Kapitulli 2

Nj� dit� ndodhi q� bijt� e Per�ndis� shkuan t� paraqiten p�rpara Zotit, dhe midis tyre shkoi edhe Satanai p�r t`u paraqitur p�rpara Zotit.

Zoti i tha Satanait: "Nga vjen?". Satanai iu p�rgjigj Zotit: "Nga ecejaket mbi dheun duke e p�rshkuar lart e posht�". Zoti i tha Satanait:

"A e vure re sh�rb�torin tim Jobi? Sepse mbi dhe nuk ka asnj� tjet�r si ai q� t� jet� i ndersh�m, i drejt�, t� ket� frik� nga Per�ndia dhe t`i largohet s� keqes. Ai q�ndron i patundur n� ndershm�rin� e tij, megjith�se ti m� ke nxitur kund�r tij p�r ta shkat�rruar pa asnj� shkak".

At�her� Satanai iu p�rgjigj Zotit dhe tha: "L�kur� p�r l�kur�! Gjith�ka q� zot�ron, njeriu �sht� gati ta jap� p�r jet�n e tij.

Por shtrije dor�n t�nde dhe preki kockat e tij dhe mishin e tij dhe ke p�r t� par� po nuk t� mallkoi haptazi".

Zoti i tha Satanait: "Ja ai, �sht� n� pushtetin t�nd, por mos ia merr jet�n".

K�shtu Satanai u largua nga prania e Zotit dhe e goditi Jobin me nj� ulcer� t� keqe nga majat e k�mb�ve deri n� pjes�n e sip�rme t� kok�s.

Jobi mori nj� cop� balte p�r t`u kruar dhe rrinte ulur n� mes t� hirit.

At�her� gruaja e tij i tha: "Q�ndron ende n� ndershm�rin� t�nde? Mallko Per�ndin� dhe vdis!".

Por ai i tha asaj: "Ti flet si nj� grua pa mend. N� rast se pranojm� t� mir�n nga Per�ndia, pse nuk duhet t� pranojm� edhe t� keqen?". N� t� gjitha k�to Jobi nuk m�katoi me buz�t e tij.

Kur tre miq t� Jobit m�suan t�r� k�to fatkeq�si q� kishin r�n� mbi t�, erdh�n secili nga vendi i vet, Elifazi nga Temani, Bildadi nga Shuahu dhe Tsofari nga Naamathi; ata n� t� v�rtet� ishin marr�

I ngrit�n syt� nga larg, por nuk e njoh�n dot; at�her� filluan t� qajn� me z� t� lart�, dhe secili grisi rrobat e tij dhe qiti mbi kryet e tij pluhur duke e hedhur n� drejtim t� qiellit.

Pastaj u ul�n pran� tij p�r shtat� dit� e shtat� net, dhe asnj� nuk i drejtoi qoft� nj� fjal� t� vetme, sepse e shikonin se dhembja e tij ishte shum� e madhe.