Kapitulli 21

Mbas k�tyre ngjarjeve, ndodhi q� Nabothi i Jezreelit kishte nj� vresht n� Jezreel, af�r pallatit t� Ashabit, mbretit t� Samaris�.

K�shtu Ashabi i foli Nabothit dhe i tha: "M� jep vreshtin q� ta b�j kopsht perimesh, sepse ndodhet af�r sht�pis� sime. N� k�mbim do t� jap nj� vresht m� t� mir� ose, po t� t� p�lqej� m� tep�r, barasvler�n n� t� holla".

Por Nabothi iu p�rgjigj Ashabit: "T� m� ruaj� Zoti t� t� l� trash�gimin� e et�rve t� mi!".

Prandaj Ashabi u kthye n� sht�pi i trishtuar dhe i zem�ruar p�r p�rgjigjen q� Nabothi i Jezreelit i kishte dh�n�: "Nuk do t� jap trash�gimin� e et�rve t� mi!". Ra mbi shtratin e tij, ktheu kok�n m�njan� dhe nuk deshi t� hante.

At�her� Jezebeli, bashk�shortja e tij, iu afrua dhe i tha: "Pse e ke frym�n kaq t� trishtuar dhe nuk ha?".

Ai iu p�rgjigj: "Sepse fola me Nabothin e Jezreelit dhe i thash�: "M� jep me para vreshtin t�nd ose, po t� t� p�lqej� m� shum�, t� t� jap nj� vresht tjet�r si k�mbim". Por ai m`u p�rgjigj: "Nuk do t� t� jap vreshtin tim!"".

At�her� gruaja e tij Jezebel i tha: "A nuk je ti q� mbret�ron tani mbi Izrael? �ohu, ha dhe zemra jote t� g�zohet; vreshtin e Nabothit n� Jezreel do t� ta jap un�".

K�shtu ajo shkroi disa letra n� em�r t� Ashabit, i vulosi me vul�n e k�tij dhe ua d�rgoi pleqve dhe paris� q� banonin n� po at� qytet me Nabothin.

N� letrat ajo shkruante k�shtu: "Shpallni agj�rimin dhe e ulni Nabothin n� rreshtin e par� p�rpara popullit;

i vini p�rball� dy njer�ez t� posht�r q� t� deponojn� kund�r tij, duke th�n�: "Ti ke blasfemuar Per�ndin� dhe mbretin"; pastaj �ojeni jasht�, goditeni me gur� dhe k�shtu t� vdes�".

Njer�zit e qytetit t� Nabothit, pleqt� dhe paria q� banonin n� qytetin e tij vepruan ashtu si Jezebeli kishte d�rguar t`u thoshte, si� ishte shkruar n� letrat q� u kishte drejtuar.

Shpall�n agjerimin dhe e ul�n Nabothin p�rpara popullit.

Pastaj erdh�n dy njer�z t� posht�r q� u ul�n p�rball� tij; dhe k�ta dy t� posht�r deponuan kund�r Nabothit p�rpara popullit, duke th�n�: "Nabothi ka mallkuar Per�ndin� dhe mbretin". Pastaj e �uan jasht� qytetit dhe e vran� me gur�; k�shtu ai vdiq.

Pas k�saj i �uan fjal� Jezebelit: "Nabothi u vra me gur� dhe vdiq".

Kur Jezebeli m�soi q� Nabothi ishte vrar� me gur� dhe kishte vdekur, i tha Ashabit: "�ohu dhe shtjere n� dor� vreshtin e Nabothit n� Jezreel, q� ai nuk pranoi t� t� jap� me para, sepse Nabothi nuk jeton m�, por ka vdekur".

Me t� d�gjuar Ashabi q� Nabothi kishte vdekur, u ngrit dhe u nis p�r t� sht�n� n� dor� vreshtin e Nabothit n� Jezreel.

At�her� fjala e Zotit iu drejtua Elias, Tishbitit, me k�to fjal�, duke i th�n�:

"�ohu dhe dil para Ashabit, mbretit t� Izraelit, q� banon n� Samari; Ja, ai �sht� n� vreshtin e Nabothit, ku ka shkuar p�r ta sht�n� n� dor�.

Do t`i flas�sh k�shtu: K�shtu thot� Zoti: "N� fillim vrave nj� njeri dhe pastaj i rr�mbeve pron�n". Pastaj t`i thuash: K�shtu thot� Zoti: "Po n� at� vend ku qent� kan� l�pir� gjakun e Nabothit, ata kan� p�r t� l�pir� edhe gjakun t�nd"".

Ashabi i tha Elias: "M� gjete pra, o armiku im?". Elia u p�rgjigj: "Po, t� gjeta, sepse je shitur p�r t� b�r� at� q� �sht� e keqe n� syt� e Zotit.

Ja, un� do t� sjell mbi ty fatkeq�sin�, do t`i zhduk t�r� pasardh�sit e tu dhe do t� shfaros nga sht�pia e Ashabit �do mashkull, skllav apo i lir� n� Izrael.

Do ta b�j sht�pin� t�nde si sht�pin� e Jeroboamit, birit t� Nabatit, dhe si sht�pin� e Baashas, birit t� Ahijahut, sepse ti ke nxitur zem�rimin tim dhe e ke b�r� Izraelin t� m�katoj�.

Edhe p�r sa i p�rket Jezebelit, Zoti flet dhe thot�: "Qent� do ta han� Jezebelin posht� mureve t� Jezreelit".

Ata t� Ashabit q� do t� vdesin n� qytet do t`i han� qent�, ata q� do t� vdesin p�rkundrazi n� ara do t`i han� shpend�t e qiellit".

N� t� v�rtet� nuk pati kurr� ndonj� njeri q� u shit p�r t� b�r� at� q� �sht� e keqe n� syt� e Zotit si Ashabi, sepse ishte i shtyr� nga gruaja e tij Jezebeli.

Ai u suall n� m�nyr� t� neveritshme duke u dh�n� pas idhujve, ashtu si kishin b�r� Amorejt� q� Zoti i kishte d�buar p�rpara bijve t� Izraelit.

Kur Ashabi d�gjoi k�to fjal�, grisi rrobat e tij, e mbuloi trupin me nj� thes dhe agjeroi; binte n� shtrat i mb�shtjell� me thesin dhe ecte si i p�rvuajtur.

At�her� fjala e Zotit iu drejtua Elias, Tishbitit, duke i th�n�:

"A e pe si u posht�rua Ashabi para meje? Duke qen� se u posht�rua para meje, un� nuk do ta godas me fatkeq�sin� sa �sht� i gjall�, por do t� d�rgoj fatkeq�sin� mbi sht�pin� e tij gjat� jet�s s� birit t� tij".