Kapitulli 24

Zem�rimi i Zotit u ndez p�rs�ri dhe ai nxiti Davidin kund�r popullit, duke i th�n�: "Shko t� b�sh regjistrimin e Izraelit dhe t� Jud�s".

K�shtu mbreti i tha Joabit, komandantit t� ushtris� q� ishte me t�: "Shko n�p�r t� gjitha fiset e Izraelit, nga Dani deri n� Beer-Sheba, dhe b�ni regjistrimin e popullsis� q� un� t� di numrin e saj".

Joabi iu p�rgjigj mbretit: "Zoti, Per�ndia yt, ta shum�zoj� popullin nj�qind her� m� tep�r nga �`�sht� dhe syt� e mbretit, t� zot�ris� tim, t� mund ta shohin k�t� gj�. Po pse mbreti, zot�ria im, e d�shiron nj� gj� t� till�?".

Megjithat� urdh�ri i mbretit iu imponua Joabit dhe krer�ve t� ushtris�. K�shtu Joabi dhe krer�t e ushtris� u larguan nga mbreti dhe shkuan t� b�jn� regjistrimin e popullsis� s� Izraelit.

Ata kaluan Jordanin dhe ngrit�n kampin e tyre n� Aroer, n� t� djatht� t� qytetit q� ishte n� mes t� lugin�s s� Gadit dhe n� drejtim t� Jezerit.

Pastaj shkuan n� Galaad dhe n� vendin e Tahtim-Hodshit; pastaj vajt�n n� Dan-Jaan dhe n� rrethinat e Sidonit.

Shkuan edhe n� kalan� e Tiros dhe n� t� gjitha qytetet e Hivejve dhe t� Kananejve, dhe arrit�n n� jug t� Jud�s, deri n� Beer-Sheba.

K�shtu p�rshkuan t�r� vendin dhe mbas n�nt� muajsh e nj�zet dit� u kthyen p�rs�ri n� Jeruzalem.

Joabi i dor�zoi mbretit shifr�n e regjistrimit t� popullsis�: kishte n� Izrael tet�qind mij� njer�z t� fort�, t� aft� p�r t� p�rdorur shpat�n, por njer�zit e Jud�s ishin pes�qind mij�.

Por, mbasi b�ri regjistrimin e popullsis�, zemra e Davidit e qortoi shum� r�nd� at� dhe ai i tha Zotit: "Kam kryer nj� m�kat shum� t� r�nd� duke vepruar n� k�t� m�nyr�; por tani, o Zot, shlyej paudh�sin�

Kur n� m�ngjes Davidi u ngrit, fjala e Zotit iu drejtua profetit Gad, shikuesit t� Davidit, duke th�n�:

"Shko e i thuaj Davidit: K�shtu thot� i Zoti: "Un� t� propozoj tri gj�ra; zgjidh njer�n prej tyre dhe un� do ta b�j at� p�r ty"".

K�shtu Gadi shkoi te Davidi p�r t`i njoftuar ngjarjen dhe i tha: "A do q� t� vijn� p�r ty shtat� vjet zi buke n� vendin t�nd, apo tre vjet arratisje p�rpara armiqve q� t� ndjekin, apo tri dit� murtaje n� vendin t�nd? Tani mendohu dhe shiko pak se �far� p�rgjigje duhet t`i jap atij q� m� ka d�rguar".

Davidi i tha Gadit: "Gjendem n� nj� situat� t�r� ankth! Le t� bie edhe n� duart e Zotit, sepse dhembshuria e tij �sht� e madhe, por mos r�n�a n� duart e njer�zve!".

K�shtu Zoti d�rgoi murtaj�n n� Izrael, nga ai m�ngjes deri n� koh�n e caktuar. Shtat�dhjet� mij� veta t� popullit vdiq�n nga Dani deri n� Beer-Sheba.

Nd�rsa engj�lli e shtrinte dor�n mbi Jeruzalem p�r ta shkat�rruar, Zotit i erdhi keq p�r k�t� fatkeq�si dhe i tha engj�llit q� shfaroste popullin: "Mjaft! Tani t�rhiqe dor�n!". Engj�lli i Zoti ndodhej af�r l�mit t� Araunahut, Gebuseitit.

Kur Davidi pa engj�llin q� godiste popullin, i tha Zotit: "Ja, un� kam kryer nj� m�kat, kam vepruar n� m�nyr� t� padrejt�, por k�to dele �`kan� b�r�? Prandaj dora jote t� drejtohet kund�r meje dhe kund�r sht�pis� s� atit tim!".

At� dit� Gadi erdhi te Davidi dhe i tha: "Shko dhe nd�rto nj� altar p�r Zotin n� l�min e Araunahut, Gebuseitit".

K�shtu Davidi shkoi, simbas fjal�s s� Gadit, ashtu si kishte urdh�ruar Zoti.

Araunahu shikoi dhe dalloi mbretin dhe sh�rb�tor�t e tij q� drejtoheshin nga ai; at�her� ai doli dhe u shtri para mbretit me fytyr�n p�r tok�.

Pastaj Araunau tha: "Pse mbreti, zot�ria im, ka ardhur te sh�rb�tori i tij?". Davidi u p�rgjigj: "P�r t� bler� nga ti k�t� l�m� dhe p�r t� nd�rtuar mbi t� nj� altar p�r Zotin, me q�llim q� mjerimi t� largohet nga populli".

Araunahu i tha Davidit: "Mbreti, zot�ria im, le t� marr� dhe t� ofroj� at� q� i p�lqen! Ja qet� e olokaustit; veglat e shirjes dhe zgjedha e qeve do t� sh�rbej� si dru.

O mbret, t� gjitha k�to gj�ra Araunahu ia fal mbretit". Pastaj Araunahu i tha mbretit: "Zoti, Per�ndia yt, t� qoft� i mbar�!".

Por mbreti iu p�rgjigj Araunahut: "Jo, un� do t`i blej k�to gj�ra nga ti me �mimin q� kushtojn�, dhe nuk do t`i ofroj� Zotit, Per�ndis� tim, olokauste q� nuk m� kushtojn� asgj�". K�shtu Davidi bleu l�min dhe qet� p�r pes�dhjet� sikla argjendi.

Pastaj Davidi nd�rtoi n� at� vend nj� altar p�r Zotin dhe ofroi olokauste dhe flijime falenderimi. K�shtu Zoti mori parasysh lutjen e b�r� nga vendi dhe mjerimi u largua nga populli i Izraelit.