Kapitulli 7

"A nuk kryen vall� nj� pun� t� r�nd� njeriu mbi tok� dhe dit�t e tij a nuk jan� si dit�t e nj� argati?

Ashtu si skllavi d�shiron fort hijen dhe ashtu si argati pret m�ditjen e tij,

k�shtu edhe mua m� ran� muaj fatkeq�sie dhe m`u caktuan net me dhembje.

Sa shtrihem, them: "Kur do t� ngrihem?". Por nata �sht� e gjat� dhe jam vazhdimisht i shqet�suar deri n� agim.

Mishi im �sht� i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, l�kura ime plasaritet dhe �sht� b�r� e p�shtir�.

Dit�t e mia jan� m� t� shpejta se masuri i nj� end�si dhe po harxhohen pa shpres�.

Kujto q� jeta ime �sht� nj� frym�; syri im nuk do t� shoh� m� t� mir�n.

Syri i atij q� m� shikon nuk do t� m� shoh� m�; syt� e tu do t� jen� mbi mua, por un� nuk do t� jem m�.

Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket m�, k�shtu ai q� zbret n� Sheol nuk kthehet m�;

nuk do t� kthehet m� n� sht�pin� e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njoh� m�.

Prandaj nuk do ta mbaj goj�n t� mbyllur do t� flas n� ankthin e frym�s time; do t� ankohem n� hidh�rimin e shpirtit tim.

A jam vall� deti apo nj� p�rbind�sh i detit q� ti m� ruan me nj� roje?

Kur un� them: "Shtrati im do t� m� jap� nj� leht�sim, shtroja ime do ta zbus� dhembjen time",

ti m� tremb me �ndrra dhe m� tmerron me vegime;

k�shtu shpirtit tim i parap�lqen t� mbytet dhe t� vdes� se sa t� b�j� k�t� jet�.

Un� po shp�rb�hem; nuk kam p�r t� jetuar gjithnj�; l�rm� t� qet�; dit�t e mia nuk jan� ve�se nj� frym�.

�`�sht� njeriu q� ti ta b�sh t� madh dhe t� kujdesesh p�r t�,

dhe ta vizitosh �do m�ngjes duke e v�n� n� prov� n� �do �ast?

Kur do ta heq�sh shikimin t�nd nga un� dhe do t� m� l�sh t� p�rcjell p�shtym�n time?

N� rast se kam m�katuar, �far� t� kam b�r� ty, o rojtar i njer�zve? Pse m� ke b�r� objekt t� goditjeve t� tua, aq sa i jam b�r� barr� vetes sime?

Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kap�rcen paudh�sin� time? Sepse shpejt do t� jem pluhur; ti do t� m� k�rkosh, por un� nuk do t� jem m�".