Kapitulli 26

Pastaj t�r� populli i Jud�s mori Uziahun, q� ishte at�her� gjasht�mb�dhjet� vje� dhe e b�ri mbret n� vend t� atit t� tij, Amatsiahut.

Ai nd�rtoi Elathin dhe ia ripushtoi Jud�s, mbasi mbretin e pushoi bashk� me et�rit e tij.

Uziahu ishte gjasht�mb�dhjet� vje� kur filloi t� mbret�roj� dhe mbret�roi pes�dhjet� e dy vjet n� Jeruzalem. E �ma quhej Jekoliah dhe ishte nga Jeruzalemi.

Ai b�ri at� q� �sht� e drejt� n� syt� e Zotit, pik�risht ashtu si kishte b�r� Amatsiahu, i ati.

Ai k�rkoi Per�ndin� gjat� jet�s s� Zakarias, q� kuptonte vizionet e Per�ndis�; dhe p�r deri sa k�rkoi Zotin, Per�ndia e begatoi.

Ai doli dhe luftoi kund�r Filistejve, rr�zoi muret e Gathit, muret e Jabnehut dhe muret e Ashdodit, dhe nd�rtoi qytete n� af�rsi t� Ashdotit dhe midis Filistejve.

Per�ndia e ndihmoi kund�r Filistejve, kund�r Arab�ve q� banonin n� Gur-Baal dhe kund�r Meunit�ve.

Amonit�t i paguanin Uziahut nj� hara�; fama e tij qe p�rhapur deri n� kufijt� e Egjiptit; sepse ishte b�r� shum� i fuqish�m.

Uziahu nd�rtoi gjithashtu kulla n� Jeruzalem n� port�n e Qoshes, n� port�n e Lugin�s dhe mbi Qoshen e mureve dhe i fortifikoi k�to.

Ai nd�rtoi kulla edhe n� shkret�tir� dhe g�rmoi shum� puse, sepse kishte nj� num�r t� madh bag�tish, si n� pjes�n e poshtme t� vendit ashtu dhe n� fush�; kishte gjithashtu bujq�r dhe vreshtar� n� malet dhe n� Karmel, sepse e donte tok�n.

Uziahu kishte gjithashtu nj� ushtri luft�tar�sh q� shkonte n� luft� n� formacion, sipas numrit t� regjistruar nga sekretari Jeijel dhe nga komisari Maasejah n�n urdh�rat e Hananiahut, nj� nga kapiten�t e mbretit.

Numri i p�rgjithsh�m i t� par�ve t� sht�pive at�rore, njer�zve t� fort� dhe trima, ishte dy mij� e gjasht�qind veta.

N�n komand�n e tyre ndodhej nj� ushtri prej treqind e shtat� mij� e pes�qind njer�z t� aft� t� luftojn� me trim�ri t� madhe, p�r t� ndihmuar mbretin kund�r armikut.

Uziahu i furnizoi ata, dometh�n� t�r� ushtrin�, me mburoja, ushta, p�rkrenare, parzmore, harqe dhe hobe p�r t� hedhur gur�.

N� Jeruzalem specialist�t i nd�rtuan gjithashtu disa makina t� cilat ai i vendosi mbi kullat dhe n� qoshet, p�r t� hedhur shigjeta dhe gur� t� m�dhenj. Fama e tij u p�rhap larg, sepse u ndihmua n� m�nyr� t� mrekullueshme deri sa u b� i fuqish�m.

Por, mbasi u b� i fuqish�m, zemra e tij u b� krenare aq sa u korruptua dhe ai m�katoi kund�r Zotit, duke hyr� n� tempullin e Zotit p�r t� djegur temjan n� altarin e temjanit.

Pas tij hyri prifti Azariah me tet�dhjet� prift�rinj t� Zotit, njer�z trima.

Ata iu kund�rvun� mbretit Uziah dhe i than�: "Nuk t� takon ty, o Uziah, t`i ofrosh temjan Zotit, por prift�rinjve, bijve t� Aaronit, q� jan� shenjt�ruar p�r t� ofruar temjan. Dil nga vendi i shenjt�, sepse ke kryer m�kat! Kjo nuk do t� sjell� asnj� nder nga ana e Zotit Per�ndi".

At�her� Uziahu, q� kishte n� dor� nj� temjanis� p�r t� ofruar temjanin, u zem�rua; por nd�rsa po u hak�rrohej prift�rinjve, mbi ballin e tij shp�rtheu lebra, p�rpara prift�rinjve, n� sht�pin� e Zotit, pran� altarit t� temjanit.

Kryeprifti Azariah dhe t�r� prift�rinjt� e tjer� u kthyen ndaj tij, dhe ja, mbi ballin e tij dukeshin shenjat e lebr�s. K�shtu e nxor�n me t� shpejt� dhe ai vet� nxitoi t� dal� sepse Zoti e kishte goditur.

Mbreti Uziah mbeti lebroz deri dit�n e vdekjes s� tij dhe banoi n� nj� sht�pi t� izoluar, sepse ishte lebroz dhe ishte p�rjashtuar nga sht�pia e Zotit; dhe i biri Jotham ishte kryeintendenti i pallatit mbret�ror dhe administronte drejt�sin� e popullit t� vendit.

Pjesa tjet�r e b�mave t� Uziahut, nga t� parat deri n� t� fundit, jan� shkruar nga profeti Isaia, bir i Amotsit.

K�shtu Uziahu pushoi bashk� me et�rit e tij dhe e varros�n bashk� me et�rit e tij n� fush�n e varrimit q� u takonte mbret�rve, sepse thuhej: "E ka z�n� lebra". N� vend t� tij mbret�roi i biri, Jothami.