| Kapitulli 14 |
1 |
"Njeriu i lindur nga nj� grua jeton pak dit� dhe �sht� plot shqet�sime. |
2 |
Mbin si nj� lule, pastaj pritet; ik�n me vrap si nj� hije dhe nuk e ka t� gjat�. |
3 |
Mbi nj� qenie t� till� ti i mban syt� t� hapur, dhe m� b�n q� t� dal n� gjyq bashk� me ty. |
4 |
Kush mund t� nxjerr� nj� gj� t� past�r nga nj� gj� e papast�r? Askush. |
5 |
Sepse dit�t e saj jan� t� caktuara, numri i muajve t� saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij q� nuk mund t`i kap�rcej�. |
6 |
Hiqe shikimin nga ai dhe l�re t� qet�, deri sa t� mbaroj� dit�n e tij si nj� argat. |
7 |
T� pakt�n p�r drurin ka shpres�; n� rast se pritet, rritet p�rs�ri dhe vazhdon t� mugulloj�. |
8 |
Edhe sikur rr�nj�t e tij t� plaken n�n tok� dhe trungu i tij t� vdes� n�n dhe, |
9 |
me t� ndjer� ujin, mugullon p�rs�ri dhe l�shon deg� si nj� bim�. |
10 |
Njeriu p�rkundrazi vdes dhe mbetet i shtrir� p�r dhe; kur �sht� duke nxjerr� frym�n e fundit, ku �sht�, pra? |
11 |
Mund t� mungojn� uj�rat n� det dhe nj� lum� t� meket dhe t� thahet, |
12 |
por njeriu q� dergjet nuk ngrihet m�; sa t� mos ket� m� qiej, nuk do t� zgjohet dhe nuk do t� �ohet m� nga gjumi i tij. |
13 |
Ah sikur t� doje t� m� fshihje n� Sheol, t� m� mbaje t� fshehur sa t� kalonte zem�rimi yt, t� m� caktoje nj� afat dhe t� m� kujtoje! |
14 |
N� qoft� se njeriu vdes, a mund t� kthehet p�rs�ri n� jet�? Do t� prisja �do dit� t� sh�rbimit tim t� r�nd�, deri sa t� arrinte ora e ndryshimit tim. |
15 |
Do t� m� th�rrisje dhe un� do t� t� p�rgjigjesha; ti do t� kishe nj� d�shir� t� madhe p�r vepr�n e duarve t� tua. |
16 |
At�her� ti do t� m� num�roje hapat, por nuk do t� vije re m�katet e mia; |
17 |
do ta vulosje n� nj� thes m�katin tim dhe do ta mbuloje fajin tim. |
18 |
Por ashtu si nj� mal rr�zohet dhe th�rrmohet, ashtu si nj� shk�mb luan nga vendi i tij, |
19 |
ashtu si uj�rat g�rryejn� gur�t dhe v�rshimet marrin me vete dheun, k�shtu ti shkat�rron shpres�n e njeriut. |
20 |
Ti e v� p�rfund p�r gjithnj�, dhe ai shkon; ti ia prish fytyr�n dhe e d�bon. |
21 |
N� rast se bijt� e tij jan� t� nderuar, ai nuk e di; po t� jen� t� p�rbuzur, ai nuk e v� re. |
22 |
Ai ndjen vet�m dhembjen e madhe t� mishit t� tij dhe pik�llohet p�r veten e tij. |