nde nga njer�zit, nga njer�zit e k�saj bote q� b�n pjes� n� k�t� jet�, dhe barkun e t� cil�ve ti e mbush me thesaret e tua t� fshehta; bijt� e tyre ngopen dhe u l�n� f�mij�ve t� tyre ato q� mbetet nga pasurit� e tyre. |
15 |
Sa p�r mua, p�r hir t� drejt�sis� do t� shoh fytyr�n t�nde; do t� ngopem nga prania jote kur t� zgjohem. |