Kapitulli 20

At�her� Zofari nga Naamathi u p�rgjigj dhe tha:

"P�r k�t� mendimet e mia m� shtyjn� t� p�rgjigjem, p�r shkak t� shqet�simit q� ndjej brenda vetes sime.

Kam d�gjuar nj� qortim q� m� turp�ron, por fryma ime m� shtyn t� p�rgjigjem ashtu si e gjykoj.

A nuk e di ti q� gjithnj�, qysh prej koh�s q� njeriu u vu mbi tok�,

triumfi i t� k�qijve zgjat pak dhe g�zimi i t� pabes�ve zgjat vet�m nj� �ast?

Edhe sikur madh�shtia e tij t� arrinte deri n� qiell dhe koka e tij t� prekte ret�,

ai do t� vdes� p�r gjithmon� si jasht�qitjet e tij; ata q� e kan� par� do t� thon�: "Ku �sht�?".

Do t� fluturoj� si nj� �nd�rr dhe nuk do t� gjendet m�; do t� zhduket si nj� vegim nate.

Syri q� e shihte, nuk do ta dalloj� m�; edhe banesa e tij nuk do ta shoh� m�.

Bijt� e tij do t� k�rkojn� t� fitojn� favorin e t� varf�rve dhe duart e tij do t� rivendosin pasurin� e tij.

Forca rinore q� i mbushte kockat do t� dergjet n� pluhur bashk� me t�.

Edhe sikur e keqja t� jet� e �mb�l n� goj�n e tij, ai e fsheh at� n�n gjuh�,

nuk lejon q� t� dal� q� andej por vazhdon ta mbaj� n� goj�.

Por ushqimi i tij, q� �sht� n� zorr�t e veta transformohet dhe b�het nj� helm gjarp�ri brenda tij.

Ai do t� vjell� pasurit� q� ka g�lltitur; vet� Per�ndia do t`ia nxjerr� nga barku.

Ai ka thithur helm gjarp�ri, gjuha e nj� nep�rke do ta vras�.

Nuk ka p�r t� par� m� lumenj as p�rrenj q� rrjedhin me mjalt� dhe gjalp�.

Do t� kthej� at� p�r t� cil�n �sht� lodhur pa e v�n� aspak n� goj�; nuk do t� ket� asnj� g�zim nga p�rfitimet e tregtis� s� tij.

Sepse ka shtypur dhe braktisur t� varfrin, ka sht�n� n� dor� me forc� nj� sht�pi q� nuk e kishte nd�rtuar.

Duke qen� se lakmia e tij nuk ka njohur kurr� qet�si, ai nuk do t� shp�toj� asgj� nga gj�rat q� d�shironte aq shum�.

Asgj� nuk do t`i shp�toj� pangop�sis� s� tij, prandaj mir�q�nia e tij nuk do t� zgjas�.

Kur t� jet� n� kulmin e boll�kut do t� gjendet ngusht�; dora e t� gjith� atyre q� vuajn� do t� ngrihet kund�r tij.

Kur t� jet� b�r� gati p�r t� mbushur barkun, Per�ndia do t� d�rgoj� mbi t� zjarrin e zem�rimit t� tij, q� do t� bjer� mbi t� kur t� jet� duke ngr�n�.

Ai mund t� shp�toj� nga nj� arm� prej hekuri, por at� do ta shpoj� nj� hark prej bronzi.

Nxirret shigjeta q� del nga trupi i tij, maja e shndritshme del nga vreri i tij, at� e pushton tmerri.

Err�sir� e plot� �sht� caktuar p�r thesaret e tij; do ta konsumoj� nj� zjarr jo i nxitur; ata q� kan� mbetur n� �adr�n e tij do t� jen� n� ankth.

Qielli do t� zbuloj� paudh�sin� e tij dhe toka do t� ngrihet kund�r tij.

T� ardhurat e sht�pis� s� tij do t`i merren, do t`i marrin n� dit�n e zem�rimit t� tij.

Ky �sht� fati q� Per�ndia i cakton njeriut t� keq, trash�gimi q� i �sht� dh�n� nga Per�ndia.