Kapitulli 4

At�her� Elifazi nga Temani u p�rgjigj dhe tha:

"A do t� t� bezdiste ndokush n� rast se do t� provonte t� t� fliste? Por kush mund t`i ndal� fjal�t?

Ja ti ke m�suar shum� prej tyre dhe ua ke fort�suar duart e lodhura;

fjal�t e tua u kan� dh�n� zem�r t� l�kundurve dhe kan� forcuar gjunj�t q� gjunj�zohen.

Por tani q� e keqja t� zuri ty, nuk je n� gjendje t� veprosh; t� ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

M�shira jote a nuk �sht� vall� besimi yt, dhe ndershm�ria e sjelljes sate, shpresa jote?

Mbaje mend: cili i pafajm� �sht� zhdukur vall�, dhe a jan� shkat�rruar vall� njer�zit e ndersh�m?

Ashtu si� e kam par� un� vet�, ata q� l�rojn� paudh�sin� dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Me frym�n e Per�ndis� ata vdesin, era e zem�rimit t� tij i tret ata.

Vrumbullima e luanit, z�ri i luanit t� eg�r dhe dh�mb�t e luan�ve t� vegj�l jan� thyer.

Luani vdes p�r munges� gjahu dhe t� vegjlit e luanesh�s shp�rndahen.

Nj� fjal� m� ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka z�n� p�shp�ritjen e saj.

Midis mendimeve t� vizioneve t� nat�s, kur nj� gjum� i r�nd� bie mbi njer�zit,

m� pushtoi nj� llahtari e madhe dhe nj� rr�qethje q� b�ri t� dridhen gjith� kockat e mia.

Nj� frym� m� kaloi p�rpara, dhe m`u ngrit�n p�rpjet� qimet e trupit.

Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; nj� figur� m� rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj d�gjova nj� z� q� thoshte:

"A mund t� jet� nj� i vdeksh�m m� i drejt� se Per�ndia? A mund t� jet� nj� njeri m� i past�r se Krijuesi i tij?

Ja, ai nuk u z� bes� as sh�rb�tor�ve t� tij, dhe gjen madje t� meta edhe tek engj�jt e tij;

aq m� tep�r tek ata q� banojn� n� sht�pi prej argjile, themelet e t� cilave jan� n� pluhur, dhe shtypen si nj� tenj�.

Nga m�ngjesi deri n� mbr�mje shkat�rrohen; zhduken p�r fare, dhe asnjeri nuk i v� re.

Litarin e �adr�s s� tyre vall� a nuk ua k�pusin? Ata vdesin, por pa dituri"".