Kapitulli 16

At�her� Jobi u p�rgjigj dhe tha:

"Gj�ra t� tilla kam d�gjuar shum�! T� gjith� ju jeni ngush�llues t� m�rzitsh�m!

Kur do t� marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose �far� t� shtyn t� p�rgjigjesh?

Edhe un� mund t� flisja si ju, po t� ishit ju n� vendin tim; do t� mund t� radhitja fjal� kund�r jush duke tundur kok�n time kund�r jush.

Por do t`ju jepja kurajo me goj�n time dhe ngush�llimi i buz�ve t� mia do ta leht�sonte dhembjen tuaj.

N� rast se flas, dhembja ime nuk pak�sohet, n� qoft� se nuk flas m�, �far� leht�simi kam?

Por tani ai m� ka �uar n� pik�n e fundit t� forcave t� mia. Ti ke shkat�rruar t�r� familjen time;

m� ke mbuluar me rrudha dhe kjo d�shmon kund�r meje, dob�sia ime ngrihet dhe d�shmon kund�r meje.

Zem�rimi i tij m� grin dhe m� p�rndjek, k�rc�llin dh�mb�t kund�r meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Duke hapur goj�n e tyre kund�r meje, ata m� godasin me p�r�mim mbi faqet, mblidhen tok kund�r meje.

Per�ndia m� ka dh�n� n� duart e t� pabes�ve, m� ka dor�zuar n� duart e njer�zve t� k�qij.

Jetoja i qet�, por ai m� shkat�rroi, m� kapi p�r qafe dhe m� b�ri cop�-cop�, dhe m� shnd�rroi n� objekt goditjeje.

Hark�tar�t e tij m� rrethojn� n� �do an�, m� shpon pa m�shir� veshkat, derdh p�r tok� vrerin tim.

Ai m� sulmon vazhdimisht me forc�, m� sulet si nj� luft�tar.

kam qepur nj� grathore mbi l�kur�n time, e kam ulur ballin tim n� pluhur,

Fytyra ime �sht� e kuqe nga t� qarat dhe mbi qepallat e mia po z� vend hija e vdekjes,

megjith�se nuk ka asnj� dhun� n� duart e mia, dhe lutja ime �sht� e past�r.

O tok�, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeft� asnj� vend qet�simi.

Q� tani, ja, d�shmitari im �sht� n� qiell, garanti im �sht� lart.

Shok�t e mi m� p�rqeshin, por syt� e mi derdhin lot� p�rpara Per�ndis�.

Le t� p�rkrah� ai arsyetimet e njeriut pran� Per�ndis�, ashtu si b�n njeriu me fqinjin e tij.

Do t� kalojn� n� t� v�rtet� edhe pak vjet akoma dhe un� do t� shkoj pastaj n� nj� rrug� pa kthim.