Kapitulli 4

Kur Sanballati d�gjoi q� ne po rind�rtonim muret, u zem�rua, u revoltua thell� dhe filloi t� tallet me Judejt�,

dhe u tha p�rpara v�llez�rve t� tij dhe ushtar�ve t� Samaris�: "�far� po b�jn� k�ta Judej matuf�? Do t� fortifikohen? Do t� ofrojn� flijime? A do t� mbarojn� brenda nj� dite? Mos vall� do t� ringjallin gur�t e konsumuar nga zjarri i togjeve t� rr�nojave?".

Tobiahu, Amoniti, q� i rrinte pran�, tha: "Le t� nd�rtojn�! Por n� rast se nj� dhelp�r hip�n sip�r, do ta rr�zoj� murin e tyre prej guri!".

D�gjo, o Per�ndia yn�, sepse na p�r�mojn�! B�j q� t� bjer� mbi kok�n e tyre fyerja e tyre dhe braktisi n� p�rbuzje n� nj� vend rob�rie!

Mos e mbulo paudh�sin� e tyre dhe mos lejo q� m�kati i tyre t� fshihet para teje, sepse kan� provokuar zem�rimin t�nd para nd�rtuesve".

Ne, pra, i rind�rtuam muret q� u bashkuan deri n� gjysm�n e lart�sis� s� tyre; populli e kishte marr� me zem�r pun�n.

Por kur Sanballati, Tobiahu, Arab�t, Amonit�t dhe Asdodejt� m�suan q� riparimi i mureve t� Jeruzalemit po p�rparonte dhe t� �arat kishin filluar t� mbylleshin, ata u zem�ruan shum�,

dhe t� gjith� s� bashku komplotuan p�r t� ardhur n� Jeruzalem dhe p�r t� krijuar trazira n� t�.

Por ne iu lut�m Per�ndis� ton� dhe p�r shkak t� tyre vum� roje nat� e dit� kund�r tyre.

Por ata t� Jud�s thonin: "Forcat e mbart�sve t� peshave vijn� duke u pak�suar dhe g�rmadhat jan� aq t� shumta sa nuk do t� arrijm� t� nd�rtojm� muret!

P�rve� k�saj kund�rshtar�t tan� thonin: "Ata nuk do t� din� dhe nuk do t� shohin asgj�, deri sa ne do t� sulemi n� mes t� tyre dhe do t`i vrasim; k�shtu do t� b�jm� q� t� nd�rpriten punimet".

Por kur Judejt� q� banonin pran� tyre erdh�n dhjet� her� rrjesht p�r t� na th�n�: "Ngado q� t� ktheheni, do t� na sulen".

Un� vendosa njer�z t� armatosur n� vendet m� t� ulta prapa mureve; e vendosa popullin sipas familjeve, me shpatat e tyre, shtizat e tyre dhe harqet e tyre.

Mbasi e shqyrtova situat�n u ngrita dhe u thash� paris�, gjyqtar�ve dhe pjes�s tjet�r t� popullit: "Mos kini frik� nga ata! Kujtoni Zotin e madh dhe t� tmerrsh�m dhe luftoni p�r v�llez�rit tuaj, p�r bijt� dhe bijat tuaja, p�r bashk�shortet tuaja dhe p�r sht�pit� tuaja!".

Kur armiqt� tan� m�suan q� ne ishim t� informuar mbi k�t� gj� dhe q� Per�ndia e kishte b�r� t� d�shtonte plani i tyre, ne t� gjith� u kthyem tek muret, secili n� pun�n e tij.

Qysh prej asaj dite, gjysma e sh�rb�tor�ve t� mi merrej me pun�t, nd�rsa gjysma tjet�r kishte rrokur shtizat, mburojat, harqet dhe kishte veshur parzmoret; komandant�t q�ndronin prapa t�r� sht�pis� s� Jud�s.

Por ata q� nd�rtonin muret dhe ata q� mbartnin o ngarkonin peshat, me nj� dor� merreshin me punimet dhe me dor�n tjet�r mbanin arm�n e tyre.

T�r� nd�rtuesit, duke punuar, mbanin secili shpat�n e ngjeshur n� ijet, nd�rsa borizani rrinte pran� meje.

At�her� un� u thash� paris�, zyrtar�ve dhe pjes�s tjet�r t� popullit: "Puna �sht� e madhe dhe e shtrir�, dhe ne jemi t� shp�rndar� mbi muret, larg njeri tjetrit.

Kudo q� t� d�gjoni tingullin e boris�, atje mblidhuni pran� nesh; Per�ndia yn� do t� luftoj� p�r ne".

K�shtu e vazhdonim pun�n, nd�rsa gjysma e njer�zve kishte rrokur shtiz�n q� n� agim e deri sa dilnin yjet.

N� t� nj�jt�n koh� i thash� gjithashtu popullit: "Secili nga ju t� rrij� me sh�rb�torin e tij brenda Jeruzalemit, p�r t� na ruajtur nat�n dhe p�r t� punuar pastaj dit�n".

K�shtu as un�, as v�llez�rit e mi, as sh�rb�tor�t e mi, as njer�zit e rojes q� m� ndiqnin, nuk i hiqnim rrobat; por secili kishte arm�n e tij me uj�.